Περιεχόμενα
Όποιος ψάχνει για τον φετινό MVP της Ευρωλίγκας, ας μην ψάχνει άδικα. «Δεν υπάρχει» κανένας Μάικ Τζέιμς, κανένας Νίκολα Μίροτιτς, κανένας άλλος πουθενά αλλού στην Ευρώπη. MVP για φέτος είναι, χωρίς συζήτηση και χωρίς κανενός είδους debate ο Σάσα Βενένκοφ.
Δεν το λένε μόνο τα νούμερά του και η στατιστική του, το «φωνάζει» η συνολική του παρουσία στο παρκέ, η ηρεμία στο βλέμμα του, ο τρόπος που στα δύσκολα βγαίνει μπροστά, η «χαμαλοδουλειά» που κάνει χωρίς παράπονο, οι σφιγμένες γροθιές όταν είναι στον πάγκο και εμψυχώνει αυτούς που είναι στο παρκέ, το γεγονός ότι – σε αντίθεση με άλλους σταρς της Ευρωλίγκας – δεν έχει δημιουργήσει ποτέ το παραμικρό πρόβλημα: δεν έχει πλακωθεί με συμπαίκτη, δεν έχει μανουριάσει με προπονητή, δεν έχει ανοίξει βεντέτα με αντίπαλο. Παράλληλα όμως, δεν έχει «μασήσει» και ποτέ με αντίπαλο, όποιος κι αν ήταν αυτός και όσο βαρύ όνομα (και συμβόλαιο) και αν έχει.
Ο τριπλός Σάσα
Ο Αλέξανδρος ή Σάσα Βεζένκοφ, είναι Βούλγαρος, Έλληνας και Κύπριος. Για την ακρίβεια έχει τριπλή υπηκοότητα, καθώς είναι γόνος Βούλγαρων γονιών, έζησε για χρόνια στην Κύπρο και στη συνέχεια μετακόμισαν οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια, όπως έχει πει ο πατέρας του Σάσο, «ο Αλέξανδρος είναι ένα παιδί που γεννήθηκε στην Κύπρο και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Δεν έχει ζήσει ούτε έναν ολόκληρο χρόνο της ζωής του στην Βουλγαρία». Αυτό το τριπλό της υπηκοότητας, είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει γενικά στην καριέρα του: πόντοι – ριμπάουντ – ασίστ. Ή Ελλάδα – Ισπανία – ΝΒΑ. Ή πρώτος σε Πρωτάθλημα – Κύπελλο – Ευρωλίγκα.
Στην Κύπρο έπαιξε με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ. Στην Ελλάδα πρωτοέπαιξε με τη φανέλα του Άρη. Με τις μικρές Εθνικές της Βουλγαρίας, κυριολεκτικά έσκισε. Είναι ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία της Α1 που κατάφερε να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ – το πέτυχε σε ηλικία μόλις 19 ετών και 9 μηνών. Αναδείχθηκε καλύτερος νέος παίκτης του πρωταθλήματος 2012-13, επικρατώντας του συμπαίκτη του στον Άρη, Λευτέρη Μποχωρίδη, για έναν βαθμό στην τελική ψηφοφορία. Με άλλα λόγια, άφησε το στίγμα του από πολύ μικρός – αυτό που έπρεπε να κάνει κάποιος, ήταν να τον αποκτήσει, να επενδύσει πάνω του, να δουλέψει μαζί του και να ελπίζει ότι ο Σάσα δεν θα γινόταν ακόμα ένα ταλέντο που θα έμενε ταλέντο.
Τα «όργια» και η «σίγουρη μεταγραφή» στον Παναθηναϊκό που δεν έγινε ποτέ
Στο τέλος της σεζόν 2014 – 2015, ο Σάσα είχε κάνει όργια: πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 469 πόντους και δεύτερος ριμπάουντερ με 201 ριμπάουντ, ενώ ήταν τέταρτος στα εύστοχα τρίποντα και πέμπτος στα κερδισμένα φάουλ. Τρεις μήνες πριν γίνει είκοσι ετών, ο Βεζένκοφ έγινε ο νεότερος πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος. Στα τέλη Απριλίου του 2015, δηλώνει συμμετοχή στο ντραφτ του NBA για το 2015, αλλά μερικές ημέρες αργότερα αποσύρει το όνομά του από τη διαδικασία για να μείνει Ευρώπη.
Οι δυο «αιώνιοι» τον γλυκοκοιτάζουν, τα ρεπορτάζ της εποχής τον παρουσιάζουν ως «κλεισμένο» από τον Παναθηναϊκό – μάλιστα τα αθλητικά σάιτ γράφουν χαρακτηριστικά: «Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ ήταν στο στόχαστρο της Αναντολού Εφές, με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει στη μέση και να τον “κλείνει”. Οι ομάδες από το ΝΒΑ θα χρειαστεί να περιμένουν, αφού ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό (με NBA out, μετά το δεύτερο χρόνο). Προηγήθηκαν οι συζητήσεις με τον πατέρα του, Σάσο, αλλά και η επικοινωνία με τον Άρη, προκειμένου να πληρωθεί το buy out που είχε στο συμβόλαιο του (250.000 ευρώ). Υπήρχε και ένα ακόμα θέμα: εκπρόσωπος του 19χρονου -θα τα “κλείσει” στις 6 Αυγούστου- φόργουορντ, είναι ο ίδιος με εκείνον που είχε έλθει σε ρήξη προ διετίας ο πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Βρέθηκε ωστόσο, ο τρόπος να τακτοποιηθεί το ζήτημα και να ολοκληρωθεί η μεταγραφή, με όλες τις πλευρές να είναι ικανοποιημένες».
Τελικά, δεν είχε κλείσει όπως αποδείχθηκε. Πρόσφατα, ο ίδιος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, κατά την διάρκεια του «Q&A» που πραγματοποίησε στο Instagram, ρωτήθηκε για το γνώμη του για τον Σάσα και αν είχε γίνει τότε πρόταση για την απόκτησή του και απάντησε: «Από τους καλύτερους αθλητές… δυστυχώς ο ατζέντης του πίστευε ότι δεν χωράνε στην ίδια ομάδα με Μήτογλου…». Ακούγεται πικρά ειρωνικό σήμερα, αν αναλογιστεί κανείς πού έχει φτάσει ο Σάσα και πού βρίσκεται ο Ντίνος, τιμωρημένος για ντόπινγκ…
Το ταξίδι στη Βαρκελώνη
Τελικά, ούτε Άρης, ούτε Παναθηναϊκός, ούτε Ολυμπιακός, ούτε ΝΒΑ. Η Μπαρτσελόνα κάνει την κίνηση – ματ και φέρνει τον Βεζένκοφ στη Βαρκελώνη. Σημαντική λεπτομέρεια: μέχρι εκείνο το καλοκαίρι, δεν είχε πάρει στα χέρια του το ελληνικό διαβατήριο – το παίρνει λίγους μήνες μετά. «Ίσως αυτός να ήταν τελικά ο λόγος που δεν πήγα στον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό. Από την μία, με παραξένευσε. Από την άλλη, επειδή δεν είχα ακόμα το ελληνικό διαβατήριο και έπιανα θέση ξένου, ίσως να μην ήθελαν να ρισκάρουν υπογράφοντας έναν όχι και τόσο έμπειρο. Δεν το βρίσκω παράλογο. Ίσως σκέφτηκαν ότι χρειάζονται κάποιον παίκτη με περισσότερες παραστάσεις. Είναι δεδομένο ότι οι δύο μεγάλοι του ελληνικού μπάσκετ δεν ασχολήθηκαν όσο το έκανε ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους του κόσμου, όπως η Μπαρτσελόνα. Νομίζω ότι έκανα την καλύτερη δυνατή επιλογή» λέει, μετά την υπογραφή του συμβολαίου του στη «Μπάρσα».
Μόνο που – για κακή του τύχη – πέφτει σε μια μάλλον περίεργη και σίγουρα μεταβατική περίοδο για τους Καταλανούς. Ο Ναβάρο είναι στα τελειώματα της σπουδαίας καριέρας του, αρκετοί πρωτοκλασάτοι παίκτες με μεγάλα συμβόλαια δεν παίζουν καλά, ταλαιπωρείται από τραυματισμούς. Στα τρία χρόνια που μένει στην ομάδα (αφού ο τέταρτος χρόνος δεν ενεργοποιείται) η Μπαρσελόνα κατακτά όλο κι όλο ένα Σούπερ Καπ το 2015, ενώ στην Ευρωλίγκα η πορεία επίσης δεν είναι καλή – όχι φυσικά με ευθύνη του Σάσα. Συνεργάζεται αρχικά με τον Τσάβι Πασκουάλ, στη συνέχεια με το Γιώργο Μπαρτζώκα. Τα νούμερά του ανεβαίνουν, σε αντίθεση με την ίδια την ομάδα, γίνεται ντραφτ στο ΝΒΑ αλλά τα βήματά του, τον ξαναφέρνουν εκεί, όπου τελικά ήταν το πεπρωμένο του: στον Ολυμπιακό και (ξανά) στα χέρια του Μπαρτζώκα.
Τι τον κάνει ξεχωριστό;
Έχουμε δει πολλά «παιδιά – θαύματα» να μεγαλώνουν και να μην είναι καθόλου «θαύματα». Πολλούς παίκτες που στα 16 τους, τα 17 ή τα 18, ήταν καλύτεροι απ’ όλους τους συνομίληκούς τους, αλλά όταν μπήκαν στο γήπεδο με τα «μεγάλα παιδιά», δεν κατάφεραν ποτέ να τους κοιτάξουν στα μάτια. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, για παράδειγμα, ήταν μια αντίστοιχη περίπτωση: όπως και ο Σάσα, ήταν ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης στις μικρές ηλικίες. Αλλά όπως και με τον Σάσα, υπήρχε πάντα η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου: είναι τριάρι ή τεσσάρι; Και οι δυο έμοιαζαν τριάρια εγκλωβισμένα σε κορμί τεσσαριού, πολύ αργοί για να παίξουν στο «3», πολύ soft για να κάνουν καριέρα στο «4», χωρίς παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι, πολύ αδύναμοι για να τα βάλουν με τα «θηρία».
Η πορεία των χρόνων δικαίωσε όσους τα έλεγαν αυτά για το Βασίλη, αλλά διέψευσε όσους προδίκαζαν ότι ο Σάσα θα είναι ένα ακόμα χαμένο ταλέντο: ο Βεζένκοφ δούλεψε και το σώμα του και το πνεύμα του και το σουτ του. Δυνάμωσε, «έχτισε» το κορμί του στο γυμναστήριο, σούταρε τόσες πολλές φορές στη προπόνηση, που το χέρι του απέκτησε την κατάλληλη μηχανική για να ευστοχεί από μακριά με πολύ καλά ποσοστά. Επιπλέον, φρόντισε να «μακιγιάρει» τα μειονεκτήματά του, τα (πιο) αργά πόδια του σε σχέση με τα πιο αθλητικά «τεσσάρια», τελειοποιώντας ένα από τα πιο «γρήγορα σουτ» στην Ευρώπη: από τη στιγμή που θα πιάσει τη μπάλα στα χέρια του μέχρι τη στιγμή που η μπάλα φεύγει απ’ αυτά, δεν υπάρχει η παραμικρή χρονοκαθυστέρηση. Και πώς να κόψεις έναν παίκτη πάνω από τα 2.06, που σουτάρει γρήγορα και από ψηλά και δεν έχει κανένα πρόβλημα να πάρει σουτ ακόμα και πάνω σε άμυνα;
Απογειώθηκε στα χέρια του Μπαρτζώκα
Στον Ολυμπιακό έχει βρει το ρόλο του και μετά την αποστρατεία του Πρίντεζη, έχει πάρει αρμοδιότητες και ευθύνες, που ποτέ του δεν τις φοβήθηκε και δεν τις πάσαρε κάπου αλλού. Είναι σπάνιο πράγμα να βλέπεις έναν power – forward να γίνεται ο καλύτερος παίκτης της ομάδας, αφού για να σκοράρει πρέπει να περιμένει να τον «ελεήσουν» τα γκαρντ, αλλά ο Βεζένκοφ δημιουργεί μόνος του τη μοίρα του: παίζει άμυνα, τρέχει στον αιφνιδιασμό, πάει συχνά στο επιθετικό ριμπάουντ, στήνεται στο τρίποντο για να δώσει επιλογή στον συμπαίκτη του που επιτίθεται στην αντίπαλη ρακέτα, έχει την ψυχραιμία και την οξύνοια να δει ποιος είναι αμαρκάριστος χωρίς να παίρνει «εγωιστικά σουτ».
Είναι ταυτόχρονα ένας «παίκτης – ομάδας» αλλά και ένας ηγέτης όταν χρειαστεί. Είναι αυτός που θα πάρει την κρίσιμη επίθεση αλλά κι αυτός που δεν θα διστάσει να τρακάρει με τις διαφημιστικές πινακίδες για μια κατοχή. Είναι ένας πιστός στρατιώτης στα χέρια του Μπαρτζώκα αλλά και ένας ανώτερος αξιωματικός παράλληλα, που «κουμπώνει» με όποιον συμπαίκτη και να επιλέξει ο κόουτς: και με τον Φαλ στη γραμμή των ψηλών, αλλά και με τον Μπλακ. Και με τον Σλούκα στο κουμάντο, αλλά και με τον Γουόκαπ. Και με τον Παπανικολάου στο «3» και με τον Μακ Κίσικ.
Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα…
Ξεκάθαρα ο Σάσα Βεζένκοφ διάγει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του. Αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης του ελληνικού πρωταθλήματος, πρέπει να γίνουν «τέρατα» για να μην αναδειχθεί καλύτερος παίκτης της Ευρωλίγκας. «Διψάει» όσοι κανείς άλλος για το ψηλότερο σκαλί στην Ευρώπη, Οι Σακραμέντο Κινγκς έρχονται και ξανάρχονται στην Ελλάδα για να τον δουν, πιθανότατα διότι έχουν μετανιώσει που δεν τον πήραν το περσινό καλοκαίρι.
Ο Σάσα, έχει καιρό για να σκεφτεί τι θα κάνει – αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή, είναι το «σταύρωμα» στα play-offs την Ευρωλίγκας, η πρόκριση στο final-four του Κάουνας, οι ματιές στην κούπα. Όλα τα υπόλοιπα, θα τα σκεφτεί, θα τα συζητήσει και θα τα αποφασίσει όταν έρθει η ώρα, με την οικογένειά του και με την αγαπημένη του, την πολίστρια του Ολυμπιακού Νικόλ Ελευθεριάδου, με την οποία δείχνουν να αγαπιούνται τόσο πολύ, όσο αγαπιέται κι εκείνος με την πορτοκαλί μπάλα. Άλλωστε, όταν βάλει κάτι στο μυαλό του, είναι ασυγκράτητος – όπως είναι και στο γήπεδο, εκεί που ο μόνος τρόπος για να τον σταματήσεις, όπως έχει πει ο Ακίλε Πολονάρα, είναι «καταρχάς να κάνεις τον σταυρό σου κι εν συνεχεία να είσαι physical και συγκεντρωμένος κάθε δευτερόλεπτο».
Για τον Σάσα, που από μικρός αγαπούσε το σνίτσελ, που προτιμά να βλέπει Ευρωλίγκα στην τηλεόραση παρά αγώνες του ΝΒΑ, που «μεγάλωσε σωστά» με πρότυπο τον Ντιρκ Νοβίτσκι και έβλεπε πολύ προσεκτικά τα πράγματα που έκαναν στο γήπεδο ο Διαμαντίδης και ο Μίροτιτς, που μυήθηκε στην ελληνική μουσική και την έχει πιο ψηλά από τα ξένα τραγούδια, έχουμε ένα και μόνο «παράπονο»: που όταν είχε την επιλογή να διαλέξει την Εθνική Ελλάδας, αφήνοντας οριστικά πίσω του τις παρουσίες με τις μικρές Εθνικές ομάδες της Βουλγαρίας, εκείνος τελικά επέλεξε την χώρα καταγωγής του και όχι τη χώρα διαμονής του. Τη χώρα των γονιών του – κι ας έχει περάσει ελάχιστο χρόνο από τη ζωή του εκεί – και όχι τη χώρα μεγαλουργεί. Για σκεφτείτε μια πεντάδα με Γιάννη, Σλούκα, Καλάθη, Παπαγιάννη και Βεζένκοφ, πόσο ωραία θα «κούμπωνε»…
