Περιεχόμενα
Ο ΠΑΟΚ που δεν εμφανίστηκε ποτέ στο χορτάρι της Αγίας Σοφίας κατάφερε να σκοράρει τέσσερις φορές μέσα στο Καραϊσκάκης, ζώνοντας με φίδια τον μέχρι χθες «άνετο» Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός εδραιώθηκε στην κόρυφη. «Χ»αμένη, όπως αρέσκονται με μπόλικη δόση Σεφερλισμού να γράφουν τα sites και οι εφημερίδες η ΑΕΚ.
Αλλά όπως μας δίδαξε η περσινή Super League, όπου ο Παναθηναϊκός ξέφυγε με μεγάλη διαφορά από τους διώκτες του αλλά τελικά έχασε το πρωτάθλημα, καλό είναι να μην βιαζόμαστε. Με έναν αστερίσκο: ο Παναθηναϊκός είναι πολύ διαφορετική ομάδα από πέρυσι. Και σε ποιότητα και σε ποσότητα και σε πνευματική συγκρότηση.
Super League 10η Στροφή: Ο θρίαμβος του Λουτσέσκου στο «Καραϊσκάκης»
Πόσοι περίμεναν ΑΥΤΗΝ την εμφάνιση του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, μετά από ΕΚΕΙΝΗ την εμφάνιση του ΠΑΟΚ πριν λίγες μέρες κόντρα στην ΑΕΚ; Φαντάζομαι ελάχιστοι – σημασία έχει όμως ότι την περίμεναν και τη «δούλεψαν» ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του.
Ο Ρουμάνος κόουτς, «παλιά καραβάνα» και πολύ πιο «ψημένος» στα ντέρμπι της Super League από τον Μαρτίνεθ, προετοίμασε την ομάδα του με τέτοιο τρόπο, ώστε να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο χωρίς απαραίτητα να το «φωνάξει» ή να έχει την κατοχή της μπάλας ή τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού. Αντιθέτως, άφησε τον Ολυμπιακό να πιστέψει ότι είχε το «πάνω χέρι» κι από τη στιγμή που ο Ποντένσε δεν κατάφερε να νικήσει τον Κοτάρσκι, στη μια και μοναδική μεγάλη φάση του Ολυμπιακού όσο το παιχνίδι ήταν στο 0-0, «χτύπησε» τους γηπεδούχους με γρήγορη σκέψη και γρήγορα πόδια κάθε φορά που βρήκε ευάλωτη την άμυνα του Ολυμπιακού.
Ζίφκοβιτς, Μπράντον Τόμας και Οζντόεφ, μετά τη «ζωγραφιά» του Κωνσταντέλια, υπέγραψαν το εμφατικό 0-4, που καθόλου δεν μουτζουρώθηκε από τα δυο γκολ του Ολυμπιακού στο τέλος – κι ας χάλασε κάπως το κέφι του Λουτσέσκου. Ο ΠΑΟΚ έκανε το τέλειο παιχνίδι στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα, ο Ολυμπιακός πλήρωσε την αφέλειά του και το ρίσκο του προπονητή να αφαιρέσει έναν παίκτη από το κέντρο στο ημίχρονο (τον Αλεξανδρόπουλο) και να προσθέσει έναν στο μεσοεπιθετικό κομμάτι (Μασούρα). Και κάπως έτσι, Έσε και Καμαρά έτρεχαν και δεν προλάβαιναν στην επανάληψη, καθώς κάθε «κόντρα του ΠΑΟΚ «μύριζε» ευκαιρία.
Όσο για τον Ολυμπιακό; Ίσως να πληρώνει την «ευθυμία» και την αλαζονεία από τις νίκες τις πρώτες αγωνιστικές, που έγιναν στην έδρα του και με αντιπάλους κατά βάση «μικρομεσαίους» της Superleague. Τα ευρωπαϊκά «καμπανάκια» δεν θορύβησαν τελικά την ομάδα όσο έπρεπε, η νίκη στο Europa κόντρα στην Γουεστ Χαμ έκρυψε κάτω από το χαλί διάφορα προβλήματα και μένει να δούμε πώς θα αντιδράσει στην Αγγλία ο Ολυμπιακός και πώς θα διαχειριστεί ψυχολογικά στη συνέχεια του πρωταθλήματος τη βαριά ήττα από τον ΠΑΟΚ.
Super League 10η Στροφή: Ο Σπόραρ χαμογελάει. Διότι ο Σπόραρ ξέρει
Σε κάτι που έμοιαζε με το χειρότερο φετινό του παιχνίδι στη Super League, ο Παναθηναϊκός έφυγε με τρίποντο από τη Λαμία. Κι ας τον «στρίμωξε» η γηπεδούχος ομάδα και ο διαιτητής με μια ακατανόητη αποβολή που τον άφησε με 10 παίκτες. Κι ας ήταν ασύνδετος, με πολλά λάθη μεσοαμυντικά. Κι ας ζορίστηκε και κινδύνεψε ακόμα και με ήττα. Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς δεν έχει αποκτήσει απλά βάθος στο ρόστερ της – έχει αποκτήσει και «μέταλλο». Δεν απλά επιμονή και υπομονή μέχρι το τέλος των καθυστερήσεων (ή… «κωλοφαρδία», όπως έλεγαν οι αντίπαλοί του πέρυσι), έχει πλάνο που ακολουθεί απαρέγκλιτα.
Η μοίρα του προπονητή, είναι να τον σταυρώνουν για το κοουτσάρισμά του και τις αλλαγές του όταν ένα παιχνίδι πάει στραβά και να τον αποθεώνουν όταν τα πράγματα καταλήγουν κατ’ ευχήν για την ομάδα του. Με τη διαφορά ότι ο Γιοβάνοβιτς ορίζει ο ίδιος τη μοίρα τη δική του και της ομάδας του και δεν «παραδίνεται» σε αυτήν.
Σε ένα ματς όπου τα πράγματα έδειχναν να πηγαίνουν άσχημα, του «έκατσε» το γκολ της ισοφάρισης από την δεξιά πλευρά, όπου σχεδίαζε να την αλλάξει ολόκληρη, περνώντας και τον Κώτσιρα και τον Παλάσιος. Δεν πρόλαβε να αποτρέψει το «κακό», αλλά παρενέβη, χτύπησε στοχευμένα, έστυψε το μυαλό του, ζήτησε – και πήρε – συγκεκριμένα πράγματα από τους παίκτες του.
Κυρίως, δεν «θόλωσε» ούτε ο ίδιος, ούτε η ομάδα του από το αριθμητικό μειονέκτημα. Κι είναι η πρώτη φορά, στα δυόμιση χρόνια που είναι στον πάγκο της ομάδας, όπου ο δικός του Παναθηναϊκός όχι απλά καταφέρνει να σταθεί όρθιος μετά από αποβολή, αλλά παίρνει και το ματς – στα προηγούμενα χρόνια, όποτε ο Παναθηναϊκός έμενε με δέκα παίκτες στη Superleague, υπέφερε, κλεινόταν και κινδύνευε.
Αυτή τη φορά, ο «παρεξηγημένος» Σπόραρ, αυτός που έχει ακούσει τόσα πολλά λες και είναι ο Τόργκελε ή ο Ροντρίγκο Σόουζα, «εξήγησε» γιατί δεν πρέπει να καταδικάζουμε έναν παίκτη για ένα «εύκολο» γκολ που έχασε, ειδικά όταν υπάρχουν τόσα πολλά παιχνίδια μπροστά, τα οποία υπό προϋποθέσεις μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμα για την τελική συγκομιδή, ακόμα και για το πρωτάθλημα. Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που ένας παίκτης έχει βάλει τόσα πολλά και καθοριστικά γκολ, αλλά κάποιοι επιλέγουν να στέκονται στο ένα που έχασε.
Κάτι τελευταίο: ο Λεωνίδας Βόκολος, έχει φτιάξει ένα πραγματικά αξιόλογο σύνολο. Με παίκτες που κάποτε πέρασαν από μεγάλες ομάδες και πλέον ήταν περίπου στα αζήτητα (Καρλίτος, Τζανδάρη, Κυριάκο Παπαδόπουλο, Τζανετόπουλο), έχει φτιάξει μια ομάδα που αμύνεται σωστά αλλά όχι «μίζερα» και ξέρει πότε και πώς να επιτεθεί, ώστε να δημιουργήσει μπελάδες στους αντιπάλους της στη Super League.
Super League 10η Στροφή: Η ΑΕΚ, το rotation κι αυτό που της λείπει
Ναι, η ΑΕΚ έχει ποιότητα. Ναι, έχει λύσεις στον πάγκο της. Ναι, έχει καλό προπονητή κι ένα συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο οι παίκτες του προσπαθούν να ακολουθούν σε κάθε αγώνα, όσες αλλαγές κι αν έχει στην 11άδα της.
Αλλά σε μια ομάδα που έκανε σπουδαία πράγματα πέρυσι με τον Λιβάι και τον Αραούχο διαθέσιμους, το να παίζει χωρίς αυτούς ή με κάποιον απ’ αυτούς όχι στο 100%, αποδεικνύεται πρόβλημα – ειδικά όταν είναι μέσα – έξω μέχρι τώρα στη χρονιά και ο Γκατσίνοβιτς, όταν ο Τσούμπερ δεν μπορεί να βγάζει συνέχεια «λαγούς από το καπέλο» και ο Πόνσε δεν τροφοδοτείται επαρκώς. Κοινώς, το rotation της ΑΕΚ στη Superleague δεν έχει αποδειχθεί το ίδιο αποτελεσματικό με αυτό του Παναθηναϊκού – κι ας έχει τολμήσει ο Γιοβάνοβιτς να κάνει και 8 ή και 9 αλλαγές στην 11άδα.
Έμοιαζε ότι εύκολα ή δύσκολα θα το πάρει το παιχνίδι η ΑΕΚ μετά την προσπάθεια του Σιντιμπέ και το αυτογκόλ που της έδωσε το προβάδισμα. Εκεί όμως έπρεπε να μιλήσει ο «κυνισμός» και η ΑΕΚ έμεινε «μουγκή»: ούτε δεύτερο γκολ έβαλε για να τελειώσει το παιχνίδι, ούτε θωράκισε την άμυνά της ώστε να μην απειληθεί. Το αποτέλεσμα; Η Κηφισιά να ισοφαρίσει και να «κλέψει» το βαθμό και η ΑΕΚ, για ένα ακόμα παιχνίδι να τα βάλει με τη διαιτησία (όπως έκανε και με τη Μαρσέιγ), αντί να κάνει αυτοκριτική.
* ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: EUROKINISSI
