Έχουμε δει άπειρες σειρές στο Netflix τον τελευταίο χρόνο, τόσες που μπορούμε να ανακηρυχθούμε σε αυτοδίδακτοι κριτικοί ταινιών. Σίγουρα οι περισσότερες που έχουμε δει ήταν τόσο αδιάφορες που έχουν διαγραφεί από «τον σκληρό δίσκο» του μυαλού μας. Αυτές που στην πραγματικότητα μας έχουν μείνει και θυμόμαστε με ακρίβεια, είναι αυτές που δεν θα δει ποτέ κανείς στα προτεινόμενα και στο top 10.
Έχω καταλήξει πλέον στο συμπέρασμα ότι -συνήθως- γίνονται viral οι πιο ανούσιες σειρές, που από το πρώτο επεισόδιο ξέρεις πώς θα εξελιχθεί η πλοκή και σαφέστατα ποιο θα είναι το τέλος (βλέπε Sex life, Elite κ.α). Δεν τις βάζω όλες στο ίδιο τσουβάλι, αλλά κάποιες -που δεν χρειάζονται και την απόλυτη προσοχή- κάνουν μόνο για να παίζουν στο background ενώ κοιτάς το κινητό σου. Ας δώσουμε, λοιπόν, την αξία που αρμόζει στις παρακάτω σειρές που χάθηκαν στον βούρκο του Netflix.
Atypical
Μια αμερικάνικη κωμωδία που επικεντρώνεται στον 18χρονο, Sam Gardner, ο οποίος βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Δεν μιλάμε απλά για ένα εφηβικό δράμα, αλλά για μια σειρά που εξελίσσεται συνεχώς και εμβαθύνει σε θέματα που ποτέ μπορεί να μην είχε σκεφτεί κάποιος. Βλέπουμε τον χαρακτήρα να ανακαλύπτει πτυχές του εαυτού του για να επιβιώσει σε ένα Αμερικανικό Κολλέγιο, που όλοι γνωρίζουμε πως είναι. Στο πλευρό του έχει τον Zahid, που τον βοηθά στην προσπάθεια να γίνει πιο ανεξάρτητος. Μπορεί να πει κανείς ότι αποκτάς συναισθηματικό δεσμό με τον πρωταγωνιστή. Αποτελείται από τέσσερις σεζόν από τις οποίες δεν λείπει τίποτα.
Πάρε τον Μάνατζερ μου
Μια γαλλική σειρά που υπόσχεται να σε κάνει να γελάσεις όσο καμία άλλη. Η υπόθεση έχει να κάνει με τα όσα συμβαίνουν σε ένα πρακτορείο ηθοποιών, με τους ατζέντηδες να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να κρατήσουν ανοιχτή την εταιρεία τους. Αν είσαι λάτρης της γαλλικής γλώσσας γιατί να μην προτιμήσεις αυτή την σειρά και όχι την γλυκανάλατη κωμωδία «Emily in Paris»; Αποτελείται από τρεις σεζόν, που θα σε ταξιδέψουν στο μακρινό Παρίσι. Guests είναι διάφοροι αστέρες του παγκόσμιου και Γαλλικού σινεμά (πχ. Monica Belluci), που υποδύονται τους εαυτούς τους και αυτοσαρκάζονται, σπάζοντας έτσι την τέλεια εικόνα τους.
Πικρές Μαργαρίτες
Τι κάνουν καλύτερα οι Ισπανοί; Αστυνομικές σειρές και θρίλερ. Πρόκειται, λοιπόν, για μια αστυνομική σειρά από την Γαλικία, η οποία δεν είναι σαν τις άλλες. Αρχικά, η γλώσσα είναι τα Γαλικιανά -και όχι τα κλασικά ισπανικά που έχουμε συνηθίσει να ακούμε- κάτι που κάνει την ατμόσφαιρα πιο σκοτεινή και βαριά. Το ίδιο το τοπίο βοηθά, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύεται και η ομορφιά της Βόρειας Ισπανίας. Όλα ξεκινάνε όταν μια ανήλικη κοπέλα, η Marta, εξαφανίζεται και καταφτάνει μια πολιτοφύλακας από διαφορετική επαρχία. Τότε είναι που αρχίσει και ξετυλίσσεται το κουβάρι της υπόθεσης και έρχονται στην επιφάνεια πολλές κρυφές πτυχές χαρακτήρων, αλλά και όλες οι αμαρτίες του χωριού.
Cursed
Για όσους είχαν εθιστεί με το «Game of Thrones» και το «Witcher» και είναι προς αναζήτηση κάποιου υποκατάστατου, σας έχουμε την λύση. Είναι βασισμένο στο εικονογραφημένο μυθιστόρημα, που φέρει το ίδιο όνομα των Frank Miller και Tom Wheeler. Στην ουσία διηγείται την ιστορία του Βασιλιά Αρθούρου μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού, της Nimue, που προορίζεται να γίνει η Κυρά της Λίμνης και έχει ένα μυστικό χάρισμα.
Unorthodox
Μια άκρως συναισθηματική σειρά με λίγα επεισόδια, που είναι βασισμένη στην αυτοβιογραφία της Deborah Feldman. Εξιστορεί την ζωή μιας 18χρονης Εβραίας, ονόματι Esther Shapiro, που ζει στη Νέα Υόρκη και αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή της -η οποία είναι προκαθορισμένη από την οικογένειά της- διαφεύγοντας στο Βερολίνο. Εκεί βλέπουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, στην προσπάθεια να ακολουθήσει το όνειρό της, ενώ ο σύζυγός της κινεί ουρανό και γη για να την βρει.
Ghoul
Θυμίζει κάτι από Insidious, κάτι από Get Out και σίγουρα αν σου άρεσαν αυτά τα δύο αξίζει να του δώσεις μια ευκαιρία. Είναι ένα ιδιαίτερο Ινδικό στρατιωτικό θρίλερ που βασίζεται στο λαογραφικό αραβικό τέρας, το Ghoul. Από την αρχή ενημερώνει τον θεατή ότι το show τοποθετείται στο μέλλον, σε μια χώρα που έχει διαιρεθεί και καταστραφεί από το σεκταρισμό. Όσοι αντιτίθενται στην κυβέρνηση αποστέλλονται σε ειδικά δημιουργημένα κέντρα κράτησης. Ακούγεται δυστοπικό, αλλά μπορεί και να μην είναι.
