Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά. Ο καιρός μπορεί να δρόσισε, αλλά στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ προκαλεί ακόμα ιδρώτα στο ποτήρι μπύρας χωρίς αλκοόλ που κρατάει στο χέρι του ο Mark Zuckerberg. Το FacebookDown όμως προκαλεί μεγαλύτερο ιδρώτα στον λαιμό και το μέτωπο του ασπρουλιάρη Mark, ο οποίος ούτως ή άλλως ιδρώνει εύκολα.

Πάνε 5 ώρες από τη στιγμή που έπεσε το Facebook, το Instagram και το Whatsapp. Ο Mark πέρασε 4 ώρες κοιτάζοντας mail, μιλώντας με συνεργάτες, φωνάζοντας στους διευθυντές της εταιρείας για να λύσουν το πρόβλημα. Την τελευταία ώρα αποφάσισε να τα κλείσει όλα. Έκλεισε ακόμα και την πόρτα του γραφείου του η οποία συνδέεται με μια κρυφή πόρτα με το διπλανό σπίτι που είχε αγοράσει κάποτε, γιατί τον ενοχλούσαν οι θορυβώδεις γειτονές του.

Παίρνει μαζί του τη γάτα του και το iPad για να βάλει την αγαπημένη του playlist όσο θα είναι κλεισμένος στις σκέψεις του. Κάτι τον βασανίζει. Έχει ένα κρυφό κινητό, που έχει μέσα μόνο έναν αριθμό. Τον αριθμό που είχε ορκιστεί να μην πάρει ποτέ. Είχε ζητήσει από τη γυναίκα του να το κρύψει κάπου όπου δεν θα το βρει, αλλά σε μια στιγμή αδυναμίας το βρήκε. Έκανε την κλήση, η άλλη γραμμή απάντησε, ο Mark πήρε δυο βαθιές ανάσες και το έκλεισε.

Βασανίστηκε αρκετά για να μην υποκύψει, αλλά αυτή τη φορά ξέρει ότι θα πρέπει να μιλήσει. Το FacebookDown δεν του αφήνει άλλη επιλογή. Καλεί τον αριθμό.

Στην άλλη άκρη είναι η φωνή που δεν αντέχει να ακούει, αλλά ξέρει ότι θα πρέπει να καλοπιάσει.

– Παρακαλώ…

– Εεεε…γεια. Γειά σου Jack, Mark εδώ.

– Τι έγινε Mark, αποφάσισες να μιλήσεις επιτέλους;

– Πώς ήξερες ότι είμαι εγώ;

– Γνωριζόμαστε πολύ καλά Mark. Πώς θα μπορούσα να σε βοηθήσω;

– Ξέρεις καλέ μου Jack, όπως θα είδες, το Facebook έπεσε και εδώ και 5 ώρες δεν ανταποκρίνεται. Τα πράγματα είναι άσχημα.

– Ναι, κάτι κατάλαβα. Όλος ο κόσμος είναι στο Twitter τώρα.

– Θα μπορούσες να πεις ότι σου έκανα ένα καλό, χεχεχε

– Ναι, θα μπορούσα. Αλλά δεν θα το πω.

– Κι αναρωτιόμουν αν θα μπορούσες να μου το ξεπληρώσεις κάπως Jack…

– Φτάσαμε και στο ψητό. Άκου να σου πω πώς θα πάει αυτό. Πρώτα, θα με βγάλεις για φαγητό σε ένα ακριβό εστιατόριο και θα με κεράσεις ένα πολύ ακριβό μπουκάλι κρασί. Εσύ πιες τη μπύρα σου χωρίς το αλκοόλ. Μετά θα έρθεις στο γραφείο μου στη Silicon Valley και θα φοράς ένα μπλουζάκι που θα γράφει «Ο Jack Dorsey είναι ο καλύτερος». Κι εγώ θα φοράω ένα μπλουζάκι που θα γράφει «Είμαι με τον βλάκα». Θα γελάσουμε μαζί σου όλοι. Θα βγεις να πεις δημόσια ότι το Twitter είναι το καλύτερο. Μετά θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να σε βοηθήσουμε.

– Με πατάς στο λαιμό Jack. Αυτό δεν είναι καθόλου ωραίο.

– Άρα τώρα ξέρεις πώς νιώθω όταν μου ζήτησες 2 φορές να αγοράσεις το Twitter. Δεν βρίσκομαι εγώ στην ανάγκη Mark. Εσύ με χρειάζεσαι.

– Εντάξει εντάξει. Θα κάνω αυτό που θες. Αλλά σε παρακαλώ, βοήθα με να σταματήσω το FacebookDown και να κάνουμε μια back up σχέση με το Twitter σε περίπτωση που πέσει ξανά.

– Σίγουρα θα πέσει ξανά. Όσο σε ξέρω Mark, τα πράγματα πέφτουν στη θέα σου.

Ο Mark κλείνει το τηλέφωνο, βάζει την playlist στο iPad και αρχίζει να παίζει virtual σκουός. «Είμαι πολύ καλός σε αυτό» λέει στον εαυτό του ο Mark και παίζει σαν να έχει στη διάθεση του όλο το χρόνο του κόσμου. Ο χρόνος όμως έχει σταματήσει 5 ώρες νωρίτερα.

Το FacebookDown τελειώνει περίπου 2 ώρες μετά. Ο Mark έχει απορροφηθεί τόσο στις σκέψεις του. Έχει φτάσει πια μεσάνυχτα. Είναι όλα σκοτεινά. Πάει πίσω στο γραφείο του για να ανοίξει το κινητό του. Εκεί τον περιμένει η γυναίκα του που τον ψάχνει τόση ώρα. «Είναι η σειρά σου να κοιμήσεις τα μωρά, εγώ θα βγω με κάτι φίλες» του λέει και φεύγει.

Ο Mark αποκοιμιέται πιο ανάλαφρος από οποιοδήποτε βράδυ μπορεί να θυμηθεί τα τελευταία χρόνια, παρά το FacebookDown και την απώλεια 7 δισεκατομμυρίων. Βλέπει στον ύπνο του τον Donald Trump να του απλώνει το χέρι, μετά εμφανίζεται ο Biden με σώμα δράκου και ο Dorsey σαν άλλος Ηρακλής τον σώζει και αιωρούνται στις κληματσίδες.