Περιεχόμενα
Τα ταξίδια που κάνει η ελληνική γλώσσα είναι μεγάλα στον χρόνο και πολλές φορές καταλήγουν να μπερδεύουν, με αποτέλεσμα κάποιες λέξεις ή φράσεις να τις κακοποιούμε ως προς την ορθογραφία τους. Είναι, εξάλλου, τόσο εύπλαστη η ελληνική γλώσσα, που επιδέχεται γλωσσικών ακροβασιών και, ενίοτε, σολικισμών. Μέχρι ενός σημείου όμως και πάντοτε με γνώση. Εν προκειμένω, κανένας σολοικισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός με τα κάτωθι παραδείγματα, ανάμεσα στα οποία θα βρεις και μια λέξη που θα σε σοκάρει.
Αυτές είναι οι 8 λέξεις που κακοποιείς την ορθογραφία τους
Πράσσειν Άλογα – Πράσινα Άλογα
Δεν ξέρουμε πώς πέρασε σαν κανονικό να γράφεται με τον δεύτερο τρόπο…Ίσως γιατί νοηματικά καταλήγει στο ίδιο νόημα. Το να πράττεις δηλαδή άλογα, να παραλογίζεσαι, είναι ίδιο με το να βλέπεις πράσινα άλογα, άρα πάλι να παραλογίζεσαι. Το σωστό πάντως είναι το πρώτο.
Όσον Αφορά – Όσο Αναφορά
Με αυτό μπορούμε να πάθουμε ως και εγκεφαλικό. Με αυτό και τη χρονική αύξηση στην προστακτική. Είναι «όσον αφορά», χωρίς να δίνουμε σε κανέναν αναφορά. Μάλιστα, είναι «όσον αφορά σε» κι όχι «όσον αφορά το».
Σώνει και ντε – Σόνι και ντε
Άλλο ξεκούδουνο αυτό. Ίσως να είναι επηρεασμένες κάποιες γενιές από τη Sony, δεν ξέρουμε…Ίσως να ξέρουν κάποιον Σόνι. Σε κάθε περίπτωση, θέλει ρήμα η φράση και το «σόνι» ρήμα δεν το λες. Εκτός κι αν κάποιος έχει δυσλεξία ή δεν έχει πάει σχολείο, οπότε κάνει απλοποίηση και σου λέει «χώσε όμικρον και γιώτα, είναι τα πιο συχνά, όλο και κάτι θα πετύχω». Ναι, δεν πέτυχες τίποτα. Μόνο το κεφάλι μας με τις κοτσάνες σου.
Αντεπεξέρχομαι – Ανταπεξέρχομαι
Αν κάτσεις να κάνεις break down το ρήμα, αποτελείται από το κυρίως ρήμα και από τρεις προθέσεις. Αντί+επί+εκ. Δεν είναι Αντί+Από+Εκ. Δεν βγάζει και νόημα δηλαδή με την δεύτερη συνθήκη. Άρα η ορθογραφία του είναι «αντεπεξέρχομαι».
Παρεμπιπτόντως – Παρεπιπτόντως
Άλλο τεράστιο θέμα, με την σύγχυση να προκαλείται από τη λεκτική εκφορά. Κάποιος ίσως νομίζει ότι το «μπ» που ακούγεται, είναι γιατί ο άλλος είναι κρυωμένος ή γιατί μπορεί ηχητικά να ακούγεται πιο ωραίο. Σαν τις λέξεις που αρχίζουν από «π», που αν δε βάλεις «στον» και βάλεις «στο» πριν, τότε θα πεταχτεί αναγκαστικά ένα «μ» για να γίνει «μπ». Ναι, εδώ δεν έχουμε κάτι τέτοιο. Το ρήμα είναι παρά+εν+πίπτω και όχι παρά+πίπτω, ειδάλλως θα γραφόταν παραπιπτόντως, δεν θα έπαιρνε αύξηση. Κάτι που επίσης έχουμε ακούσει αρκετά από διάφορους μποέμ τύπους. Παραπιπτόντως λοιπόν, η ορθογραφία του είναι παρεμπιπτόντως.
Βρομιάρης – Βρωμιάρης
Φτάνουμε και στο ζουμί της υπόθεσης. Έχει επικρατήσει η λέξη «βρώμα» και όλα τα της οικογενείας της να γράφοντα με ωμέγα. Με ωμέγα όμως, αλλάζει εντελώς το νόημα. Γιατί με το ωμέγα, η καταγωγή είναι από την βρώση, δηλαδή την σίτιση, το φαγητό. Άρα, η βρώμα, η βρωμιά, είναι αυτό που τρως. Η ορθογραφία του, εφόσον μιλάμε για δυσοσμία, είναι με όμικρον. Ο λόγος; Γιατί προέρχεται από το ρήμα «βρομώ» που υποδηλώνει τον μεγάλο κρότο, τον θόρυβο, ο οποίος είθισται να αφήνει πίσω του μια κακή μυρωδιά, μια δυσάρεστη οσμή. Αν κάποιος λοιπόν σε αποκαλέσει γραπτώς «βρωμιάρη», μην θιχτείς. Πες του ότι είσαι, γιατί τρως και όλοι μας είμαστε βρωμιάρηδες.
Τηγανητή Πατάτα – Τηγανιτή Πατάτα
Η τηγανίτα και το τηγανίζω τους έχουν μπερδέψει όλους. Η τηγανητή πατάτα όμως, αυτή με τα δύο ήτα, αλλά με την καμία ήττα, γιατί ποτέ δεν χάνεις όταν τρως πατάτες, αντιθέτως παίρνεις, δεν προέχεται από το τηγανίζω, αλλά από το τήγανο, το τηγάνι, που βέβαια γράφεται με γιώτα, αλλά έγινε στο πλαίσιο της απλοποίησης. Το ρήμα «τηγανίζω» και όλα τα εις «-ιζω» δεν παράγουν επίθετα με κατάληξη -ιτός. Παράγουν επίθετα σε -ιστός ή σε -ικός, όπως φουρνιστός ή φωτογραφικός. Όλα τα -ητός γράφονται με ήτα, άρα η ορθογραφία του είναι τηγανητός-τηγανητή-τηγανητό (κοτόπουλο).
Γλείφω – Γλύφω
Και τα δύο ρήματα είναι σωστά, αλλά έχουν διαφορετική σημασία. Κι αν δε σε λένε Γιαννούλη Χαλεπά, το πιθανότερο είναι πως θες να κάνεις το πρώτο. Εκτός κι αν εκδηλώνεις σε κάποιο άτομο την επιθυμία σου να φτιάξεις ένα άγαλμα για χάρη του, γιατί το θαυμάζεις ή το έχεις ερωτευτεί τόσο που θες να δείξεις με γλυπτική τον ρομαντισμό σου, επομένως ναι, η ορθογραφία είναι «γλύφω». Αν πάλι μιλάς για την χρήση της γλώσσας σου, τότε με -ει θα το κάνεις και όχι με ύψιλον.
Αν λοιπόν είσαι καλός στην ορθογραφία, θα γνώριζες ήδη πώς γράφονται τα παραπάνω και δεν θα σοκαρίστηκες με κάτι. Όπως επίσης, θα είχες εντοπίσει στην πρώτη στιγμή ένα ορθογραφικό λάθος που έχουμε τοποθετήσει επίτηδες στην αρχή του κειμένου.