Δεν θυμάμαι να έχει συμβεί κάτι τέτοιο ξανά στον Παναθηναϊκό. Στον Ολυμπιακό το ζήσαμε πρόπερσι που ο Κορμπεράν πάλευε να φτιάξει μια ομάδα που δεν έπειθε τον κόσμο της και την ίδια στιγμή έρχονταν με μεταγραφές ο Μαρσέλο και ο Χάμες Ροντρίγκες. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν έχει ξαναζήσει άλλο τόσο ξέφρενο καλοκαίρι όπου η μεταγραφική του διαδρομή κοντράρεται με την αγωνιστική-ποδοσφαιρική του.

Από τη μία Τετέ-Πελίστρι-Ουναχί/Ουναΐ στο αεροδρόμιο, από την άλλη Μπακασέτας-Κώτσιρας-Τζούρισιτς-Μαντσίνι-Μλαντένοβιτς στο χορτάρι να προκαλούν πόνο στα μάτια στους φιλάθλους και αν δεν υπήρχαν οι Τετέ-Πελίστρι να σώσουν την κατάσταση με τη Λανς, τώρα δεν θα υπήρχε καν ομάδα, δεν θα υπήρχαν φίλαθλοι να ασχολούνται και, σίγουρα, δε θα υπήρχε κανένας Ουναχί.

Το πιο τρελό ξέρετε ποιο είναι όμως; Ότι ο Παναθηναϊκός απέχει ακόμα τουλάχιστον 3 παίκτες από το να θεωρηθεί πλήρης.

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας με το υπάρχον ρόστερ για να καταλάβουμε ακριβώς τις ελλείψεις που έχει ο Παναθηναϊκός και οι οποίες, αν δεν καλυφθούν τώρα, θα καλυφθούν σίγουρα τον Ιανουάριο, καθώς θα αναγκαστεί η ομάδα να το κάνει, βλέποντας την εκτεταμένη ανεπάρκεια κάποιων ποδοσφαιριστών της – αν μέχρι τότε δεν έχει αλλάξει ο προπονητής.

Η βασική εντεκάδα που πρέπει να κατεβάζει ο Αλόνσο σε κάθε ματς, είναι η εξής:

Ντραγκόφσκι, Βαγιαννίδης, Μαξ, Αράο, Ίνγκασον, Μαξίμοβιτς, Ουναχί, Τετέ, Πελίστρι, Μαντσίνι, Ιωαννίδης.

Και να έχει για αλλαγές από τον πάγκο τους: Τσέριν, Γεντβάι, Μπακασέτα, Τζούρισιτς, Γερεμέγεφ, Σπόραρ (ή άλλον επιθετικό αν φύγει ο Σλοβένος), Λοντίγκιν, Μάγκνουσον, Ζέκα, Λημνιό, Πάλμερ Μπράουν, Κώτσιρα, Μπάλντοκ, Μλαντένοβιτς.

Τι άλλο θέλει ο Παναθηναϊκός που οραματίζεται ο Αλόνσο;

Είναι εμφανές πως ο Παναθηναϊκός έχει μια, στη θεωρία, πολύ καλή εντεκάδα, αλλά από τους παίκτες του πάγκου, είναι μόλις 2 αυτοί που μπορούν να μπουν ως αλλαγές και να είναι ικανοποιητικοί ή να αλλάξουν την πορεία ενός αγώνα, εφόσον η ομάδα κυνηγάει γκολ νίκης. Ο Τσέριν και, υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες, ο Τζούρισιτς. Οι υπόλοιποι, είτε είναι αμυντικοί είτε είναι μη επαρκείς για να βοηθήσουν την ομάδα να πάρει ένα παιχνίδι που είναι στο Χ κάπου στο 60ο λεπτό, για παράδειγμα.

Ποιες είναι, λοιπόν, οι ανάγκες που έχει ο Παναθηναϊκός του Αλόνσο, με βάση το στυλ παιχνιδιού που φαίνεται να θέλει να εφαρμόσει; Αν θεωρήσουμε πως ο Τετέ πάει οριστικά στο 10, τότε η ομάδα χρειάζεται ένα αριστερό εξτρέμ για βασικό, ώστε να είναι αλλαγή του ο Λημνιός και ο Τζούρισιτς. Σε λιγότερο επιτακτικό βαθμό, προς το παρόν, θέλει ένα αριστερό μπακ για να μοιράζεται την θέση με τον Μαξ, ίσως και να είναι πρώτη επιλογή, ανάλογα με την εικόνα που θα δείξει ο Μαξ ως Γενάρη. Τρίτον και κυριότερον, η ομάδα χρειάζεται έναν επιθετικό τεχνίτη, με λίγο διαφορετικά στοιχεία από τον Ιωαννίδη, που να έχει 4-5 συνεχόμενες σεζόν με μίνιμουμ 10 γκολ στο πρωτάθλημα που παίζει.

Με αυτές τις 3 προσθήκες, ο Παναθηναϊκός θα έχει κι ένα καλό βάθος πάγκου για να μπορεί να αντεπεξέλθει σε 3 διοργανώσεις από τον Γενάρη. Αν δε, ο Μάγκνουσον δεν δείξει σημάδια επανόδου, τότε θα χρειαστεί κι ένας αριστεροπόδαρος μπακ ή ικανός να παίξει στην αριστερή θέση των σέντερ μπακ.

Αντιλαμβάνεται κανείς πως, αν θεωρήσουμε ότι ο Αλόνσο μπορεί να πάει αυτό το σύνολο από το σημείο του μίζερου ποδοσφαίρου, στο ποδόσφαιρο του πρέσινγκ και άμεσων επιθέσεων, που να δημιουργεί σε κάθε ματς 4-5 μεγάλες ευκαιρίες και 5-6 δυνητικά επικίνδυνες, ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα μπορέσει να διεκδικήσει φέτος πρωτάθλημα, αλλά έχει ένα ανοιχτό μονοπάτι για να πάει ως τους 8 του Conference και να χτίσει την ομάδα του ώστε το καλοκαίρι του 2025 να χρειάζεται το πολύ 2-3 μεταγραφές.

* Φωτογραφία: Jean Catuffe/Getty Images