Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις στην Ευρωλίγκα με πλήρη αποτυχία, παρά το ότι απέναντι στην Παρτιζάν έδειξε για 32 λεπτά μια καλή εικόνα. Καλή με βάση τις χαμηλές προσδοκίες που υπάρχουν πλέον για τη φετινή ομάδα των Πρασίνων και δη απέναντι στην Παρτιζάν που μετά τον Ολυμπιακό, έπαιξε μαζί με τη Μακάμπι το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρωλίγκα.
Πλέον, ο Παναθηναϊκός στρέφει το βλέμμα του στα play offs, αν και οι κινήσεις που διαρρέονται προς τα μίντια, δείχνουν πως ήδη ο στόχος είναι ο σχεδιασμός της επόμενης χρονιάς και η δημιουργία μιας ομάδας που θα είναι το ακριβώς αντίθετο από το φετινό σκορποχώρι που μαζεύτημε μεν κάπως από τον Σερέλη, αλλά σε επίπεδο αποτελεσμάτων πήγε ακόμα χειρότερα.
Λίγο πριν ξεκινήσουν τα play offs, ο Σερέλης καλείται να πάρει μια πολύ σημαντική απόφαση που θα καθορίσει το πόσο ανταγωνιστικός θα είναι ο Παναθηναϊκός στους τελικούς απέναντι στον Ολυμπιακό. Πάντοτε, εφόσον καταφέρει να φτάσει ως εκεί, μιας και η εικόνα του δεν καθιστά βέβαιο κάτι τέτοιο.
Η απόφαση που προσπαθούν αρκετοί να εκτιμήσουν, αφορά στο αν θα κοπεί από την 7αδα των ξένων ο Γουόλτερς ή ο Ουίλιαμς.
Ο Παναθηναϊκός πονάει και στα γκαρντ, πονάει και στη θέση 4. Το δίλημμα έγκειται στο αν ο Σερέλης θα πάρει το ρίσκο να κρατήσει τον Ουόλτερς, ελπίζοντας πως δε θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα τραυματισμών ή αν θα επιλέξει να κρατήσει τον Ουίλιαμς που είναι μια τεράστια αμυντική τρύπα και δεν έχει καταφέρει να σταματήσει τον Βεζένκοφ ούτε στο 20%.
Γιατί πρέπει να μείνει εκτός ο Ουίλιαμς
Στα δικά μου μάτια η επιλογή θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρη. Καλώς ή κακώς, ο Παναθηναϊκός στη θέση 4 έχει τον Μαντζούκα και τον Αγραβάνη. Και σε συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να βάλει τον Πονίτκα. Ο Μαντζούκας πρέπει φέτος να πάρει χρόνο σε τελικούς και να βγάλει 20-25 λεπτά. Χειρότερα από τον Ουίλιαμς αμυντικά δε μπορεί να τα πάει και επιθετικά δεν έχουν μεγάλη διαφορά. Μαζί με τη σκληράδα που μπορεί να προσφέρει ο Αγραβάνης, η θέση 4 κάπως θα βγει. Στο κάτω κάτω, ο φετινός Βεζένκοφ δε σταματιέται ούτε με στράτευμα, οπότε θα πρέπει η άμυνα να εστιάσει σε άλλους παίκτες.
Πιο συγκεκριμένα, σε άλλον. Ο λόγος για τον Σλούκα. Δεδομένου ότι ο Σλούκας δεν διάγει την καλύτερη φάση του σε επίπεδο υγείας και δείχνει να κουράζεται πιο εύκολα, ο Παναθηναϊκός έχει έναν Λι να εξαντλήσει τον γκαρντ του Ολυμπιακού. Αυτό όμως δε μπορεί να γίνει, αν ο Λι παίζει 35 λεπτά και πρέπει να κουμαντάρει την επίθεδη. Ούτε αν παίζει 30 λεπτά και μπαίνει για ένα δεκάλεπτο ο Μποχωρίδης που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει παρά μόνο απέναντι σε ομάδες εκτός 8αδας Basket League.
Ακόμα και ο τόσο κακός Γουόλτερς, κρίνεται ως αναγκαίος για τον Παναθηναϊκό, ακόμα κι αν χρειαστεί να χάσει 1 ή 2 ματς στις 3 σειρές των play offs που θα παίξουν οι Πράσινοι.
Αν προσθέσει κανείς στην εξίσωση και τον ασφυκτικό για τους αντιπάλους Ουόκαπ που δε θα αφήσει να περάσει ούτε κουνούπι, τότε ο Παναθηναϊκός χρειάζεται περισσότερο την ποσότητα στα γκαρντ παρά στο 4-5, όπου ούτως ή άλλως η μάχη μοιάζει να είναι χαμένη, τόσο στο 5 από τους Παπαγιάννη-Γκουντάιτις απέναντι σε Φαλ-Μπλακ, όσο και στο 4 απέναντι στον Σάσα.
Όλα τα παραπάνω βέβαια γράφονται με το σκεπτικό πως ο Παναθηναϊκός θέλει να διεκδικήσει, όσο του το επιτρέπουν οι δυνατότητες του, τον τίτλο.
Μήπως να γίνει ένα «tanking» στους τελικούς;
Αν όντως οι Πράσινοι κοιτάζουν την επόμενη χρονιά, θα έβρισκα τρομερά σωστό και τίμιο ο κόουτς Σερέλης να αποφασίσει να δώσει όσο περισσότερο χρόνο γίνεται στους μικρούς Έλληνες. Να είναι δηλαδή στο 2 και στο 3 οι Καλαϊτζάκηδες τα back up, πίσω από Γκριγκόνις-Μπέικον και να πάει ο Πονίτκα στο 4. Και στο 4-5 να πάρουν χρόνο ο Μαντζούκας και ο Σαμοντούροφ. Και στο ασόδυο να υπάρχει ως επιλογή και ο Αβδάλας.
Ο Παναθηναϊκός είχε ευκαιρία στα προηγούμενα δύο χρόνια να δώσει ευκαιρίες στους πιτσιρικάδες και δεν το έκανε. Και δεν το έχει κάνει ούτε φέτος, με εξαίρεση τον Μαντζούκα που παίρνει ευκαιρίες εδώ και ενάμιση μήνα.
Αλλά πρέπει να πάρει παραπάνω. Δεν υπήρχε νόημα για παράδειγμα να πάρει τόσο χρόνο ο Ουίλιαμς στο ματς με την Παρτιζάν.
Ο Αμερικάνος, είτε λόγω κούρασης από τα 35λεπτα που έπαιζε ως τον Φλεβάρη είτε λόγω τεράστιας αδυναμίας στην άμυνα, δεν είναι καθόλου βοηθητικός και η παρουσία του κάνει και τους υπόλοιπους να φαίνονται χειρότεροι απ’ όσο είναι.
Αυτή είναι και η απορία που αναφέρω στον τίτλο. Για ποιον λόγο σε τόσα παιχνίδια από τότε που ήρθε ο κόουτς Σερέλης, έβαζε τόσο πολύ τον Ουίλιαμς και δεν είχε δώσει τη θέση αποκλειστικά στους δύο Έλληνες, Μαντζούκα και Αγραβάνη; Ή γιατί, όσο ο Αγραβάνης ήταν τραυματίας, δεν έκανε τον Μαντζούκα βασικό και backup τον Ουίλιαμς;
