Περιεχόμενα
Το φαγητό είναι πάντοτε μια προσωπική υπόθεση. Το πώς μαγειρεύει κάποιος κάτι, εδράζεται και στις γευστικές του ανάγκες. 10 άνθρωποι θα φτιάξουν 10 διαφορετικά παστίτσια. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που μας ενώνουν, αλλά δεν τα μοιραζόμαστε τόσο φωναχτά όσο θα έπρεπε και είναι τρόπον τινά φετίχ.
Και υποτιμημένα. Γιατί δεν τα αποδέχονται ως κανονικό φαγητό. Δηλαδή όπως λέμε «έχω μαγειρέψει μπάμιες», να λέμε «έχω μαγειρέψει κομμάτια τυριού στην τοστιέρα». Αυτό είναι και το πρώτο στη λίστα μας.
Τα καμμένα κομμάτια τυριού στην τοστιέρα
Αν υπάρχει ένας εδώ που δεν ταυτίζεται, παρακαλείται να περάσει έξω και να μην ξαναμπεί να μας διαβάσει. Όπως θα έλεγε και ο Τσουκαλάς «ΜΕ ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ». Δηλαδή δε γίνεται να μην λιγουρεύεσαι περισσότερο κι από το καλοψημένο τοστ, τα κομμάτια τυριού που έχουν κολλήσει στην τοστιέρα κι έχουν ψιλοκαρβουνιάσει…
Η σος που έχει πέσει στο χέρι ή στο χαρτόνι
Αυτό το leftover που πέφτει στο χέρι ή στο χαρτόνι, αν μιλάμε για κανένα σάντουιτς ή σουβλάκι ή μπέργκερ, είναι το καλύτερο φινάλε για το γεύμα. Έχει πέσει και ενώ το βλέπεις, δεν το πειράζεις, το αφήνεις να ηρεμήσει όπως αφήνουν τη ζύμη και μόλις έχεις φάει την τελευταία σου μπουκιά, το κοιτάς και οριακά ντρέπεσαι να το γλείψεις γιατί είναι ένα έργο τέχνης και τα έργα τέχνης πρέπει να προστατεύονται.
Τα ψίχουλα από την τυρόπιτα που έχουν μαζευτεί στο σακουλάκι
Αυτό εδώ είναι για τους πιο εκλεπτυσμένους. Έχεις μια τυρόπιτα, ζαμπονοτυρόπιτα, σπανακόπιτα, κάτι τέτοιο τέλος πάντων, και σε κάθε μπουκιά, το φύλλο διαλύεται και πέφτει στον αποθηκευτικό χώρο του σακουλακίου. Είναι ίδια λογική με τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Αποθηκεύεις για όταν έρθει ο χειμώνας. Έτσι και με τα ψίχουλα. Αποθηκεύεις γιατί μια τυρόπιτα δεν θα σου φτάσει και δεν πρέπει τίποτα να χάνεται.
Σουσάμι/Ζάχαρη/Περισσεύματα σιροπιαστών
Εδώ μιλάμε για τους μύστες. Είναι το ψωμί πάνω στο τραπέζι, κόβεις φέτες και σε κάθε κόψιμο πέφτουν σουσάμια στο τραπεζομάντηλο. Αφού τελειώσεις το φαγητό, τα κοιτάς σαν να τους λες «τώρα οι δυο μας». Και απλώνεις δάχτυλο, κολλάνε και το γλείφεις. Και μετά χρησιμοποιείς άλλο δάχτυλο μέχρι να στεγνώσει το σαλιωμένο (too much pov εδώ). Αντίστοιχα, σε γλυκά όπως οι κουραμπιέδες ή η μπουγάτσα, κάνεις το ίδιο με τη ζάχαρη άχνη.
Το κορυφαίο όμως είναι τα φύλλα που έχουν ξεμείνει από κανένα γαλακτομπούρεκο ή μπακλαβά, που είναι ήδη πολύ παπαριασμένα από το σιρόπι, που τα παίρνεις και τα σέρνεις στο κουτί για να μαζέψουν όλα τα υγρά.
Σάλτσα/μερέντα από το βαζάκι
Όλοι έχουμε δει ποσότητες από μαγιονέζες, κέτσαπ, μουστάρδες και μερέντες να χάνονται γιατί δε μπορεί το κουτάλι να τις μαζέψει. Εκεί η λύση είναι πρώτα να μπει δάχτυλο στο βαζάκι και να μαζέψει ότι μπορεί. Και μετά έρχονται τα μεγάλα όπλα. Αν δεν είναι γυάλινο το βαζάκι, παίρνεις μαχαίρι, το κόβεις στη μέση και μπορείς να φτάσεις στον πυρήνα της Γης, στον πυρήνα της μαγιονέζας.
