Το ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός ολοκληρώθηκε με νίκη για τους γηπεδούχους, μια νίκη όμως που παραλίγο να χαθεί στο φινάλε, αλλά ο Γκος έπαθε ό,τι και ο Πρίντεζης το 2011 με το χαμένο lay up και η τεράστια ανατροπή δεν ήρθε.
Το μπάσκετ που είδαμε, παρά το σχετικά υψηλό σκορ, δεν ήταν ωραίο (το γράψαμε και πριν αρχίσει το ματς εδώ), κι ας το παρουσιάζουν παντού ως τρομερό. Ήταν ένα ντέρμπι μέτριο από άποψη θεάματος, που θα ήταν ακόμα χειρότερο αν ο Ολυμπιακός δεν εκμεταλλευόταν καλύτερα την αποχώρηση Πετρούσεφ με 5 φάουλ που τον άφησε χωρίς σέντερ κι ο Παναθηναϊκός δεν αποφάσιζε να μην ματσάρει το χαμηλό σχήμα.
Από ένα τέτοιο ματς δε μπορούν να βγουν πολλά αξιόπιστα μπασκετικά συμπεράσματα, αλλά σίγουρα μπορούν να βγουν κάποια που άπτονται και του μπάσκετ, αλλά και των γύρω γύρω.
Τι είδαμε στο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός
1. Ότι η ατμόσφαιρα στο γήπεδο μπορεί να είναι όμορφη και να μην υπάρξει το παραμικρό έκτροπο. Το είδαμε στην Ευρωλίγκα, αλλά η Ευρωλίγκα είναι Ευρωλίγκα. Στη δική μας μπανανία είναι πάντα το στοίχημα. Ο Παναθηναϊκός ούτως ή άλλως κινείται σε άλλα επίπεδα ως προς το γήπεδο, τις παροχές και όλην την ατμόσφαιρα και δεν πρόκειται να αφήσει ούτε κουνούπι να περάσει. Αυτό που έγινε στον τραυματισμό του Μιλουτίνοφ, είναι το πιο σημαντικό, το πιο όμορφο, αυτό που αντιπροσωπεύει τον υγιή αθλητισμό. Χειροκρότημα και στήριξη από ένα ολόκληρο γήπεδο.
2. Ότι ο Παναθηναϊκός ως ομάδα έχει πολλά μαθήματα να πάρει ακόμα για να ενισχύσει την επιστροφή του στο υψηλότερο επίπεδο. Το τελευταίο 5λεπτο και το πώς αντέδρασε απέναντι σε ομάδα χωρίς σέντερ, ήταν κάκιστο, η επίθεση είχε μπλοκάρει, ο πάγκος δεν μάτσαρα το small ball του Ολυμπιακού και το deny στον Λεσόρ, οδηγούσε σε μια χαμένη επίθεση κάθε φορά. Και επειδή ο Λεσόρ για ανεξήγητο λόγο δεν γυρνούσε πίσω γρήγορα, έβγαιναν αιφνιδιασμοί που προσέφεραν στον Ολυμπιακό άνετο σκορ.
Το πιο σημαντικό μάθημα, είναι να μάθει να χρησιμοποιεί σωστά τα φάουλ. Στο πρώτο δεκάλεπτο, στο 23-15, ο Σλούκας πρέπει να κάνει φάουλ στον Ουόκαπ, δεν το κάνει, δίνει ασίστ στον Πετρούσεφ που είναι ελεύθερος στο τρίποντο κι έγινε το 23-18. Στο 4ο δεκάλεπτο, στο σημείο της αντεπίθεσης του Ολυμπιακού, τρία φάουλ έχει να δώσει ο Παναθηναϊκός, δεν τα χρησιμοποιεί και πάλι σωστά.
3. Ότι ο Μπαρτζώκας είναι καταπληκτικός προπονητής που ανεβάζει επίπεδο τους παίκτες του. Πραγματικά, αυτό το ρόστερ που δεν έχει τρομερό ταλέντο, δεν ξέρουμε ποιος άλλος προπονητής στην Ευρώπη θα μπορούσε κάθε φορά να το εξωθεί, να το πηγαίνει σε υπέρβαση. Ακόμα και χωρίς τα δύο σέντερ, με έναν αρνητικότατο Κανάαν, έχασε το ματς για ένα χαμένο lay up του Γκος. Το ματς δηλαδή ήταν μια νίκη ταλαντούχων παικτών απέναντι σε έναν καταπληκτικό προπονητή. Αυτό φαίνεται από τις λίγες ασίστ που είχε ο Παναθηναϊκός.
4. Ότι οι Έλληνες παίκτες, με εξαίρεση τον Μήτογλου, είναι μόνιμα συμπληρωματικοί και δεν διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα παιχνίδια. Ο Σλούκας έχει αντιμετωπίσει φέτος πολλά προβλήματα τραυματισμών, ο Παπανικολάου είναι μόνιμα επιζήμιος για την ομάδα του, ο Λαρεντζάκης είναι ο Λαρεντζάκης, ο Παπαπέτρου, ασχέτως του τραυματισμού, είναι σε αγωνιστική πτώση, Λούντζης-Αντετοκούνμπο-Μωραΐτης-Μαντζούκας-Καλαϊτζάκης είναι για ρολίστες και σκόρπια 5λεπτα-10λεπτα.
5. Ότι οι ρεπόρτερ της ΕΡΤ γνωρίζουν ελάχιστα από μπάσκετ και ακόμα λιγότερα από αγγλικά. Δε γίνεται να ρωτάει ρεπόρτερ τον Μπαρτζώκα αν έπρεπε να χρησιμοποιήσει νωρίτερα τη ζώνη που είχε στο τελευταίο 5λεπτο, ενώ εμφανώς δεν έπαιξε ζώνη και του το είπε κι ο Μπαρτζώκας…Δε γίνεται να ακούμε αυτά τα κακά αγγλικά από ανθρώπους που πληρώνονται από το κράτος και να βλέπεις τους ρεπόρτερ των αθλητικών ιστοσελίδων να μιλάνε τόσο καλά και να θέτουν και εύστοχες ερωτήσεις…
Η ΕΡΤ οφείλει να αφήνει στην άκρη συνδικαλισμούς και συναισθηματισμούς και να προσφέρει στον τηλεθεατή υψηλό επίπεδο δημοσιογραφίας. Όχι αυτά τα αγγλικά που τα ακούει ο Τσίπρας και νιώθει Λόρδος!
