Περιεχόμενα
Είναι κοινό μυστικό στους παροικούντες τον Ολυμπιακό, αλλά και σε όλο τον μπασκετικό χώρο ότι ο Σλούκας θέλει να φύγει από τον Ολυμπιακό. Εκ πρώτης όψεως, αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τη δήλωση του ιδίου του παίκτη στην απονομή του πρωταθλήματος ότι «γενικά ήταν η καλύτερη χρονιά της καριέρας μου, μακράν από τη δεύτερη και έπαιζα γύρω στα 8 με 10 λεπτά λιγότερα από ό,τι τις προηγούμενες. Άρα μιλάμε για τεράστιο μέγεθος». Τα νούμερα το επιβεβαιώνουν. Όμως, ο ίδιος όταν ο Λαρεντζάκης μετά το buzzer beater με τη Φενέρ στο πρώτο ματς στην Τουρκία, γύρισε και τον αποκάλεσε ηγέτη, ο Σλούκας αποκρίθηκε ως εξής: «Ηγέτης με 20 λεπτά δεν υπάρχει».
Εδώ λοιπόν είμαστε. Ο Σλούκας δεν έπαιξε λιγότερο από 20 λεπτά στην Euroleague, αλλά έπαιξε ακριβώς 22:50. Πάνω από αυτόν, έχοντας παίξει δηλαδή περισσότερο χρόνο, βρίσκονται μόνον οι Σάσα Βεζένκοφ (29:14), Τόμας Γουόκαπ (25:05) και Κώστας Παπανικολάου (25:20). Και θα ήταν παραπάνω τα λεπτά συμμετοχής του Σλούκα αν μετά τους τραυματισμούς του, δεν είχε χρησιμοποιηθεί συντηρητικά στα επόμενα 2-3 ματς.
Η χρησιμοποίησή του ως «6ου παίκτη» δεν ήταν έτσι όπως ακούγεται. Στην ουσία ο Μπαρτζώκας επανέλαβε το τρικ με το οποίο ο Ίβκοβιτς έκανε τον Παπαλουκά τον καλύτερο παίκτη στην Ευρώπη στην ΤΣΣΚΑ. Θεωρώντας τον έναν πανέξυπνο παίκτη, τον άφηνε στον πάγκο το πρώτο δεκάλεπτο για να διαβάζει το παιχνίδι και μετά τον έριχνε μέσα, έτοιμο να το γυρίσει, αν χρειαζόταν.
Ο Σλούκας δηλώνει δυσαρεστημένος αν και έκανε, όπως λέει, την καλύτερη χρονιά του
Τα τελευταία κρίσιμα δεκάλεπτα, ο Σλούκας ήταν σχεδόν πάντα μέσα για να τελειώσει το παιχνίδι. Πολύ πιο φρέσκος από το να είχε παίξει 17-20 λεπτά στα πρώτα 30 λεπτά. Κι αυτή η επιλογή του Μπαρτζώκα δικαιώθηκε σε πολλαπλές περιπτώσεις.
Ο κάθε άνθρωπος έχει βέβαια το δικαίωμα να έχει μια συγκεκριμένη γνώμη και για τις ικανότητες του και για τις αντοχές του. Από την δήλωση του φαίνεται ότι ο Κώστας πιστεύει πως έχει άνετα, στα 33 προς 34 (και με αρκετούς τραυματισμούς), τη δυνατότητα να παίζει 28-30 λεπτά. Είναι σίγουρα ένας από τους 2-3 καλύτερους play maker στην Ευρώπη που και σκοράρει και μοιράζει σαν στραγάλια τις ασίστ. Έχει κι ο Μπαρτζώκας τα κολλήματά του, που φάνηκαν στα ματς π.χ. με τη Φενέρ, αλλά το συνολικό του πλάνο έφτασε έναν πόντο μακριά από την μεγαλύτερη χρονιά στην ιστορία του Ολυμπιακού.
Ο Μπαρτζώκας από την άλλη, έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο για το πώς βλέπει την ομάδα του να λειτουργεί τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα. Είχε στη ζωή του την τύχη και την ατυχία να έρθει αντιμέτωπος με το τέλος καριέρας 3 τεράστιων παικτών, θρύλων της Euroleague, όπως ο Βασίλης Σπανούλης, ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο και ο Γιώργος Πρίντεζης. Ξέρει από πρώτο χέρι και στην περίπτωση Ναβάρο το ένιωσε και στο πετσί του τι σημαίνει αυτό.
Αν ο Πρίντεζης ήταν πάντα ένας παίκτης ομάδας, δεν ήταν το ίδιο εύκολο να διαχειριστείς τις προσωπικότητες των δύο μεγαλύτερων σκόρερ της Ευρωλίγκας. Στην ηλικία που είναι ο Σλούκας δεν είμαστε σε αυτή τη φάση, αλλά είμαστε σε μία φάση όπου το αθλητικό μπάσκετ κυριαρχεί στις περισσότερες περιπτώσεις. Το να προφυλάσσεις τον καλύτερο σου δημιουργό και να τον έχεις φρέσκο στα δύσκολα, δεν είναι μια χαζή ιδέα. Και εννοείται ότι κάποιες φορές θα τον χρειαστείς για περισσότερα λεπτά και κάποιες για λιγότερα.
Σαφής η πρόθεση Μπαρτζώκα-Αγγελόπουλων να τον κρατήσουν
Ο Μπαρτζώκας και οι Αγγελόπουλοι έχουν κάνει σαφές ότι θέλουν – και μάλιστα πολύ – τον Σλούκα στην ομάδα, γιατί δεν θέλουν να χαλάσουν τη μαγιά. Κι απ’ ό,τι φαίνεται ξοδεύουν παραπάνω λεφτά για να την ενισχύσουν.
Κατ’ αρχάς, μόνο με τον Μιλουτίνοφ αντί Μπολομπόι-Μπλακ, που έπαιζε συνήθως ο Σλούκας στο 2ο δεκάλεπτο, είναι σαφές ότι τα νούμερα του θα καλύτερεύσουν, δεδομένου πως ο Σέρβος είναι μετρ του pick ‘n’ roll και ο Σλούκας ο καλύτερος «σερβιτόρος» σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Το ότι δίπλα του θα έχει και τον Νάιτζελ Γκος και όχι π.χ. τον Λαρεντζάκη, του ανοίγει περισσότερους χώρους και για το σκοράρισμα.
Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Σλούκας δεν ψήνεται από αυτά. Από την δήλωση που παραθέσαμε και την απάντηση που έδωσε στον Λαρεντζάκη, πιστεύει ότι πρέπει να έχει περισσότερο χρόνο, πράγμα που είναι δικαίωμά του. Η συζήτηση με Αγγελόπουλους και Μπαρτζώκα σε τέτοια βάση (που δεν είναι οικονομική), δυσκολεύει αρκετά δεδομένου ότι ο Μπαρτζώκας δε μπορεί να απαρνηθεί ένα πλάνο που έχρισε τον Ολυμπιακό την καλύτερη ομάδα της Ευρωπής, κι ας έχασε το τρόπαιο στο σουτ. Εκεί πια η συζήτηση, αν οδηγηθεί εκεί, «στριμοκωλιάζει» ανάμεσα στα ego, αλλά και στα πλάνα που έχει μια ομάδα.
Η Μπαρτσελόνα και η Φενέρ
Αυτή τη στιγμή τα σενάρια μιλάνε για Φενέρ (που θέλει να διώξει τον Καλάθη και ίσως τον Ντόρσεϊ) και τη Μπαρτσελόνα στην περίπτωση που φύγει ο Λαπροβίτολα (που έχει συμβόλαιο). Και οι δύο περιπτώσεις είναι οι πιο ελκυστικές για τον Κώστα, μιας και στη μία ομάδα έχει ένα glorious παρελθόν και στην άλλη τον κουμπάρο και καλύτερο του φίλο (με τον οποίο είναι μαζί διακοπές στη Σικελία), τον Γιαν Βέσελι. Δύσκολα, θα δεχόταν πρόταση π.χ. από την Αρμάνι, μιας και θα ήθελε να είναι σε ομάδα με την οποία θα μπορούσε να επιστρέψει και σε final-4 και σε πιθανή κατάκτηση ευρωπαϊκού κυπέλλου.
Τα λεφτά θα παίξουν κι αυτά τον ρόλο τους, μιας και είναι το τελευταίο καλό συμβόλαιο που μπορεί να υπογράψει στην ηλικία του ο Σλούκας. Αυτό είναι ίσως κι ένα κομμάτι στο οποίο ο Ολυμπιακός θα ποντάρει για να δείξει στον Κώστα ότι πραγματικά τον θέλει. Μετά το ναυάγιο με τον Πάντερ, και η Μπαρτσελόνα θα έχει χώρο για μεγάλο συμβόλαιο, αν βέβαια καταφέρει να απαλλαγεί από τον Μίροτιτς, με πιο φθηνό τρόπο από αυτόν που ζητάει, δηλαδή τα 22 εκατομμύρια ευρώ!
Τον Σλούκα τον θέλει ο Ολυμπιακός και τον θέλουν και οι οπαδοί. Αν κάποιος πάει στο γήπεδο, καταλαβαίνει ότι ο Σλούκας ανήκει στη φετινή Αγία Τριάδα των αγαπημένων της κερκίδας, μαζί με τον Σάσα και τον Γουόκαπ. Που βέβαια, ο τελευταίος κέρδισε χρόνο τη φετινή χρονιά απέναντι στον Σλούκα, μιας και όχι μόνο καλυτέρευσε τους αριθμούς του, αλλά έδειχνε ότι θα μπορούσε να παίζει ακόμα και 40 λεπτά.
Ο Γουόκαπ είχε φέτος 5.6 ασίστ, όσες και ο Σλούκας, και έπαιζε κατά μέσο όρο μόνο 2 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα παραπάνω από τον Κώστα, δείχνοντας ταυτόχρονα μια ικανότητα που μόνο ένας Φάνης Χριστοδούλου είχε δείξει στο παρελθόν, να μαρκάρει αποτελεσματικότητα από τον άσο μέχρι το πεντάρι του αντιπάλου.
Αυτό βέβαια δε μειώνει σε τίποτα την ικανότητα του Σλούκα να ξεκλειδώνει με τον πιο απίθανο τρόπο αντίπαλες άμυνες και να βάζει καλάθια τόσο κρίσιμα που θα μείνουν στην ιστορία της Euroleague και στα βίντεο που θα παίζουν για χρόνια, όπως κάποια του Σπανούλη. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Μπαρτζώκας τον εμπιστευόταν πάντα και τον θεωρούσε τον καταλύτη στα δύσκολα ματς για να κερδίσει και κλέβοντας έναν αγώνα, πράγμα που ο προσφάτως ελληνοποιημένος Γουόκαπ δεν μπορεί να κάνει.
* Φωτογραφίες: Eurokinissi
