Σαν να βλέπεις τον Λάρι Μπερντ και τον Μάτζικ Τζόνσον στα παρκέ του ΝΒΑ στα 80s. Όπως τότε που ο Μοχάμεντ Άλι αντιμετώπιζε τον Τζο Φρέιζερ στη δεκαετία του ’70. Ο αγώνας του Σον Μάικλς με τον Undertaker της 5ης Απριλίου του 2009 είναι για τον κόσμο του WWE το all time classic. Η στιγμή που όλα ενώθηκαν σωστά ώστε να σχηματίσουν το παζλ ενός masterclass για το σπορ.
Ήταν όλα στην εντέλεια, η συγκυρία και οι περιστάσεις ιδανικές. Η χημεία ανάμεσα στους δύο μαχητές. Το ταλέντο τους. Το θέαμα. Και το τι «παιζόταν» ως ανταμοιβή.
Ο Μάικλς είναι ένας θρύλος του WWE. Το 2009 ήταν 44 ετών, στα όρια του σωματικά από τους συνεχείς αγώνες. Ήξερε πως είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου σιγά σιγά να σταματήσει από την ενεργό δράση. Όχι όμως χωρίς πρώτα να κάνει κάτι το αξέχαστο.
Ψάχνοντας το τελευταίο μεγάλο highlight, η ιδέα του καρφώθηκε στο μυαλό, με τη μορφή της εμμονής: Να βγάλει νοκ άουτ έναν άλλο legend. Tον Undertaker, ο οποίος προερχόταν από ένα εξωπραγματικό σερί 16 νικών σε αγώνες Wrestlemania. Να βγάλει νοκ άουτ αυτόν που δεν είχε καταφέρει να κερδίσει ποτέ στο παρελθόν.
Το ενδιαφέρον στα ύψη, όλο το WWE στα κόκκινα
Ο συνδυασμός «επικείμενη απόσυρση» – «αήττητο σερί» εκτόξευσε το ενδιαφέρον του κοινού του WWE για την αναμέτρηση στα ύψη. Media και κόσμος αδημονούσαν για τη μεγάλη μάχη. Από τις προηγούμενες μεταξύ τους κόντρες είχε φανεί πως αυτοί οι 2 είχαν «κάτι» όταν ήταν πάνω στο ρινγκ μαζί. Ταίριαζαν δια της… διαφορετικότητάς τους. Ναι, γίνεται. Πολύ σπάνια, κάτι που το κάνει ακόμα πιο ωραίο.
Ενώ ετοιμάζονταν να συναντηθούν ξανά στο WWE, είχαν εξελιχθεί ακόμα περισσότερο ως performers, είχαν ακονίσει τις ικανότητές τους, ήταν στο «όπως πρέπει». Το promotion που έγινε από τη διοργανώτρια αρχή ήταν «επιστημονικό», ανεβάζοντας τα επίπεδα προσμονής και το θερμόμετρο της έντασης. Δεν ήταν βέβαια πολύ δύσκολο να «χτίσεις» κάτι επικοινωνιακά – δύο θρύλοι ετοιμαζόντουσαν να «πλακωθούνε»…
Ο Μάικλς ντυμένος στα λευκά και ο Undertaker στα μαύρα, το φως κόντρα στο σκοτάδι, το αιώνιο δίπολο. Το WWE χρησιμοποίησε τη χριστιανική πίστη του Michaels για να τον παρουσιάσει ως μια φωτεινή αντίπαλη δύναμη στην σατανική, δαιμονική δύναμη που αντιπροσώπευε ο «Νεκροθάφτης».
Δύο Hall of Famers στο επίκεντρο. Με όλο τον κόσμο να τους παρακολουθεί. Λίγοι παλαιστές έχουν δουλέψει τόσο συγχρονισμένα μεταξύ τους. Η χημεία τους τροφοδότησε το μεγαλείο της δράσης μέσα στο ρινγκ.
Ο αγώνας που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ
Από την αρχή ως το τέλος ήταν ο τέλειος αγώνας. Ο Μάικλς προσπάθησε να χτυπήσει και να τρέξει στα πρώτα λεπτά, κυκλώνοντας τον μεγαλόσωμο αντίπαλο του και δοκιμάζοντας χτυπήματα όποτε έβρισκε άνοιγμα. Αυτή η υπομονετική προσέγγιση αύξησε κατακόρυφα το σασπένς.
Κάποια στιγμή, ο Heartbreak Kid όπως λεγόταν επίσης ο Μάικλς, προσποιήθηκε ότι τραυματίστηκε στο γόνατο. Χρησιμοποίησε την απόσπαση της προσοχής για να επιτεθεί στον Undertaker, χτυπώντας τον στο κεφάλι. Ο «Νεκροθάφτης», παρότι αιφνιδιασμένος, κατάφερε να απαντήσει ακόμα πιο δυνατά, χτυπώντας την πλάτη του αντιπάλου του – ήξερε πως εκεί ήταν το αδύναμο σημείο του μετά από πολλά χρόνια τραυματισμών..
Ο Μάικλς πάλι, χτυπούσε στο τραυματισμένο γόνατο του Undertaker. Με φοβερή αυτοσυγκέντρωση, ένταση και ταχύτητα οι δύο άνδρες πάλευαν για κάθε πιθανό αβαντάζ, έριχναν στη μάχη ό,τι είχαν και δεν είχαν. Οι κινήσεις τους ήταν η μία καλύτερη από την άλλη. Η μελωδία της βίας στη μεγαλύτερη δυνατή αρμονία. Το κοινό στις εξέδρες παραληρούσε, νιώθοντας τη μαγεία. Η αδρεναλίνη στο κόκκινο.
Τελικά ο Undertaker, με ένα chokeslam και μια ισοπεδωτική tombstone έριξε νοκ αουτ τον Μάικλς. Είχε κάνει το 17-0. Ήταν ο μεγάλος νικητής. Ακριβώς λόγω της αξίας του νικημένου. Η χειραψία που έδωσε την επομένη στον Μάικλς, αφού πρώτα τον κοίταξε έντονα στα μάτια, ήταν ο ορισμός της αναγνώρισης. Ένα «σε νίκησα, αλλά σε θαυμάζω» που μπορεί να μην ειπώθηκε, αλλά υποδηλώθηκε ρητώς.
Αξίζει πραγματικά να δείτε το βίντεο με αυτόν τον εκπληκτικό αγώνα. Πρόκειται για ένα θησαυρό δράσης με πρωταγωνιστές δύο από τους καλύτερους παλαιστές όλων των εποχών. Εκείνη η ζεστή ανοιξιάτικη βραδιά της 5ης Απριλίου του 2009 θα συνδέεται πάντα με τον καλύτερο αγώνα στην ιστορία του WWE.
