Περιεχόμενα
Αν έλεγαν σε οποιονδήποτε φίλο του Παναθηναϊκού τον Μάιο, «σου δίνω ομίλους Europa φέτος, τους θες;», θα τους «αγόραζε» χωρίς δεύτερη σκέψη και θα έλεγε κι «ευχαριστώ». Βλέπετε, ο Παναθηναϊκός μετά από 7 χρόνια εκτός Ευρώπης, για λόγους αγωνιστικούς και εξω-αγωνιστικούς, μετά από τον περσινό άδικο αποκλεισμό στα προκριματικά, μετά από χρόνια απαξίωσης, χλεύης, ανασφάλειας και αγωνιστικής στασιμότητας, η ανάγκη να παίξει σε ευρωπαϊκό όμιλο ήταν τεράστια. Οποιονδήποτε ευρωπαϊκό όμιλο – ακόμα και του Conference.
Η πρόκριση επί της Ντνίπρο «σφράγισε» την Ευρώπη, ο Παναθηναϊκός κέρδισε «κανονάκι» και ανέβηκε μια «πίστα» κλειδώνοντας το Europa, η πρόκριση επί της Μαρσέιγ και ενθουσιασμό σκόρπισε και την όρεξη άνοιξε για τους ομίλους του Champions League. Η εμφάνιση στην Πορτογαλία δεν ήταν καλή, αλλά το γκολ του Μαντσίνι στις καθυστερήσεις έδωσε βάσιμες ελπίδες ανατροπής και γέμισε το ΟΑΚΑ απ’ άκρη εις άκρη.
Ο Παναθηναϊκός ήθελε πολύ, αλλά…
Παράπονο από την ομάδα τους δεν (πρέπει) να έχουν οι φίλοι του τριφυλλιού. Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς είχε και πλάνο και σχέδιο και υπομονή και τον έλεγχο του αγώνα και την κατοχή της μπάλας και έκανε ένα σωρό πραγματικά κλασσικές ευκαιρίες, πολύ περισσότερες από τους Πορτογάλους.
O Παναθηναϊκός βρήκε μπροστά του έναν τερματοφύλακα κλάσης. Οι κακές εκτελέσεις ή το «στραβό σημάδι» δεν έφεραν το γκολ ούτε στην κεφαλιά του Βαγιαννίδη, ούτε στο σουτ του Παλάσιος, ούτε σε αυτό του Τζούρισιτς, την ευκαιρία του Σένκεφελντ ή τα επικίνδυνα γυρίσματα στην καρδιά της αντίπαλης περιοχής, όπου ένα «φύσημα» αρκούσε για να μπει η μπάλα στα δίχτυα.
Οι Πορτογάλοι, πιο «κυνικοί» και αποτελεσματικοί, στις (πολύ) λιγότερες ευκαιρίες τους, παρότι στο δεύτερο ημίχρονο άφησαν εντελώς τη μπάλα στα «πράσινα πόδια» κι άρχισαν να παίζουν με το ρολόι από το 55’, δεν τιμωρήθηκαν – αντίθετα τιμώρησαν τον Παναθηναϊκό με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που είχαν σκοράρει και στην Πορτογαλία: βρήκαν την άμυνά του «μπόσικη» και ανοιχτή και τέλειωσαν την υπόθεση πρόκριση.
Είναι εύκολο να αρχίσεις να «χρεώνεις» κόσμο για την μη – πρόκριση: φταίει ο τάδε ή ο δείνα που δεν έκανε την ευκαιρία, γκολ. Φταίει ο Γιοβάνοβιτς που επέλεξε τη συγκεκριμένη 11άδα ή έκανε αυτές τις αλλαγές ή δεν τόλμησε να παίξει με δυο επιθετικούς. Φταίει η ευρωπαϊκή απειρία, οι «μεγάλες προσδοκίες», φταίει το ένα ή το άλλο. Στην πραγματικότητα, δεν φταίει κανείς.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε κόντρα σε μια καλή ομάδα, με ευρωπαϊκή εμπειρία (καθώς όλα αυτά τα χρόνια της «πράσινης αποχής» η Μπράγκα παίζει ανελλιπώς σε κάποιον ευρωπαϊκό όμιλο) και πλήρωσε τη δική του αναποτελεσματικότητα. Τόσο απλά. Ούτε διασύρθηκε, ούτε ήταν «κομπάρσος», ούτε πήγε να «κλέψει» το ματς.
Παναθηναϊκός: Περί Σπόραρ το ανάγνωσμα
Ήταν πολύ τίμια η στάση των φίλων του Παναθηναϊκού απέναντι στον Σπόραρ, τόσο στο ματς με το Βόλο, όσο και με την Μπράγκα. Χειροκρότημα, στήριξη και όχι γκρίνια και μουρμούρα. Κι ο Σπόραρ θετικός ήταν όταν μπήκε και έστρωσε και ένα «έτοιμο» γκολ στον Τζούρισιτς, άσχετα αν ο Σέρβος δεν σημάδεψε καλά. Η μοναδική μου ένσταση, είναι πως θα έπρεπε να ξεκινήσει το ματς, όπως συνέβαινε στα προηγούμενα ματς.
Να κουράσει τα αντίπαλα σέντερ-μπακ, να δώσει μάχες, ενδεχομένως να μπορέσει να «ρεφάρει» το χαμένο γκολ της Πορτογαλίας (όπως έκανε πέρυσι, «ρεφάροντας» το χαμένο πέναλτι με το Βόλο όταν σκόραρε στο νικητήριο γκολ στο «Βικελίδης» στο αμέσως επόμενο ματς). Και κάποια στιγμή, στο 60’ ή το 65’, να μπει ο φρέσκος Ιωαννίδης, που έχει την οξύνοια και το ποδοσφαιρικό IQ να «διαβάζει» το ματς από τον πάγκο και σχεδόν κάθε φορά που περνάει αλλαγή, κάτι καλό κάνει για την ομάδα.
Στο ματς με τη Μπράγκα, ο Γιοβάνοβιτς επέλεξε την ανάποδη διαδρομή. Είτε διότι είχε κάτι άλλο στο μυαλό του, είτε για να εκπλήξει τον αντίπαλο, είτε για να «ευχαριστήσει» το γεμάτο ΟΑΚΑ, που θέλει να βλέπει περισσότερο Ιωαννίδη και λιγότερο Σπόραρ. Ό,τι και να είχε στο μυαλό του, η περιοχή της Μπράγκα ήταν άδεια όσο έπαιζε ο Ιωαννίδης, τα εξτρέμ δεν κατάφεραν να πατήσουν την αντίπαλη περιοχή όσο θα «έπρεπε» κι όταν τελικά μπήκε ο Σπόραρ δεν κατάφερε να γίνει game-changer, όπως συχνά – πυκνά γίνεται ο Ιωαννίδης.
Να πούμε μερικές αλήθειες;
Μπορεί να υπήρχε η λαχτάρα και η προσμονή για τους ομίλους του Champions League, μπορεί τα έσοδα να είναι σημαντικά περισσότερα απ’ αυτά του Europa, αλλά κακά τα ψέματα: το Champions League έχει πολύ – πολύ δύσκολους αντιπάλους, ειδικά αν είσαι στο τέταρτο γκρουπ δυναμικότητας και ελάχιστες πιθανότητες διάκρισης. Ο Παναθηναϊκός θα βρει στο Europa League καλούς αντιπάλους αλλά όχι απαραίτητα απροσπέλαστους και σου δίνει περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσεις να βαδίζεις ευρωπαϊκά και μετά το Δεκέμβριο.
Και για να είμαστε ειλικρινείς, αν βάλουμε κάτω τα παιχνίδια που προηγήθηκαν, ο Παναθηναϊκός με τη Μαρσέιγ στάθηκε μάλλον τυχερός. Διότι μπορεί στη «Λεωφόρο» να ήταν καλύτερος, αλλά στη Μασσαλία υπέφερε – τόσο στο 90λεπτο, όσο και στην παράταση. Πέρασε διότι ήταν επίμονος και το πάλεψε μέχρι το τέλος, βρήκε το γκολ που έψαχνε στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων, άντεξε στην παράταση αλλά η γενική εικόνα ήταν μάλλον Μαρσέιγ.
Ο Παναθηναϊκός έτσι ή αλλιώς την πέρασε, με τη Μπράγκα ήταν μεν καλύτερος στα 180 λεπτά, αλλά όχι το ίδιο τυχερός. Διότι το ποδόσφαιρο ό,τι σου δίνει, κάποια στιγμή στο παίρνει πίσω και ό,τι σου στερεί τη μια χρονιά, μπορεί να στα δώσει την επόμενη. Για παράδειγμα ότι του στέρησε του Παναθηναϊκού το ποδόσφαιρο πέρυσι με την μη-χρήση VAR στα δυο ματς με τους Τσέχους, του το έδωσε φέτος απλόχερα, όταν το VAR τον δικαίωσε σε όλες τις επίμαχες φάσεις.
Δεν υπάρχει μισογεμάτο ή μισοάδειο ποτήρι – το ποτήρι του Τριφυλλιού είναι ήδη μισογεμάτο και φυσικά συνεχίζει να γεμίζει. Ο Παναθηναϊκός επιτέλους παίζει Ευρώπη, στην «καλή διοργάνωση» του Europa, έχει κάνει μεταγραφές που τον έχουν ανεβάσει επίπεδο και θα τον ανεβάσουν κι άλλο, παίζει ήδη αρκετά καλά για τέλη Αυγούστου (και η λογική λέει πως έχει ακόμα αρκετό περιθώριο βελτίωσης), έχει βαθύνει το ρόστερ του και έχει πλέον λύσεις που μπορούν να έρθουν από τον πάγκο και να αλλάξουν πράγματα προς το καλύτερο. Πράγμα αναγκαίο για μια ομάδα που θέλει να κάνει ξανά πρωταθλητισμό φέτος και θα έχει και μεσοβδόμαδα ματς τουλάχιστον μέχρι το Δεκέμβριο – και από εκεί και πέρα βλέπουμε.
