Δεν είναι υποχρεωτικό να γνωρίζουμε όλοι τα πάντα. Κι είναι μέγιστη απόδειξη θάρρους και ευφυΐας να παραδέχεται κανείς ότι δεν γνωρίζει, αντί να προσποιείται ότι γνωρίζει ή να ψάχνει αφορμές να δείξει ότι γνωρίζει. Η γνώση αποκαλύπτεται από τη σιωπή και την παραδοχή. Και με αυτό το κάπως κοελικό ή δεγαμινιώτικο τσιτάτο πορεύεται στη ζωή της η Ελένη Χατζίδου.

Η τραγουδίστρια και παρουσιάστρια εκπομπής στο STAR, στην πρωινή ζώνη, θέλησε να εξηγήσει για το τραγούδι της Αυστρίας που θα πάει στη Eurovision ότι ο τίτλος «Who The Hell Is Edgar?», αναφέρεται σε έναν Έντγκαρ, ο οποίος είναι ποιητής, αλλά δεν τον γνωρίζει.

«Το τραγούδι λέγεται Who the hell is Edgar? και να σας πω ότι ο Έντγκαρ, επειδή το έψαξα λίγο – χίλια συγγνώμη δεν θυμάμαι το επίθετό του – είναι ποιητής».

Η Ελένη Χατζίδου δηλαδή, όχι μόνο δεν ήξερε τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, αλλά αφού έψαξε, δεν θυμόταν καν το επώνυμό του, λες και τον λένε Ναβουχοδονόσορα ή Χαμουραμπί.

Όταν άκουσε τη φράση της η Άση Μπήλιου έμεινε με ανοιχτό στόμα και γύρισε να της πει ότι πρόκειται για τον Πόε. Τι το ήθελε; Είχε και round 2 η Χατζίδου.

«Δεν το ‘χω με την ποίηση. Δεν θα πω ψέματα, δεν θα κάτσω να σας απαγγείλω για να δείξω ότι ξέρω, δεν έχω ιδέα». Η Άση Μπήλιου της εξήγησε πως δεν χρειάζεται να ξέρεις να απαγγείλεις ποίηση για να γνωρίζεις τον Πόε που είναι μια αρκετά βασική γνώση να έχει ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε αυτή τη θέση.

Όχι όμως. Η Ελένη Χατζίδου απαξιεί. Αφού σε ένα παράλληλο σύμπαν, αν είχαν συμπέσει χρονικά και τοπικά με τον Πόε, η Χατζίδου θα συναντούσε τον ποιητή σε κάποιο Φιλολογικό Σαλόνι της Ευρώπης και αφού κάποιος θα τους σύστηνε, θα είχαν μια σύντομη στιχομυθία.

– Θύμισέ μου πώς σε είπαμε; Ένταμ; Έρντιγκερ; Εσύ τέλος πάντων, τι ακριβώς γράφεις;

– Γράφω ποίηση δίδα Χατζίδου.

– Εγώ ξέρεις έχω τραγουδήσει το «Χειρότερη να είναι η κάθε σου η μέρα». Έχεις κανένα σουξεδάκι μήπως συνεργαστούμε;

– Μισό να βγάλω το σημειωματάριό μου να σας απαγγείλων κάτι στίχους που έγραψα πριν

Παύση…

– Είναι για μένα το κάλλος σου, Ελένη/σαν την περασμένη εκείνη εποχή/που σε μια θάλασσα με φύκια μυρωμένη/τον θαλασσοδαρμένο, κατάκοπο ταξιδευτή/της Νίκαιας τα πλοία φέραν στην πατρική του την ακτή.

– Πολλές άγνωστες λέξεις βρε παιδί μου…Ο κόσμος θέλει κάτι πιο πιασάρικο. Να, δες την Σακίρα που με αντέγραψε και έβριζε τη νέα σύντροφό του Πικέ, όπως εγώ είχα αντιγράψει την Κοκκίνου που τραγουδούσε «Τι της έχεις βρει». Γράψε κάτι τέτοιο να κατακτήσουμε τα παλκοσένικα. Α, και πού ‘σαι…Έντγκαρ είπαμε; Ναι, Έντγκαρ, είδες το θυμήθηκα…Βγάλε αυτά τα μαύρα βρε παιδί μου και διώξε τα κοράκια. Είσαι ντεμοντέ και φοβιστικός.