Περιεχόμενα
Ενός κακού, μύρια έπονται. Με άλλα λόγια, μετά την ήττα από τη Μακάμπι Χάιφα και τον αποκλεισμό από την Ευρώπη, ήρθε η ήττα στο Περιστέρι, η απώλεια της πρώτης θέσης, το προσπέρασμα από τον ΠΑΟΚ και μαζί άνοιξε ο ασκός του Αιόλου: «να μείνει ή να φύγει ο Γιοβάνοβιτς;» – το είδαμε σε poll σε αθλητικά σάιτ. «Να πάρει ο Παναθηναϊκός τερματοφύλακα, δυο στόπερ, κεντρικό χαφ και σκόρερ». Να φύγει ο ένας, ο άλλος, ο παράλλος. Αυτά και άλλα «χαριτωμένα» ακούστηκαν και γράφτηκαν, διότι ως γνωστόν, όταν ο Θεός έβρεχε ψυχραιμία, οι Παναθηναϊκοί κράταγαν ομπρέλα.
Παναθηναϊκός: Το θέμα του τερματοφύλακα
Πριν από λίγο καιρό, λέγαμε ότι ο Παναθηναϊκός έχει την τύχη να διαθέτει το καλύτερο δίδυμο τερματοφυλάκων: Μπρινιόλι και Λοντίγκιν, με τον Ιταλό να είναι αναμφισβήτητα ο καλύτερος κίπερ του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος. Και ξέρετε κάτι; Παρόλο που και οι δυο, έχουν κάνει ένα ρεσιτάλ λαθών σε Ελλάδα και Ευρώπη, με τον Μπρινιόλι να παίζει σαν ματιασμένος στο Περιστέρι, ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να έχει το καλύτερο δίδυμο τερματοφυλάκων στην Ελλάδα. Όπως ακριβώς δεν βαφτίζουμε έναν τερματοφύλακα ως «κορυφαίο» μετά από ένα ή δυο καλά παιχνίδια, αντίστοιχα δεν γίνεται να τον αποκαλούμε «κουμπαρά» ή «Κοστάντζο» μετά από ένα ή δυο κακά παιχνίδια.
Σε ό,τι έχει να κάνει τώρα με τον Μπρινιόλι κι επειδή πολλά ακούγονται, λέγονται και γράφονται, περί συζητήσεων με ΑΕΚ ή/και Ολυμπιακό, περί συμφωνίας με κάποια από τις δυο ομάδες το καλοκαίρι και άλλα τέτοια, η κατάσταση είναι απλή: αν ο Παναθηναϊκός επιθυμεί να ανανεώσει τη συνεργασία του με τον Μπρινιόλι, ας καταθέσει την πρόταση που κρίνει ως κατάλληλη.
Αν ο Μπρινιόλι την αποδεχθεί ή την απορρίψει, είναι δικαίωμά του. Αν πάλι στον Παναθηναϊκό γνωρίζουν ή υποψιάζονται ότι ο Μπρινιόλι έχει μιλήσει ή έχει συμφωνήσει με άλλη ελληνική ομάδα, ας προστατέψει και την ομάδα και τον Μπρινιόλι κι ας μην τον χρησιμοποιήσει ξανά μέχρι το τέλος της σεζόν.
Διότι αφενός είναι κρίμα, για έναν τερματοφύλακα που έχει προσφέρει τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια και έχει γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών, να απαξιώνεται, να χλευάζεται και να καθυβρίζεται από τους ίδιους ανθρώπους που τον αποθέωναν. Και αφετέρου, διότι κάθε λάθος που μπορεί να κάνει, κάθε κακή του έξοδος ή λάθος πάσα, κάθε γκολ που θα δέχεται, θα φιλτράρεται μέσα από την καχυποψία και την προκατάληψη και θα «ερμηνεύεται» ως εσκεμμένη απόδοση ενός παίκτη που έχει συμφωνήσει με τους απέναντι και θέλει να βλάψει τη νυν ομάδα του.
Φυσικά, αν στον Παναθηναϊκό έχουν απτές αποδείξεις ότι κάποια άλλη ελληνική ομάδα προσέγγισε τον Μπρινιόλι πριν την 1η Ιανουαρίου, δηλαδή 6 μήνες πριν λήξει το συμβόλαιό του, οφείλει να κάνει καταγγελία στα αρμόδια όργανα για παράνομη προσέγγιση ποδοσφαιριστή και το πράγμα να πάρει τη νομική οδό.
Παναθηναϊκός: Περί μεταγραφών
Ο Παναθηναϊκός έχει απομείνει με δυο στόπερ, τον Σέκενφελντ και τον Γεβντάι και έναν «υπηρεσιακό», τον Αράο. Με τον Μάγκνουσον εκτός για όλη τη σεζόν και τον Πάλμερ – Μπράουν να αγνοείται, είναι επιτακτική η ανάγκη για απόκτηση στόπερ – και είναι δεδομένη ότι αυτό θα γίνει. Κι επειδή δεν έχουμε σκίσει και τα προικιά μας από χαρά με τον Γεντβάι κι επειδή όσο είδαμε τον Πάλμερ – Μπράουν δεν είπαμε «αααα, να ένας μικρός Μπαρέζι», φαντάζομαι ότι ο αμυντικός που θα έρθει, δεν θα είναι «γέμισμα» αλλά εν δυνάμει βασικός. Αυτό είναι το σωστό και το πρέπον.
Από κει και πέρα, όποιος φαντασιώνεται ότι Γενάρη μήνα θα φύγουν 5-6 και θα έρθουν 5-6, θα μείνει με τη φαντασίωση. Ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε ποιοτικά και ποσοτικά το καλοκαίρι, έχει ένα καλό ρόστερ, που δύσκολο μπορεί να γίνει αισθητά καλύτερο και ποιοτικότερο τη συγκεκριμένη μεταγραφική περίοδο. Κι επειδή είναι «μόδα» να βγάζουμε τη μισή ομάδα άχρηστη μετά από δυο ήττες, ξαφνικά ο Μπερνάρ έγινε «του πεταματού», ο Παλάσιος (ξανά)γινε «χοντρός», ο Σπόραρ έγινε Τόργκελε, ο Ρούμπεν «δεν κάνει», Μπρινιόλι και Λοντίγκιν «πρέπει να φύγουν» και πάει λέγοντας.
Λίγη ψυχραιμία δεν έβλαψε κανέναν. Ο Παναθηναϊκός έχει σαφώς καλύτερο και «πλουσιότερο» ρόστερ από πέρυσι, που προσπάθησε να φτάσει μέχρι το τέλος με 13-14 παίκτες, αλλά αυτή τη στιγμή ταλαιπωρείται από ένα σωρό μικρούς και μεγάλους τραυματισμούς: Μάγκνουσον, Πάλμερ – Μπράουν, Χουάνκαρ, Βαγιανίδης, Τσέριν, Βέρμπιτς, Αϊτόρ, είναι παίκτες που έλειψαν στο Περιστέρι ή αποκόμισαν τραυματισμό στο ματς αυτό και οι περισσότεροι θα λείψουν και στο Βόλο. Πλην του Μάγκνουσον όμως, οι υπόλοιποι θα επιστρέψουν και το οπλοστάσιο θα είναι γεμάτο. Τι να κάνει ο Παναθηναϊκός; Να πάρει μισή ντουζίνα παίκτες, «παρκάροντας» άλλους τόσους στην εξέδρα, για να κάνει το κέφι των προπονητών της εξέδρας;
Παναθηναϊκός: Κάτω τα χέρια από τον Ιβάν
Επειδή κάποιοι, εντός της ομάδας ή «βαλτοί», ανοίγουν θέμα Γιοβάνοβιτς στα καλά καθούμενα, ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: ο Ιβάν, κάνει λάθη, όπως κάνουν όλο αυτοί που δουλεύουν. Αλλά τα «σωστά του» είναι απείρως περισσότερα από τα λάθη του. Επί των ημερών του είδαμε (και εξακολουθούμε να βλέπουμε) επιτέλους μπάλα της προκοπής, μαζί με αξιοκρατία, ήθος που αρμόζει στην ιστορία της ομάδας, σεβασμό σε κάθε αντίπαλο και αποδυτήρια που θυμίζουν «εκκλησία».
Όποιος νοσταλγεί ή ελπίζει σε διάφορα «παρατράγουδα» σαν τον Στραματσόνι, τον Φάμπρι, τον Πογιάτος ή τον Μπόλονι, ας βάλει το κεφάλι του κάτω από μια βρύση με παγωμένο νερό μπας και συνέλθει. Ο Παναθηναϊκός βρήκε έναν προπονητή που τον επανέφερε στους τίτλους, τον πρωταθλητισμό και την Ευρώπη. Που επανέφερε το χαμόγελο, την αισιοδοξία και την αξιοπρέπεια.
Που έκανε την Κυριακάτικη βόλτα στο γήπεδο ή την παρακολούθηση των αγώνων της ομάδας από την τηλεόραση χαρά και όχι «αγγαρεία». Αυτόν τον άνθρωπο οφείλουν να στηρίξουν όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά την ομάδα, αυτή τη στιγμή αγωνιστικής κάμψης, όπου την έχει πραγματικά ανάγκη.
