Περιεχόμενα
Σε ένα ομαδικό άθλημα, πριν από έναν αγώνα, όταν τον σχεδιάζει ο προπονητής, καλείται να επιλέξει μια τακτική. Και δεν υπάρχει καμία τακτική πουθενά που να μην αφήνει κενά σημεία. Κι αυτό γίνεται κατ’ επιλογή. Στο χθεσινό Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, τον πρώτο τελικό της Basket League ήταν εμφανές πως ο Χρήστος Σερέλης επέλεξε, είτε πριν το ματς είτε μετά το πρώτο δεκάλεπτο, να θυσιάσει συγκεκριμένα πράγματα ποντάροντας πως θα του βγουν. Και του βγήκαν.
Μετά το πρώτο δεκάλεπτο που ο Σάσα Βεζένκοφ έκανε όργια και είχε επιτρέψει στην ομάδα του να παίξει με άνεση και να βρίσκεται μπροστά με 26-14, ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να κλείσει αυτούς που πρέπει να κλείσει και να αφήσει ελεύθερους τους Γουόκαπ και ΜακΚίσικ όταν βρίσκονται στην 5αδα του Ολυμπιακού.
Και αν δεν είχε ο Γουόκαπ εκείνους τους 8 μαζεμένες πόντους στο 3ο δεκάλεπτο, τότε αυτή η τακτική θα είχε πετύχει απόλυτα, μιας και στο πρώτο ημίχρονο ο Τόμας και ο Σακίλ, ήταν εκτός κλίματος αγώνα. Για τον ΜακΚίσικ μάλιστα, που πάντα απέναντι στον Παναθηναϊκό οργιάζει, το να μείνει με 0 εύστοχα σουτ, είναι επίτευγμα.
Αλλά και οι 13 πόντοι του Γουόκαπ (11 για την ακρίβεια, αφού οι 2 προήλθαν από βολές από ένα εντελώς κουτό φάουλ του Αγραβάνη), δεν ήταν κάποιο έγκλημα της άμυνας των Πρασίνων. Πήρε παραπάνω σουτ απ’ όσα παίρνει συνήθως ο πεσμένος εδώ και έναν μήνα Γουόκαπ και αυτά αφαιρέθηκαν από πιο αξιόπιστους σκόρερ.
Είναι άλλωστε ενδεικτικό πως ο Σάσα Βεζένκοφ που είχε 16 πόντους στο δεκάλεπτο, στα επόμενα 30 λεπτά έβαλε 4 βολές και πήρε κάτι σκοτωμένα σουτ από τα 8 μέτρα. Άρα, αμυντικά, η τακτική του Παναθηναϊκού και η προσαρμογή του μέσα στη διάρκεια του ματς, κρίνεται ως άρτια.
Ο Παναθηναϊκός νικήθηκε από την κούρασή και τον «φόβο της νίκης»
Και θα είχε τελεσφορήσει με νίκη αν δεν είχαν γίνει 2-3 αστοχίες από την πλευρά τους. Αστοχίες που ήταν αποτέλεσμα κυρίως κούρασης λόγω της λειψανδρίας που υπάρχει στα γκαρντ.
Μια τέτοια ήταν η φάση στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Έχει πάρει time out ο Μπαρτζώκας, ο Σερέλης εξηγεί στους παίκτες πώς να καλύψουν στην άμυνα, αλλά ο Λι χάνει τον Σλούκα που βρίσκεται μόνος κάτω από το καλάθι και παίρνει την πάσα του Φαλ για να κάνει το 41-33.
Αστοχία ήταν και η πάσα για alley hoop του Γκριγκόνις στον Παπαγιάννη στο τελευταίο λεπτό, όταν ο σέντερ του Παναθηναϊκού δεν είχε κάνει καν κίνηση, με αποτέλεσμα να χαθεί η μπάλα. Αστοχία προϊόν κούρασης από την υπερπροσπάθεια ήταν και το φάουλ του Αγραβάνη στον Ουόκαπ που του έδωσε δύο βολές, ενώ έμεναν 0.3 δευτερόλεπτα και ο Γουόκαπ δεν είχε πάρει καν απόφαση να σουτάρει. Ήταν εμφανές πως θα πετούσε όπως όπως τη μπάλα.
Αστοχία, όχι όμως λόγω κούρασης, ήταν το φάουλ του Καλαϊτζάκη στον Σλούκα στο πρώτο ημίχρονο, προς το φινάλε, που έγινε στην επαναφορά και έδωσε δύο βολές. Η μία μπήκε, η δεύτερη χάθηκε, αλλά ο Παπαγιάννης, για ακόμα μια φορά, είχε κάκιστη τοποθέτηση και έχασε το ριμπάουντ από τον Μπολομπόι που στην εξέλιξη της φάσης έβαλε δίποντο. Μόνο δύο από τις παραπάνω φάσεις να είχαν εξελιχθεί αλλιώς, ίσως τώρα να είχε γίνει το break.
Ήταν πάντως η πρώτη φορά σε αυτό το 14-0 που ο Παναθηναϊκός είχε μεγαλύτερο μερίδιο στον αφοπλισμό του παιχνιδιού του Ολυμπιακού, παρά ήταν τόσο πολύ προϊόν αδιαφορίας ή ναρκισσισμού των Ερυθρολεύκων.
Δεν θεωρώ δηλαδή ότι επηρεάστηκαν από το ότι όλοι περίμεναν μια άνετη επικράτησή τους και αποπροσανατολίστηκαν τόσο στο 26-14 ή στο 61-48. Θεωρώ ότι περισσότερο τους εγκλώβισε ο Παναθηναϊκός με την άμυνα του, ιδίως με Αγραβάνη-Καλαϊτζάκη μέσα.
Η λανθασμένη επιλογή του Σερέλη
Κι εδώ έρχεται και η μεγάλη απορία που αφορά ένα ξεκάθαρο λάθος του κόουτς Σερέλη. Λάθος που δεν έγινε σε αυτό το ματς, αλλά όταν δηλώθηκαν οι ξένοι. Δεν υπήρχε κανένας μα κανένας λόγος να προτιμηθεί ο Ουίλιαμς από τον Ουόλτερς. Κανένας απολύτως.
Ακόμα και με έναν καλό Ουίλιαμς, ο Παναθηναϊκός είχε χαμένη τη μάχη στις θέσεις 4-5. Πολλώ δε με έναν παίκτη που δεν ψήνεται με τίποτα να παίξει και έχει παραιτηθεί εδώ και καιρό. Φάνηκε σε μια φάση που του πετάει την μπάλα στο τρίποντο ο Γκριγκόνις και του φεύγει μέσα από τα χέρια με αποτέλεσμα να χαθεί ένα πολύτιμο δευτερόλεπτο μέχρι να την πιάσει και να γίνει μια εκδήλωση επίθεσης με κακές προϋποθέσεις. Φάνηκε και στο τούβλο που έριξε από τα 4 μέτρα.
Θα ήταν πολύ καλύτερο να έχει ο Παναθηναϊκός στον πάγκο τον Ουόλτερς για να προσφέρει έστω ανάσες στον Πάρις Λι, με την ελπίδα να βάλει και δύο σουτάκια από τα 4-5 μέτρα και να βγάλει και 2-3 καλές ασίστ στον Παπαγιάννη, παρά να έχει τον Ουίλιαμς ενώ στη θέση 4 είναι μια χαρά με Αγραβάνη και Μαντζούκα σε επίπεδο ποσότητας.
Ο φετινός Βεζένκοφ δεν θα κοβόταν από πολύ καλύτερους παίκτες. Άρα, η χρησιμότητα του Ουίλιαμς, κι ας είδαμε χθες πως τον έβαλε κυρίως στη θέση 3, είναι μηδενική.
Αυτή η επιλογή γίνεται περισσότερο ακατανόητη από τη στιγμή που ήταν ψιλοαναμενόμενο ότι ο Μπαρτζώκας θα κόψει τον Καναάν και θα ποντάρει στους πέντε ψηλούς του. Απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που έχει κουρασμένα γκαρντ και εκτός φόρμας, όπως ο Γουόκαπ και ο Σλούκας (άσχετα που η ικανότητα του του επιτρέπει να εμφανίζεται στα κρίσιμα και να μοιράζει ασίστ ή να παίρνει φάουλ), έπρεπε ο Παναθηναϊκός να έχει έστω αυτόν τον γυάλινο Ουόλτερς.
Τώρα, ο Παναθηναϊκός θα περιμένει τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ με έναν Πάρις Λι να έχει παίξει 38 λεπτά. Η κούρασή του φάνηκε στην τελευταία επίθεση, όπου με 6 δευτερόλεπτα πήγε και χώθηκε ανάμεσα στις σεκόγιες του Ολυμπιακού και έκανε ένα αδύναμο τρίποντο που κατέληξε σε τάπα ουσιαστικά.
Θα έχει άραγε τέτοια ευκαιρία ο Παναθηναϊκός να πετύχει έναν Ολυμπιακό πνευματικά εκτός τόπου και χρόνου;
