Περιεχόμενα
Για να γίνεις τερματοφύλακας, δεν μπορεί, μια «πετριά» την έχεις. Πας κόντρα στην (πεμπτ)ουσία του παιχνιδιού που είναι το γκολ. Είσαι μόνος σε ένα ομαδικό σπορ. Θέλει λόξα αυτό, δεν θέλει; Ο Ρενέ Χιγκίτα συνοψίζει μόνος του την άνωθεν συνθήκη. “El Loco” τον φωνάζανε, ο «Τρελός» δηλαδή, πόσο πιο καθαρό να γίνει;
Μόνο και μόνο το θρυλικό «scorpion kick» του, το 1995, σε ένα φιλικό ματς με την Αγγλία στο «Γουέμπλεϊ» που αλλιώς θα είχε από καιρό ξεχαστεί, αρκεί για να τον κατατάξει στο πάνθεον του αθλήματος. Είναι η κίνηση-μύθος που όλοι βάζουν μπροστά όταν η συζήτηση πάει στον Κολομβιανό παλαίμαχο τερματοφύλακα. Πώς το σκέφτηκε, πώς το έκανε…
Σωστό. Αλλά και… άδικο. Ο Ρενέ Χιγκίτα δεν αξίζει να εξαντλείται ως προσέγγιση σε αυτή τη στιγμή. Ο Ρενέ Χιγκίτα υπήρξε πρωτοπόρος στο να αλλάξει τη σκέψη μας για το είναι, τι μπορεί να κάνει ένας τερματοφύλακας και ποια είναι τα όρια του.
Ο Ρενέ Χιγκίτα όρισε από την αρχή τη θέση του γκολκίπερ
Την π.Χ. εποχή (προ Χιγκίτα), ο εκάστοτε τύπος κάτω από την εστία ήταν για να πιάνει όσα περισσότερα γινόταν από αυτά που πήγαιναν μέσα – ως εκεί. Μετά τον Χιγκίτα έγινε εμφανές πως ο γκολκίπερ δεν είναι ένας και οι υπόλοιποι δέκα. Είναι ένας από τους 11. Άρα και μπορεί και πρέπει να συμμετέχει στο παιχνίδι. Ο τελευταίος των αμυντικών, ο πρώτος των επιθετικών.
Όλοι οι μοντέρνοι πορτιέρε του σήμερα, που παίζουν με τα πόδια, που φτιάχνουν προϋποθέσεις και εκκινούν καταστάσεις, έχουν τη βάση τους σε αυτό που πρώτος έκανε ο 57χρονος σήμερα Κολομβιανός. Ο κανόνας που απαγορεύει στους τερματοφύλακες να πιάνουν την μπάλα με τα χέρια μετά από γύρισμα (με τα πόδια) συμπαίκτη τους χάρη σε αυτόν προέκυψε, εξ ου και ότι ανεπίσημα λέγεται και «νόμος του Χιγκίτα».
Κατάφερε να γκρεμίσει νοοτροπίες που έμοιαζαν μπετόν ακριβώς επειδή ήταν οπλισμένος με μια τεχνική κατάρτιση που θα ζήλευαν πολλοί «on the field». Μπορούσε να κάνει απίθανα πράγματα με την μπάλα στα πόδια. Το «scorpion kick» αυτό περισσότερο (θα έπρεπε να) μας δείχνει, να μην απομονωθεί δηλαδή μόνο στο highlight και «χολιγουντιανό» στοιχείο.
Δεν είναι πως δεν κατανοούμε γιατί η στιγμή έγινε θρυλική. Προφανώς και έπρεπε (να γίνει). Ο άνθρωπος έκανε το απόλυτο «έξω από κουτί», ουδείς το είχε καν αναλογιστεί ως πιθανότητα – κι ας το είχε δοκιμάσει πολλάκις στο ζέσταμα, κι ας ήταν κάτι που προετοίμαζε κατά δήλωσή του τα 5 προηγούμενα χρόνια. Οι σπίκερ παραληρούσαν έχοντας ξεμείνει από λέξεις για να αποδώσουν το μεγαλείο, οι φίλαθλοι ανά τον πλανήτη ακροβατούσαν ανάμεσα στην ηδονή και στο θαυμασμό. Αυτό που λέμε είναι πως ο Ρενέ Χιγκίτα ήταν πολλά περισσότερα από «απλώς» αυτό.
Η ενσάρκωση της περιπέτειας, ο αγαπημένος ενός ολόκληρου λαού
Τον πήγε βέβαια προς το καλτ και το παρουσιαστικό του. Με τα μακριά, κατσαρά μαλλιά, το επιμελώς προσεγμένο μουστάκι, τις πολύχρωμες εμφανίσεις – η μόδα των 90s. Μια τον έβλεπες, ποτέ δεν τον ξεχνούσες.
Για μας, ήταν κυρίως μια μουντιαλιακή φιγούρα. Δεν έπαιξε παρά ελάχιστα στην Ευρώπη, ούτε σεζόν δεν έβγαλε στη Ρεάλ Βαγιαδολίδ στις αρχές των 90s. Αλλά τα βιντεάκια με τα κατορθώματά του κυκλοφορούσαν ακόμα και τη νηπιακή εποχή του ίντερνετ.
Ανορθόδοξος, ασυμβίβαστος, εκκεντρικός. Ένας τερματοφύλακας που τελείωσε την καριέρα του με 40+ γκολ, 3 εξ αυτών με την Εθνική του ομάδα. Να τον βλέπεις να κάνει ντρίμπλες, να κάνει 1-2 με τους συμπαίκτες του, να παίζει σαν λίμπερο με καρδιά 10αριού.
Το ρίσκο, βέβαια, δεν κερδίζει πάντοτε. Όπως φάνηκε περίτρανα στο Μουντιάλ του 1990, όταν πήγε να περάσει τον Ροζέ Μιλά – ήταν μια ατυχής έμπνευση και ο Καμερουνέζος επιθετικός τον τιμώρησε σε κάδρο μάλιστα νοκ άουτ αγώνα.
Ακόμα κι αυτή η γκάφα ενίσχυσε το μύθο του κατά έναν παράδοξο τρόπο. Επειδή είχε τα κότσια να το κάνει και την τόλμη να το ξανακάνει μετά, χωρίς να φοβηθεί, χωρίς να χάσει την αυτοπεποίθησή του. Επειδή, κατά βάση, ήταν ο Ρενέ Χιγκίτα και όλοι ήταν πρόθυμοι να του συγχωρέσουν τις τρέλες.
Η περιπέτεια που ενσάρκωσε ως στιλ τον έκανε απίστευτα δημοφιλή. Καταστρατηγούσε τους κανόνες, έδινε στο παιχνίδι ένα άρωμα ελευθερίας. Υπό μια έννοια ελευθέρωνε και τους συμπατριώτες του. Στην Κολομβία ήταν κάτι σαν εθνικός ήρωας. Ένα icon που ερχόταν να δώσει μια αλέγρα νότα σε μια χώρα που το είχε επειγόντως ανάγκη, καθώς υπέφερε διεθνώς από μια πολύ κακή φήμη.
Το θέμα βέβαια είναι πως ο Χιγκίτα ήταν μέρος αυτής της «κακής φήμης». Είχε σχέσεις, δοσοληψίες με τον Πάμπλο Εσκομπάρ. Γι’ αυτό και πέρασε 7 μήνες πίσω από τα σίδερα το 1993. Επειδή, συγκεκριμένα, μεσολάβησε σε μια απαγωγή για λογαριασμό του διαβόητου ναρκέμπορα – πήρε και 64 χιλ. δολάρια για τις υπηρεσίες του κι αυτό τον «έφαγε» από νομικής άποψης.
«Να βοηθήσω ήθελα, ανθρωπιστικά ήταν τα κίνητρά μου. Δεν ήξερα το νόμο για τις απαγωγές», θα υπερασπιστεί μετά τον εαυτό του. Ουδόλως επηρεάστηκε η καριέρα του και αυτό αρκεί για να καταλάβουμε πόσο διαφορετική ήταν η ζωή στην Κολομβία του τότε. Πάντως το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, ο Ρενέ Χιγκίτα το έχασε. Δεν πρόλαβε να είναι εγκαίρως fit ώστε να συμμετάσχει στην αποστολή.
Η κληρονομιά του Ρενέ Χιγκίτα είναι πάντα «εδώ»
Χρόνια αργότερα, το 2002, θα βρισκόταν και θετικός σε χρήση κοκαΐνης. Ούτε αυτό τσαλάκωσε την εικόνα του. Προφανώς τα «γύρω γύρω» ήταν πιο σημαντικά και οι αδυναμίες του τον έκαναν ακόμα πιο συμπαθή στους φαν. Στο πλαίσιο της αυθεντικότητας, του «δεν είμαι σαν το μέσο όρο».
Σταμάτησε την μπάλα το 2010, στα 43 του. Δείγμα του πόσο αγαπούσε το παιχνίδι, το πήγε όσο περισσότερο γινόταν. Μετά την απόσυρσή του, ενεπλάκη με την πολιτική, δοκίμασε να βγει δήμαρχος, δεν τον προτίμησαν οι συμπολίτες του. Να είχε περάσει η μπογιά του; Μάλλον είχαν αλλάξει στο μεταξύ οι νοοτροπίες και οι προτεραιότητες στην πατρίδα του. Σε ποδοσφαιρικό πάντως επίπεδο, τίποτα δεν έχει τροποποιηθεί.
Η κληρονομιά του Ρενέ Χιγκίτα παραμένει ολοζώντανη στο σπορ. Εκείνος ήταν που άλλαξε μια θέση που κανείς δεν πίστευε πως μπορεί να αποκτήσει διαφορετικά στοιχεία. Κάθε φορά σήμερα που βλέπουμε έναν τερματοφύλακα να αρχίζει μια επίθεση θα πρέπει να έχουμε κατά νου πως είναι κάτι σαν ταξίδι στο χρόνο, η συνέχεια αυτού του πρωτοπόρου τρελιάρη τύπου από την Κολομβία. Ένα «χτύπημα του σκορπιού» διαρκείας.
Στις 2 του προσεχούς Νοεμβρίου, το Netflix πρόκειται να ανεβάσει ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Ρενέ Χιγκίτα. Μετά τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, αυτό. Μας καλομαθαίνουν και πολύ μας αρέσει…
