Περιεχόμενα
Καλοκαίρι, καλοκαιράκι. Βραδινό μπανάκι. Μαύρισμα. Ιδρωμένες μασχάλες στα μέσα μεταφοράς. Κόσμος στοιβαγμένος σαν σαρδέλες στο Α2 που πάει Βούλα. Έρωτας. Αμμουδιά. Σχέδια για διακοπές.
Τσουπ. Μια τσούχτρα. Είναι μοβ. Α, και μια μπλε λίγο παραπέρα. Τι μυρίζει έτσι; Τίποτα, καίγεται ένα δάσος. Κι άλλο. Κι άλλο. Α, αυξήθηκαν πολύ και τα κρούσματα κορωνοϊού. Ρε σεις γιατί είναι άδεια η τσέπη μου; Α ναι, ήρθε η ΔΕΗ και πρέπει να πληρώσω το ρεύμα. Έβαλα και βενζίνη για να πάω από Νέο Κόσμο στους Αμπελόκηπους. Με 20 ευρώ κατάφερα να πάω και να βάλω μπρος για να γυρίσω. Ευτυχώς μου έσβησε πριν ξεπαρκάρω και γύρισα με μετρό. Το αμάξι το άφησα εκεί.
Cut. Αυτό δεν είναι ελληνικό καλοκαίρι. Αυτό είναι κάποια τετραλογία του Red Dead Redemption που σε κάθε νέα εκδοχή υπάρχουν τα ίδια εμπόδια συν ένα περισσότερο.
Πέρσι είχαμε τις φωτιές και τον κορωνοϊό, φέτος έγινε raise στο ποντάρισμα. Πήγαν να ξεμυτίσουν και τίποτα καρχαρίες, αλλά ήταν μάλλον κάποιο teaser για το επόμενο καλοκαίρι. Με τις μέδουσες παντός χρώματος είμαστε καλά για φέτος. Καρχαρίες και γιγάντια χταπόδια από του χρόνου και λογικά κάπου το 2025 θα περιμένουμε το Κράκεν να μας κατασπαράξει.
Το ελληνικό καλοκαίρι δεν είναι πια κάτι το ανέμελο που το περιμένεις από τον Μάρτιο και τσεκάρεις σε ποια παραλία θα πας να απιθώσεις το ταλαιπωρημένο σου κορμάκι και να το ποτίζεις cocktails και αντηλιακό με SPF 50.
Το ελληνικό καλοκαίρι έχει γίνει πίστα που για να την περάσεις και να φτάσεις στο check point, πρέπει να χάσεις καμιά 10αριά ζωές και να ρίξεις και κανένα κλωτσίδι στην κονσόλα. Για λίγη επικάλυψη, μας έσκασε ένα τριήμερο με πλημμύρες γιατί το καλοκαίρι είναι πλέον κάποιος παίκτης πόκερ που στο τέλος της παρτίδας απλώνει τα χέρια του και μαζεύει όλες τις μάρκες. Είναι ένα 12χρονο αγόρι που έχει να κάνει μπάνιο μια βδομάδα και θέλει να πάρει όλα τα παγωτά στο ψυγείο του μίνι μάρκετ.
Θες manual πλέον για να βγεις ζωντανός από το ελληνικό καλοκαίρι του 2022 και των επόμενων.
Πάνω που είχες ξεχάσει τον Covid – να ΄ναι καλά ο Πούτιν που εισέβαλε στην Ουκρανία και κάπως κρυφτήκαμε και τη σκαπουλάραμε – σκάνε από το πουθενά 20.000 κρούσματα, πιέζεται πάλι το ΕΣΥ και τα νησιά ψάχνονται μην τους σκάσει κανένα απροειδοποίητο μίνι lockdown.
Που το μίνι lockdown πλέον, έχει αντίκτυπο σαν το mega, γιατί με τέτοιες τιμές στο ρεύμα και τόσες ελλείψεις σε αγαθά, κάθε ευρώ που χάνεται, ισοδυναμεί με μια βδομάδα επιβίωσης. Καλύτερα να πας στο Survivor από τώρα και αν σε διώξουν σε ψηφοφορία, εξαφανίσου κάπου στο δάσος και άσε τους να σε ψάχνουν για κανένα μήνα.
Να σου πάλι το λοιπόν οι μάσκες και τα rapid tests να γίνονται σταθερή αναφορά, να φεύγουν λεφτά κι από κει, μάνι μάνι χάθηκαν καμιά 20αρια μίλια από το ταξίδι σου κι αντί για τη Μήλο, βρίσκεσαι στην Αίγινα. Κι αν πάει έτσι η φασούλα, η Αίγινα γίνεται εύκολα Λούτσα και η Λούτσα εύκολα ένα διήμερο σε ξενοδοχείο στον Άλιμο και το Καλαμάκι.
Η κορόνα πάντως δεν είναι μόνο φέτος που σε ενοχλεί. Σε ενοχλούσε πάντοτε η κερατένια η μπύρα γιατί είναι άγευστη και έπρεπε να την πιεις με δύο γουλιές στην παραλία για να μη γίνει μετά χειρότερη από λάδι για τηγανητές πατάτες που χρησιμοποιήθηκε σε 39 τηγανιές.
Το Ιόνιο το απέρριψες μόλις κατάλαβες πως εκεί σε περιμένουν μέδουσες για μεγάλο τσιμπούσι σαν αυτά που κάνουν στο γαλατικό χωριό. Ξύδι και αμμωνία δεν αρκούν, ούτε το να κατουρήσει το πόδι σου κάποιος φίλος όπως ο Τσάντλερ κατούρησε τη Μόνικα στα Φιλαράκια.
Σε περίπτωση που πέσεις θύμα, πρέπει να εφαρμόσεις ένα μίγμα θαλασσινού νερού και μαγειρικής σόδας (σε αναλογία 1:1) και μετά να χρησιμοποιήσεις την κάρτα σου (…δεν είναι αυτό που νομίζεις!) για να αφαιρέσεις τα υπολείμματα κυττάρων πλοκαμιών (κάτι τέτοιο ανατριχιαστικό). Οπότε σοδίτσα να πάρεις.
Έχεις κάνει δύο περάσματα, η πίστα μοιάζει να ηρεμεί, αλλά σε γελάσανε. Μπροστά σου έχεις φωτιές, έχεις πύρινες λαίλαπες, έχεις γερούς καύσωνες, κάτι θερμοκρασίες υγρού βολβού, μόνο οι 12 Άθλοι του Ηρακλή δεν έχουν σκάσει μπροστά σου.
Φέτος πάντως τα δείγματα ήταν ενθαρρυντικά. Τα κανάλια δεν έδειξαν ιδιαίτερη ζέση να καλύψουν τις φωτιές, οπότε μπορεί και να τη γλυτώσουμε από το overdose πληροφόρησης. Το λάπτοπ όταν είναι ανοιχτό, ευτυχώς δεν λειτουργεί αυτόματα. Και παράπονο δεν έχουμε, φέτος δεν κάηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα. Άγιο είχαμε. Εμφανίστηκε και η ΕΥΠ με τις παρακολουθήσεις και κάπως ξελαμπικάραμε.
Και πάλι όμως, πρέπει να είσαι προσεκτικός. Όχι για να μην πνιγείς από την κάπνα, αλλά για το τι θα ποστάρεις στα social media. Πέρσι χάλασαν πολλές φιλίες γι΄αυτό το ζήτημα. Τόσες όσες δεν είχαν χαλάσει το 2015 με το δημοψήφισμα. Τότε τελείωναν οι φιλίες στο Facebook, πέρσι στο TikTok και το Instagram.
O σύγχρονος Άμλετ αναρωτιέται αν τον παίρνει να ανεβάσει καμιά φωτογραφία από παραλία ή από το cocktail με θέμα κάποιον Πάνορμο (κάθε νησί που σέβεται τον εαυτό του έχει τέτοια περιοχή). Να σελφάρεις ή να μη σελφάρεις;
Εδώ φαίνεται όμως και η μεγάλη προσαρμοστικότητα και η πρακτική σκέψη του Έλληνα. Ότι θα ποστάρει κάτι, θα το ποστάρει. Ο τρόπος όμως πάντοτε μετράει.
Αρχίζουν λοιπόν οι υπολογισμοί. «Αν ποστάρω 5 στόρι για τις πυρκαγιές, μπορώ να το σπάσω με μια φωτογραφία από παραλία. Και για να το μετριάσω θα βρω κανένα τσιτάτο για το πώς πρέπει να κοιτάμε το φως και να αναζητάμε την αισιοδοξία και θα το γλυτώσω το hate».
Φυσικά αυτό το plan B απέχει πολύ από το αρχικό πλάνο που ήταν να σπαμάρεις με 14 στόρι και 2 αναρτήσεις την ημέρα. Δεν πειράζει όμως…Θα έρθει η στιγμή που κάποιος άλλος θα είναι διακοπές και θα ζηλεύεις, οπότε θα ποστάρεις ότι έχεις κρατήσει καβάτζα, θα βάζεις κι ότι είσαι σε άλλο μέρος απ΄αυτό που είχες πάει και θα πείσεις τον ακόλουθο πως έχεις ζωή και λεφτά.
Θα είσαι σαν αυτούς που όλοι αναρωτιόμαστε το εξής: πώς γίνεται να είναι κάθε βδομάδα και σε άλλο μέρος χωρίς να δουλεύουν κι εμείς που δουλεύουμε πήγαμε με το ζόρι 5 μέρες στην Τήνο;
Γιατί να τρελαθείς όμως ακόμα και γι΄αυτό; Εδώ κοτζαμάν Τιτανικός βούλιαζε, άνθρωποι πνίγονταν στο 3ο διάζωμα, άλλοι πλακώνονταν για να χωρέσει ο πωπός τους στις βάρκες και είχες μια ορχήστρα να παίζει μουσική. Και δώστου το δοξάρι, δώστου τα βιολιά κι οι βιόλες, δώστου αριστοκρατία ακόμα και στον θάνατο. Μήπως δεν θα υπήρξαν κι αυτοί που θα είχαν πιάσει 2-3 θέσεις γιατί «περιμένω παρέα, είναι εδώ, απλώς έχει πάει τουαλέτα να κατουρήσει». Στον Τιτανικό είστε μανδάμ, όχι στον κινηματογράφο.
Αν είσαι πάντως Έλληνας, θα είσαι ένας ωκεανός αντιθέσεων. Θα πονάς για τις φωτιές, θα ψάχνεις τρόπους να βοηθήσεις, θα είσαι ταυτόχρονα σε ένα μπιτσόμπαρο και θα τραγουδάς «είμαι κάτω από τον φοίνικα και πίνω μάι τάι» και έτσι με αυτές τις ανησυχίες, θα πετάς και το τσιγάρο σου σε ένα δέντρο. Κρίμα μωρέ οι αθρώποι που καίγονται!
Βέβαια, τα ακόμα πιο σημαντικά προβλήματα έρχονται όταν καταφέρνεις να βρεθείς σε ένα νησί και με κάποιο τρόπο να μην διαλύεται ο κόσμος γύρω σου.
Οκ, 500 στρέμματα το αντέχεις να καούν. Είναι το μίνιμουμ. Οκ, μέχρι 10.000 κρούσματα και 15 νεκρούς, το αγοράζεις. Άντε και τις μέδουσες τις αντέχεις γιατί σίγουρα είναι καλύτερες από τον θείο σου στα οικογενειακά τραπέζια.
Πώς αντέχεις όμως τα rooms to let; Πώς αντέχεις που έβλεπες κάτι φωτογραφίες στο Booking και τον ένιωθες τον σκόρο να σε τρώει μέσα σου; Δεν έχεις κι άλλη επιλογή. Κι όταν μπεις μέσα και δεις ένα aircondition που βγάζει Ανταρκτική (ένα τσικ λιγότερο κρύο από τον παγετώνα του aircondition στο πλοίο), να έχει ανοίξει τρύπα στον τοίχο για να πιάνει και τα δύο δωμάτια, θα το καταπιείς κι αυτό.
Και τα κουνούπια που έχουν πεθάνει στον τοίχο από αμνημονεύτων χρόνων και έχουν γίνει οι τοιχογραφίες των παλιότερων, το δικό τους μήνυμα στο μέλλον, θα τα δεχτείς. Κι αν κάποιο αναστηθεί και έρθει στις 7 το πρωί να τριβελίζει το αυτί σου, θα πεις μέσα σου «δεν πειράζει, για ένα τέτοιο ηλιοβασίλεμα αξίζει».
Και τα 5χρονα παιδιά της ιδιοκτήτριας που τα έχει μόνιμα στη ρεσεψιόν γιατί δεν έχει που να τα αφήσει, που εισβάλλουν στο δωμάτιο σου και μπορεί να κατουρήσουν την υποτυπώδη πισίνα του «ξενοδοχείου», θα κρατηθείς και δε θα τα σουτάρεις στο νερό χωρίς μπρατσάκια να μάθουν να κολυμπούν.
Εκεί όμως που θα λυγίσεις, που θα σπάσει το μέσα σου βρε αδερφέ, είναι στη ντουζιέρα, ο θεός να την κάνει. Το «ντουζιέρα» είναι ευφημισμός. Πρόκειται περισσότερο για ένα τηλέφωνο κρεμασμένο δίπλα στη λεκάνη, που έχει χαμηλή ένταση και ο οριοθετημένος χώρος για να λουστείς είναι μισό τετραγωνικό, συνήθως ένα βαθούλωμα στο πάτωμα, με το 70% του νερού να καταλήγει περιμετρικά και για να βγεις από το μπάνιο, πρέπει να περπατήσεις στον αέρα.
Εννοείται πως δεν έχει πετσέτα για το πάτωμα να μαζευτεί το νερό, εννοείται πως έχει βγει εκτός μπάνιου και αγκαλιάζει το κρεβάτι σου, οπότε 3 μέρες να το πας έτσι και θα κοιμάσαι σε ένα δωμάτιο-μπανιέρα. Έτσι, προτιμάς να μην πλένεσαι και να κάνεις ντους στις παραλίες που θα έχουν σίγουρα ντουζιέρες. Καλύτερα να έκλεινες σε κάμπινγκ.
Πάντως, να κάνεις τον σταυρό σου γιατί άλλοι θα είχαν ντουζιέρα με κουρτίνα. Ξέρεις, αυτές τις κουρτίνες που είναι σαν σταφιδιασμένες Ινδιάνες, σαν τη γριά στην Ποκαχόντας, που αν ακουμπήσουν πάνω σου, γίνονται μύκητες και μέρος του δέρματος σου. Που παίζει να έχουν κρατήσει αιχμαλώτους από προηγούμενες διαμονές γιατί βλέπεις τα κύτταρα τους και το σημάδι του βρεγμένου πισινού τους. Ξαφνικά, ο κορωνοϊός είναι το λιγότερο που σε νοιάζει.
Α, να μην ξεχάσουμε πως σε καθημερινό ραπόρτο στο φετινο καλοκαίρι οι ιστοσελίδες είχαν κάτι γυναικοκτονίες, κάτι τροχαία δυστυχήματα, κάτι θανάτους από άκυρα πράγματα όπως από ψυγείο που καταπλάκωσε στο ασανσέρ, κάτι πνιγμένους που αγνοούνταν και βρέθηκαν νεκροί…Γενικά, λες και όλα τα στραβά του κόσμου ενοχλήθηκαν που ο κορωνοϊός σκοτώνει τόσους και είπαν μέσα τους «θα σε κοντράρουμε ρε κερατά».
Θες να κάνουμε ξανά μια καταμέτρηση για το τι αντιμετωπίζεις πλέον στο summer in Greece;
Γιατί καλά τα έλεγε το 2008 ο Μαζωνάκης με τη Βικτώρια Χαλκίτη, αλλά πια το summer in Greece δεν είναι όνειρο, αλλά χειρότερο από διαδρομή με το αυτοκίνητο στην παραλία με την πεθερά και 7 τσάντες με κουβαδάκια και φρούτα για τα παιδιά.
Φτάνεις λοιπόν σε ένα άλλο μεγάλο δίλημμα: να πάρεις άδεια και να μείνεις στο σπίτι σου το καλοκαίρι ή να μην πάρεις άδεια και να ζητήσεις από το αφεντικό να είσαι κάθε μέρα στο γραφείο για να εκμεταλλευτείς το aircondition και να γλυτώσεις και έξοδα;
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
We are for the festivals: Τα πράγματα που αγοράζαμε μικρά από τα πανηγύρια
