Παρακολουθώ ποδόσφαιρο με συνείδηση και αντίληψη, άρα και ικανότητα κατοχύρωσης αναμνήσεων, κοντά 22 χρόνια. Κι όσο κι αν στύβω το μυαλό μου, αυτό που κάνει ο ΠΑΟΚ τη φετινή χρονιά, δεν το εντοπίζω σε καμία άλλη ομάδα σε αυτά τα 22 χρόνια. Δεν το έκανε ο Ολυμπιακός των Ριβάλντο-Τζιοβάνι, δεν το έκανε ο Παναθηναϊκός του Σισέ, δεν το έκανε ούτε η πιο εντυπωσιακή ΑΕΚ, αυτή του Αλμέιδα πέρσι.
Αναφέρομαι σαφώς στην επιθετική ικανότητα, τόσο σε επίπεδο δημιουργίας όσο και σε επίπεδο εκτέλεσης, που έχει ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου τη φετινή σεζόν, σε βαθμό που δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που κέρδισε έχοντας σκοράρει λιγότερα από τρία γκολ. Αφού και στο στοίχημα κοντεύει να γίνει φραγμένο το over 3.5 γκολ. Και δεν είναι πια να μιλάμε για περίοδο φόρμας ή κάτι που να υποδηλώνει μικρό χρονικό διάστημα.
Από τις αρχές της χρονιάς μέχρι σήμερα, με εξαίρεση τα πρώτα ματς πρωταθλήματος που δεν είχαν ενσωματωθεί ακόμα οι τελευταίες μεταγραφές του Αυγούστου, ο ΠΑΟΚ παράγει διαρκώς φάσεις, σκοράρει και σκοράρει με πολλούς διαφορετικούς παίκτες. Παίζει μπάσκετ και όχι ποδόσφαιρο. Παίζει το ιδανικό μπάσκετ των προπονητών.
Το γράφω αυτό γιατί υπήρχε παλιότερα ένας άγραφος νόμος στο μπάσκετ πως είναι καλύτερο να έχεις σε κάθε ματς 7-8 παίκτες που να σκοράρουν από 8-10 πόντους έκαστος, παρά να έχεις έναν που να σκοράρει 25-30 και οι άλλοι να είναι στο 50/50 αν θα βοηθήσουν στο σκορ.
Ε, αυτό κάνει φέτος ο ΠΑΟΚ. Έχει ξεπεράσει τα 90 γκολ στις τρεις διοργανώσεις που παίζει και δεν έχει έναν παίκτη που να είναι σούπερ σκόρερ και να έχει βάλει 14-15 γκολ. Έχει τους Ντεσπόντοφ, Τόμας, Ζίβκοβιτς, Οζντόεφ, Τάισον, Μουργκ να κινούνται από τα 6 ως τα 10 γκολ, έχει τους Κωνσταντέλια, Μπάμπα, Σαμάτα, Σβαμπ, Μάρκος Αντόνιο να βρίσκονται στα 3-4, πλέον μπαίνει δυναμικά στην εξίσωση και ο Τζίμας, ενώ παίρνει γκολ κι από τα μπακ του Σάστε και Σοάρες, αλλά και τους αμυντικούς. Μόνο ο Κοτάρσκι δεν έχει σκοράρει.
Εγώ να είμαι περαστικός έξω από την Τούμπα και να με τραβήξει μέσα ο Λουτσέσκου, ένα γκολ είμαι βέβαιος πως θα το βάλω ακόμα κι αν κάνω περίπτερο στη μεγάλη περιοχή.
Ο ΠΑΟΚ έκανε raise σε αυτό που πέτυχε πέρσι η ΑΕΚ
Για να μην είμαι άδικος, και η ΑΕΚ πέρσι είχε τέτοια πληθώρα σε σκόρερ με Λιβάι, Αραούχο, Πινέδα, Γκατσίνοβιτς, Ελίασον, Αμραμπάτ, Τσούμπερ να είναι συχνοί σκόρερ, αλλά είχαν μια αναποτελεσματικότητα μεγάλη για τις φάσεις που παρήγαγε η ομάδα. Φέτος στον ΠΑΟΚ βλέπουμε και τρομερή ικανότητα στα τελειώματα. Ακόμα και τα φαινομενικά τσουρούκικα, συνήθως καταλήγουν γκολ.
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει αν ο ΠΑΟΚ με τρεις διοργανώσεις θα το πάει έτσι μέχρι το τέλος και στο κάτω κάτω δουλειά των φιλάθλων δεν είναι να σχεδιάζουν το μέλλον και να ανησυχούν ή να σκέφτονται με υποθέσεις. Οι φίλαθλοι έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να χαίρονται το τώρα και να απολαμβάνουν αυτό που τους προσφέρει η ομάδα τους ή μια άλλη ομάδα.
Κάθε προπονητής και κάθε ομάδα επιλέγει την αγωνιστική της προσέγγιση και τους παίκτες που θα την εξυπηρετήσουν. Δε σημαίνει απαραίτητα πως ο ένας είναι καλύτερος του άλλου. Αλλά σίγουρα, η αλεγρία του πράγματος είναι μια συνθήκη που ο ΠΑΟΚ φέτος την προσφέρει στον μεγαλύτερο βαθμό από όλες τις ελληνικές ομάδες και το κάνει σε 3 διοργανώσεις.
Κι είναι ένας ΠΑΟΚ που, με βάση τη μπασκετική αναλογία που κάναμε πριν, θα κέρδιζε άνετα την ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα το 2019. Μια ομάδα που τότε είχε έναν σκόρερ να τη σέρνει, τον Πρίγιοβιτς, και σπάνια θα εμφανιζόταν και κανένας άλλος.
Στη φετινή εικόνα του ΠΑΟΚ και στο παιχνίδι που παίζει ο Λουτσέσκου, διαφορετικό από αυτό της ομάδας που πήρε πρωτάθλημα, αντικατοπτρίζεται και ο αυξημένος ανταγωνισμός. Πιστεύω πως αυτό που έκανε πέρσι η ΑΕΚ, που πήρε δηλαδή το πρωτάθλημα με αυτό το στυλ ποδοσφαίρου, έχοντας καλύψει διαφορά 8 βαθμών από τον Παναθηναϊκό που ήταν ομάδα του στανιού, ώθησε τον ΠΑΟΚ να αυξήσει τις δημιουργικές και εκτελεστικές ικανότητες του συνόλου για να προσφέρει κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Και ωθεί και τον Παναθηναϊκό προς αυτή την κατεύθυνση, αφού τα πρώτα δείγματα του Τερίμ αυτό φανερώνουν. Απλώς, ο Τερίμ δεν έχει το υλικό να το υποστηρίξει αυτό σε μεγάλη κλίμακα. Ειδικά όταν έχει τόσους τραυματίες και αναγκάζεται να παίξει με τον Ρούμπεν που καθυστερεί διαρκώς να κουνήσει τα πόδια του και τον Σπόραρ που όταν παίζει με πλάτη, κάνει κοντρόλ που στέλνει τη μπάλα διαρκώς προς τα πίσω και χάνεται η κίνηση των εξτρέμ και μπακ στις πλευρές.
Το ίδιο βλέπουμε και στον Ολυμπιακό που τρέχει να αλλάξει όσα κακώς κείμενα μπορεί με μαζικές προσθήκες (θαρρώ θορυβήθηκε από τον αποκλεισμό της ΑΕΚ από το κύπελλο και το ενδεχόμενο, αν το κατακτήσει ο Άρης, να μείνει κάποιος μεγάλος εκτός Ευρώπης του χρόνου).
Αυτό που κάνει φέτος ο ΠΑΟΚ, αν οδηγήσει και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, θα είναι το ξεκλείδωμα της επόμενης πίστας για την επόμενη περίοδο όπου οι 4 μεγάλοι θα κληθούν να ακολουθήσουν το ποδόσφαιρο του ασφυκτικού πρέσινγκ, της δημιουργίας και όχι της αναμονής που είχε ο Γιοβάνοβιτς και δεν δικαιώθηκε πέρσι.
