Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αν ο Παναθηναϊκός έχανε από τον ΠΑΟΚ, η επόμενη μέρα θα ήταν πολύ δύσκολη για τον Ντιέγκο Αλόνσο. Υπό αυτή την οπτική, ήταν κατανοητό το αρχικό του πλάνο προσέγγισης.
Ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να κερδίσει τον ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή παίζοντας ποδόσφαιρο ευκαιριών και επιθέσεων. Έπρεπε να πάει συντηρητικά το παιχνίδι και, ανάλογα με την εξέλιξή του, να κάνει το δικό του all in κάπου στο 60.
Η αλήθεια είναι πως το πρώτο 20λεπτο φαινόταν εφιάλτικο για τους φιλοξενούμενους, με τον ΠΑΟΚ να έχει 2 φάσεις κλασικές, ένα καλό σουτ του Τσάλοφ από τη γραμμή της περιοχής ολομόναχος κι άλλη μια υποσχόμενη ευκαιρία.
Ο Παναθηναϊκός στο ίδιο διάστημα είχε ένα σουτ του Τετέ και τους 4 παίκτες στην επίθεση να ακουμπάνε ελάχιστα τη μπάλα. Ντραγκόφσκι, Γεντβάι, Ίνγκασον, Αράο και ενίοτε Μαξίμοβιτς, έκαναν passsing game μέσα και γύρω από την περιοχή και η συνήθης κατάληξη ήταν να κάνει γέμισμα ο Ντραγκόφσκι μπροστά, με την ελπίδα να κάνει κάτι ο Ιωαννίδης.
Επί της ουσίας, ο Παναθηναϊκός έπαιξε με τον ΠΑΟΚ όπως με τη Λανς, μόνο που εδώ δε βρήκε γκολ στις 3 μεγάλες ευκαιρίες του. Στη Λανς είχε πίεση, αλλά η πίεση που είχε με τον ΠΑΟΚ, ήταν πολύ μεγαλύτερη. Κι αυτή, φαίνεται να επηρέασε τόσο τον Ντιέγκο Αλόνσο ώστε να επιλέξει να παίξει για το 0-0 και να ελπίζει πως μια ατομική ενέργεια κάποιου παίκτη θα του έφερνε το 0-1.
Είναι εμφανές σε αρκετά στοιχεία του παιχνιδιού πως ο Παναθηναϊκός δεν είχε τη νοοτροπία, δεν είχε γίνει δουλειά από τον Αλόνσο στο γκρουπ ώστε να διεκδικήσει τη νίκη. Κάτι το σύστημα μέχρι το 60 που έπαιζαν πάσες πίσω οι αμυντικοί με τον Ντραγκόφσκι, κάτι ότι έκανε αλλαγές στο 79ο λεπτό γιατί δεν ήθελε να διαταράξει τίποτα από την άμυνα και να μη δώσει πάνω από 10-15 λεπτά στον ΠΑΟΚ με προσθήκες παικτών, που πάντα φέρνουν μια αλλαγή συμπεριφοράς των 11 στο χορτάρι.
Οι ατομικές ενέργειες του ήρθαν από τον Ιωαννίδη που έστρωσε στον Πελίστρι και προσέφερε και στον Τετέ ευκαιρία να σκοράρουν ή να δώσουν ασίστ, αλλά και οι δύο δεν ήταν έτοιμοι να το πράξουν. Ο Πελίστρι έστειλε τη μπάλα πολύ ψηλά κι ενώ είχε μια χαρά εκτέλεση στο πρώτο άγγιγμα, επέλεξε όμως να κοντρολάρει, να κάνει μια ντρίμπλα και να τη στείλει εκεί που την έστειλε.
10 φορές να τον βάλεις εκεί τον Πελίστρι, τις 7 θα βάλει γκολ και τις 3 θα αποκρούσει ο τερματοφύλακας. Τόσο ψηλά, δε θα την στείλει. Γιατί την έστειλε; Γιατί δεν ήταν προετοιμασμένος να σκοράρει, γιατί η νοοτροπία της ομάδας είχε ποτιστεί από τον Αλόνσο στο «κρατάμε πίσω το 0, δεν παίρνουμε ρίσκα μπροστά».
Κι ο Τετέ, ενώ είχε δίπλα του δύο παίκτες για να πασάρει και να βγει ένα σουτ, επέλεξε να πέσει για να πάρει πέναλτι, ελπίζοντας πως θα τον βρει όντως ο αντίπαλος. Δεν τον βρήκε τόσο ώστε να θεωρηθεί πέναλτι και από αυτό το σημείο, ο Παναθηναϊκός έβγαλε ξανά φάση στο 92.
Δεν υπάρχει πιο τρανή απόδειξη από το ότι αυτός ο Μπακασέτας, που σε αυτόν τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να προσφέρει πράγματα και δεν έχει τους γύρω γύρω να καλύπτουν τις αδυναμίες του που είναι πολλές και χτυπητές, έπαιξε 80 λεπτά. Κι ας μη βοηθούσε τόσο αμυντικά. Βοήθησε περισσότερο από άλλα ματς, διότι στεκόταν πιο πίσω, οπότε και το πρεσάρισμα μπροστά ήταν με λιγότερους παίκτες.
Ο Παναθηναϊκός από έλλειψη νοοτροπίας δεν κέρδισε και αν είχε βάλει ο Αλόνσο τον Ουναΐ 20 λεπτά νωρίτερα, όπως έπρεπε, θα είχε βγάλει άλλες 2-3 φάσεις και μπορεί να είχε κερδίσει. Ο φόβος της ήττας ομως και η ατμόσφαιρα πως μια ήττα θα έφερνε τριγμούς, ανάγκασε τον Ουρουγουανό να πάει για το 0-0, έχοντας και στο μυαλό του πως ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε.
Να αγοράσει χρόνο ήθελε ο Αλόνσο και γι’ αυτό ο Παναθηναϊκός δεν διεκδίκησε σθεναρά παραπάνω πράγματα στο ματς. Αν αυτό ήταν κάτι συγκυριακό και επειδή η ομάδα δεν είχε μέρες, λόγω εθνικών, για να δέσει, θα φανεί στις επόμενες 20 μέρες, όταν και υπάρχουν τα άλλα 2 ντέρμπι με ΑΕΚ εκτός και Ολυμπιακό εντός. Κι εκεί, ο Αλόνσο θα κληθεί να παραδώσει την εικόνα της ομάδας που θέλει να φτιάξει, το ποδόσφαιρο που θέλει να παίξει ο Παναθηναϊκός του, με αυτό το υλικό που έχει στα χέρια του.
* Κεντρική φωτογραφία: Instagram/FcPanathinaikos
