4 περιοχές της Αθήνας που ψάχνουμε με το κυάλι να βρούμε τα θετικά τους χαρακτηριστικά

Μερικές περιοχες της Αθήνας είναι τόσο ανυπόφορες τόσο στο να ζει κανείς όσο και στο να τις διασχίζει. Μήπως να τις nukeάρουμε εντελώς;

Καθώς η ελληνική πρωτεύουσα χτίστηκε ως επί των πλείστον χωρίς κάποιο συγκεκριμένο πολεοδομικό πλάνο, οι περισσότερες συνοικίες της αποτελούν λαβυρινθους για τους κατοίκους της.

Το να εργάζεται ή ακόμη χειρότερα το να ζει κανείς στις συγκεκριμένες περιοχές αποτελεί -το λιγότερο- βασανιστήριο και τα άτομα που αναγκάζονται να τις υπομένουν θα έπρεπε να λαμβάνουν κάποιο ειδικό επίδομα του κράτους. Athens Pass ή κάτι τέτοιο.

Κυριάκο, εμείς ιδέες δίνουμε.

Άλλη μία αντι-πρότασή μας είναι να ανατιναχθούν εξ ολοκλήρου οι περιοχές αυτές και να ξανά χτιστούν από την αρχή με τις σωστές συνθήκες. Τα πυρηνικά όπλα του πλανήτη είναι επαρκή για μία τέτοια κίνηση και θα λυνόντουσαν πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας καθημερινά.

Εξαιρετικό παράδειγμα είναι αυτό του Μικρολίμανου, το οποίο γκρεμίστηκε στην καραντίνα για να ξανά χτιστεί. Μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο σε αρκετές συνοικίες της Αθήνας, αν όχι σε όλη;

Παραδεχτείτε το. Σε ποιον θα λείψει ο Πειραιάς ή το Παγκράτι; Σε κανέναν. Εκτός εάν φλερτάρουν επικίνδυνα με τον σαδομαζοχισμό.

Πειραιάς

Έστριψες σε λάθος στενό στον Πειραιά; Χα χα καλά να πάθεις. Κάνε τώρα άλλα 8 λεπτά για να κάνεις τον γύρο και να ξανά βρεθείς στο ίδιο σημείο. Αφού πρώτα καταλάβεις πως ακριβώς λειτουργούν οι δεκάδες απαγορευτικές αλλά και υποχρεωτικής κατεύθυνσης πινακίδες που θα συναντήσεις στην διαδρομή σου.

Εκεί που νομίζεις πως αποκωδικοποίησες τα στοιχεία που δίνει ο δρομος, συνειδητοποιείς ότι οδηγείς πλέον σε δρόμο που επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε λεωφορεία ή ότι πηγαίνεις εντελώς ανάποδα σε κεντρικό δρόμο και οδεύεις προς την μετωπιαία σύγκρουση με κάποιο φορτηγό.

Όλα αυτά ενώ προσπαθείς να βρεις το λιμάνι, το οποίο αχνοφαίνεται στα αριστερά σου όμως δεν μπορείς να πλησιάσεις καθώς απαγορεύεται η στροφή σε σχεδόν κάθε στενό.

Αφού με πολλή προσπάθεια καταφέρνεις επιτέλους να φτάσεις στο πλοίο, συνειδητοποιείς ότι είσαι σε λαθος πύλη, αφού υπάρχουν ελάχιστες ταμπέλες που σε ενημερώνουν που βρίσκεται η κάθε μία.

Έτσι, αποχαιρετάς το καράβι σου το οποίο φεύγει για τον τελικό του προορισμό, ενώ η πρόκληση του να φύγεις από το λιμάνι και να μπεις σε μια νέα κυκλοφοριακή πρόκληση, καραδοκεί.

Ηλιούπολη/Αργυρούπολη

Ο λογος που δεν έχουμε βάλει μόνο έναν από τις δύο γειτονικούς Δήμους είναι ότι δεν μπορούμε να τους ξεχωρίσουμε.

Ποια είναι η χειρότερη; Η Ηλιούπολη ή η Αργυρούπολη; Δεν έχει σημασία, έχουν και οι δύο τα ίδια προβλήματα, επομένως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν και οι δύο. Επιλέξτε μία και κάντε την nuke να τελειώνουμε. Εμείς δίνουμε την πρόταση, εσείς κάνετε την επιλογή.

Σε μία από τις δύο, δεν έχει σημασία ποια, η απόδοση να κλέψουν περαστικό πλησιάζει επικίνδυνα το 1,10 ενώ οι δεκάδες πλατείες κάνουν τον περαστικό να νομίζει ότι ζει σε μία λούπα.

Νέα Ερυθραία

Παριστάνει την Κηφισιά αλλά δεν είναι.

Είναι σαν την υποπαράλλαγη Β2Α της Όμικρον.

Όχι μόνο υπάρχει πρόβλημα με το παρκάρισμα στην συγκεκριμένη περιοχή αλλά τα διπλοπαρκαρισμένα αμάξια σου το κάνουν δύσκολο να περάσεις ακόμη και από τον κεντρικό δρόμο.

Γενικά, είναι η περιοχή που αποφεύγεις να περάσεις σε ώρες αιχμής λόγω της κίνησης.

Δεν έχει τίποτα να κάνεις και βρίσκεται μακριά από τον πολιτισμό. Ειδικά το χειμώνα, πρόκειται για μία νεκρή περιοχή που πας μόνο για να κοιμηθείς στο σπίτι σου.

Θα έλειπε σε κανέναν εάν δεν υπήρχε; Όχι. 

Όσοι δεν είναι από τα βόρεια προάστια δεν την γνωρίζουν καν.

Ομόνοια

Για να περιγράψουμε τους λόγους που η Ομόνοια πρέπει να εξαφανιστεί από τον χάρτη και να ξανά χτιστεί από την αρχή, δεν χρειάζονται λόγια. Αρκεί κανείς να κάνει μία βόλτα σε μερικούς από τους πιο γνωστούς δρόμους της όπως την Μενάνδρου, την Μάγιερ ή την Χαλκοκονδύλη.

Δεν χρειάζονται λέξεις. Οι σωματικές αισθήσεις είναι αρκετές. Η ευωδία που αναδύεται, τα γκρίζα χρώματα των κτιρίων, η στιγμή που η βρωμερή σταγόνα από κάποιο «αρχαίο» air-condition αγγίζει το φρεσκοπλυμμένο και σιδερωμένο σου πουκάμισο. Ο αδρεναλίνη που γεμίζει τις φλέβες σου ο τρομος του να μην σε φτύσει στα μούτρα -πάλι- κάποιος περίεργος (καθόλα αληθινή εμπειρία στην οποία ήμουν μάρτυρας τις προάλλες).

Το μόνο καλό με την Ομόνοια; Τα αυθεντικά φαλαφελάδικα.

Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr: 

Ξέχνα όσα πίστευες για την Νέα Σμύρνη – Είναι το πιο επαναστατικό αθηναϊκό hood

Οι στιλιστικές προτάσεις της ημέρας: Σαγιονάρα στο Προεδρικό Μέγαρο, διαφορετικό παπούτσι σε κάθε πόδι και στολή κενταύρου για βραδινή έξοδο

Δεν ξέρεις που να πρωτο-ξοδέψεις το Power Pass; Έχουμε 5 ιδέες