Περιεχόμενα
Καθώς γυρνάς νοερά πίσω στο χρόνο, σου χτυπάει περίεργα. Τα 15 χρόνια (πριν) το ‘χουν αυτό. Είναι μια «ρευστή» χρονικά περίοδος με τη διττή ιδιότητα να μπορεί να φαντάζει ταυτόχρονα μακρινή και κοντινή. Πόσο μάλλον που τα συγκεκριμένα αυτά 15 χρόνια, από το 2008 κι έπειτα δηλαδή, συνέβησαν πολλά. Πάρα πολλά…
Οι παλιότεροι το θυμούνται καλά, ακόμα κι έτσι ένα… τσίμπημα μπορεί να το ζητήσουν για να βεβαιωθούν πως όντως συνέβη και δεν ήταν όνειρο. Οι νεότεροι αξίζει να μάθουν για τότε που ο Πανιώνιος έφερε στην Ελλάδα δύο παγκόσμιας κλάσης παίκτες, δύο «μάγους» από την Ουρουγουάη, προκαλώντας αίσθηση σε διεθνές επίπεδο.
Ειδικά ο Άλβαρο Ρεκόμπα, να μας… συμπαθά ο Φαμπιάν Εστογιανόφ φανταζόμαστε άλλωστε πρώτος αυτός θα συμφωνούσε μαζί μας, ήταν το απόλυτο «WTF» το ότι ήρθε να παίξει μπάλα στην Ελλάδα. Και όχι για κάποια από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες – όχι πως οι «κυανέρυθροι» είναι μικρό μέγεθος πάντως, μην παρεξηγηθούμε.
Ο Χούτος έκανε το «κονέ» και μετά ο Ρεκόμπα το επόμενο, για Εστογιανόφ
Καλοκαίρι του 2008 λοιπόν, η «βόμβα» σκάει. Όταν ανακοινώθηκε η απόκτηση του Ρεκόμπα άπαντες έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Ο Λάμπρος Χούτος, με τον οποίο ήταν συμπαίκτες στην Ίντερ, έπαιξε το ρόλο του μεσολαβητή, κάνοντας πραγματικότητα αυτό που φάνταζε αδιανόητο. Από μια πρόσκληση για διακοπές στα ελληνικά νησιά ξεκίνησαν όλα και λέγε λέγε τον «έψησε» να παίξουν ξανά παρεϊτσα σε εντελώς άλλο περιβάλλον. Ο οικονομικά εύρωστος Πανιώνιος της εποχής με ιδιοκτήτη τον εφοπλιστή Κώστα Τσακίρη έκανε πράξη το mission impossible.
Στα 32 του και παρά τους τραυματισμούς που τον είχαν ταλαιπωρήσει, ο αποκαλούμενος και «Κινέζος» ήταν σταθερά και ασύγκριτα τοπ κλάση. Σπουδαίος παίκτης, τεράστια προσωπικότητα, με 11χρονη θητεία στα ιταλικά γήπεδα, τα περισσότερα εξ αυτών στους «νερατζούρι». Αυτά που μπορούσε να κάνει με την μπάλα στα πόδια, η συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων του δεν τα φανταζόντουσαν καν. Έκανε το απρόβλεπτο, αυτό που σε ξετρελαίνει.
Ναι, δεν αγαπούσε τη σκληρή δουλειά, βαριόταν. Ναι, δεν έμπαινε σε καλούπια. Ναι, δεν ήταν φτιαγμένος για ένα ποδόσφαιρο που όλο κι άλλαζε απαιτώντας υπεραθλητές. Αλλά ήταν, διάολε, μοναδικός. Θα μπορούσε να είχε γίνει ο κορυφαίος στον κόσμο. Τέτοια πάστα ήταν, τόσο ταλέντο διάθετε. Αλλά δεν το ήθελε, δεν τον ένοιαζε. Ένας ανυπότακτος ρομαντικός, κοινωνός της χαράς του παιχνιδιού στην πρωτόλεια μορφή της.
Ερχόμενος στα μέρη μας, ένιωσε πως ήθελε καλή παρέα. Κι αυτό φρόντισε να συμβεί. Ήταν η σειρά του να εκτελέσει χρέη μάνατζερ και μεσολάβησε ώστε να έρθει στη Νέα Σμύρνη και ο συμπατριώτης του, Φαμπιάν Εστογιανόφ. Χωρίς να έχει το επίπεδο του Ρεκόμπα, ήταν επίσης μια περίπτωση «πάνω ράφι». Ένας καλλιτέχνης των γηπέδων, ο τύπος που θα έβαζες φωτογραφία του δίπλα από την μπαλαδοφράση «ντριμπλάρει και σε τηλεφωνικό θάλαμο».
Η τρέλα στην υποδοχή, οι στιγμές μαγείας στο γήπεδο
Πάνω από 1.000 φίλοι του Πανιωνίου έτρεξαν στο «Ελ. Βενιζέλος» για να υποδεχτούν δύο μεταγραφές αεροδρομίου – ο ορισμός. Τα όνειρα θερινής νυχτός που έκαναν τότε δεν θα αποδειχτούν τέτοια και μεταφορικά.
Η σεζόν 2008-09 έμελλε να αποδειχτεί μια από τις πιο «γεμάτες» στην ένδοξη ιστορία του κλαμπ της Νέας Σμύρνης. Κι ας μην συνοδεύτηκε από κάποιο τρόπαιο, κι ας είναι αλήθεια πως ο χρόνος που περνά την εξωραΐζει. Αγωνιστικά, αυτό δεν χωρά αμφισβήτηση, ο κόσμος το ‘φχαριστήθηκε. Οι δύο Ουρουγουανοί ήταν λόγος για να πας στο γήπεδο. Όποια ομάδα κι αν υποστήριζες. Ειδικά σε ένα 5-2 στην Κρήτη επί του Εργοτέλη, έκαναν το τέλειο ματς ως δίδυμο.
Ο Ρεκόμπα ξεκίνησε με δύο ασίστ στο πρώτο του ματς, με δύο γκολ στο επόμενο. Η Πλατεία παραμιλούσε. Η ευτυχία, ωστόσο, δεν κράτησε πολύ. Οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν ήσυχο. Ακόμα κι έτσι, πρόλαβε σε 21 ματς να βάλει πέντε γκολ και επτά ασίστ. Όταν πάντως τον Ιανουάριο του 2010 λύθηκε η συνεργασία των δυο πλευρών, κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα. Ήταν, πάντως, ένα άδοξο τέλος, ευθέως δυσανάλογο με το κλίμα ευτυχίας 1,5 χρόνο νωρίτερα.
«Από τον Πανιωνιο έφυγα, λόγω του προπονητή μου τότε (σ.σ.: Εμίλιο Φερέρα). Πήγε και είπε στον πρόεδρο ότι δεν ήξερε πώς να με χειριστεί μέσα στην ομάδα. Αλλά, εγώ δεν ήμουν ποτέ βεντέτα, ούτε σταρ. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές με γνώριζαν ως ποδοσφαιρική φυσιογνωμία και μπορούν ακόμη και σήμερα να επιβεβαιώσουν τον χαρακτήρα μου. Τότε πήγα και είπα στον πρόεδρο ότι φεύγω χωρίς αποζημίωση, ήθελα μόνο τα χρήματα μέχρι την ημέρα που ήμουν εκεί, γιατί δεν ήθελα να δημιουργήσω προβλήματα στην ομάδα. Δεν ήθελα να δημιουργήσω προβλήματα σε κανένα», θα πει αργοτερα ο σπουδαίος Ουρουγουανός.
Ο Εστογιανόφ από μεριάς του, είναι ένας ξένος που έγινε και λίγο «Έλληνας». Αγωνιστικά έκανε ουκ ολίγα «υδραυλικά» με κορυφαίο highlight εκείνη την απίθανη ντρίμπλα στον Γιώργο Καραγκούνη σε ένα παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Δέθηκε με τον Πανιώνιο, δέθηκε με τη χώρα μας, ακόμα περισσότερο καθώς εδώ γεννήθηκε ο γιος του, Σαντιάγο. Ποτέ του δεν έχασε την επαφή, πάντα ψάχνεται να μάθει νέα της άλλοτε ομάδας του.
Ρεκόμπα-Εστογιανόφ: Ο Πανιώνιος βίωσε την ομορφιά με τίμημα τη μετέπειτα ασχήμια;
Διαχρονικά ο σύλλογος της Νέας Σμύρνης ξεχώριζε και καθιερώθηκε στις συνειδήσεις όλων ως εκκολαπτήριο ταλέντων που έβγαζε απο τη σχολή του. Αλλά εκείνη τη σεζόν τα φώτα έπεσαν πάνω του για τα «καλούδια» που έφερε από το εξωτερικό. Είναι κάτι σαν διήγηση παραμυθιού. «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η ομάδα του Ρεκόμπα και του Εστογιανόφ…»
Αυτό που δεν ξέραμε τότε είναι πως οι μέρες της αφθονίας ήταν μετρημένες. Ήταν η ομορφιά αυτή το τίμημα για τη μετέπειτα ασχήμια; Δεν είναι τόσο απλό ως απάντηση. Η οικονομική κρίση που χτύπησε μετά αλύπητα τη χώρα μας σε όλους τους τομείς σάρωσε τα πάντα. Κανείς δεν μπορεί να πει κατηγορηματικά πως ο Ιστορικός θα είχε αποφύγει τα χρέη που τον έπνιξαν αν δεν είχε πάρει τους Ουρουγουανούς. Σίγουρα πάντως δεν βοήθησε…
Και σε κάθε περίπτωση, μη στεναχωριέσαι επειδή τελείωσε. Να χαίρεσαι επειδή συνέβη. Ο Πανιώνιος μπορεί αυτή τη στιγμή να βρίσκεται πολύ μακριά από τη φυσική του θέση, παίζει στη Γ’ Εθνική και παλεύει για την άνοδο στη Super League 2, αλλά είναι ακριβώς τέτοιου είδους στιγμές από το παρελθόν του, που μας πείθουν πως είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει. Κόντρα στις απίστευτες δυσκολίες που πέρασε – και περνάει. Είναι στο DNA αυτού του εκπληκτικού συλλόγου να κάνει δυνατά τ’ αδύνατα…
Photo Credits: Eurokinissi
