Οι άνθρωποι πάντοτε θα θέλουν να συνδυάζουν γεύσεις, να πειραματίζονται με συνδυασμούς υλικών και να βλέπουν μήπως κάτι μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερο. Σε αυτή τη λογική εμφανίστηκε πριν από κάποια χρόνια στα μελομακάρονα η σοκολατένια εκδοχή τους και φτάνουμε στο σήμερα όπου κάθε ζαχαροπλαστείο και bakery τους διαθέτει και σκέτους και με σοκολάτα. Ωραία. Και που βάλατε τη σοκολάτα τι καταλάβατε;
Κι εγώ στο παρελθόν έχω φάει μακαρόνια με τζατζίκι ή πίτσα με λουκάνικο και παγωτό βανίλια ή, ένας φίλος, έχει δοκιμάσει τυροκαυτερή με κέικ ανάμεικτο. Δεν είδαμε να γίνονται επιλογή σε κάποιο μενού. Γιατί έγιναν τα μελομακάρονα με σοκολάτα;
Κάποιος θα πει ότι κάνω ανόμοιες συγκρίσεις κι ότι γράφω με τρικυμία στο κρανίο και δίκιο θα ‘χει, έχετε τόσα ωραία κείμενα να διαβάσετε στο Intro που να έχουν ειρμό και επιχειρήματα. Εδώ, μην περιμένετε κάτι τέτοιο. Μια παράνοια θα διαβάσετε από ένα τρελό. Il diario di un loco. Το εγκαινιάζω ως στήλη.
Έχω φάει μελομακάρονα με σοκολάτα και, με πάσα ειλικρίνεια, δεν είναι από τις γεύσεις που θυμάμαι ή που έχω αναζητήσει στα περασμένα χρόνια. Αν και έχω δει στο Ρατατούη τον Ρέμι που συνδυάζει τυρί με σταφύλι, αν και επιδοκιμάζω τον πειραματισμό, εν προκειμένω δεν κατανοώ γιατί από τον ατομικό πειραματισμό, φτάσαμε σε μια συλλογική κίνηση παραγωγής σοκολατένιων μελομακάρονων;
Αφήστε τα μελομακάρονα «παρθένα»
Στο μυαλό μου, κάποιες γεύσεις πρέπει να μένουν ατόφιες, είναι αρκετές στη μορφή που πρωτοφτιάχτηκαν, στην πρωτόγονη εκδοχή τους. Τα μελομακάρονα με σοκολάτα είναι η επιτομή του καταναλωτισμού και του σύγχρονου καπιταλισμού. Είναι η απόλυτη ένδειξη της αίσθησης ανεπάρκειας που νιώθει ο σύγχρονος άνθρωπος και της απομάκρυνσης του από την ευτυχία της αυτάρκειας. Να, ορίστε, με κάνατε να δαιμονιστώ από το πνεύμα του Μαρξ και να μετατρέψω ένα χριστουγεννιάτικο γλυκό σε μανιφέστο κατά του καπιταλισμού.
Θα το πάω αλλιώς. Θα βάζατε ποτέ σοκολάτα στο καταΐφι ή στο γαλακτομπούρεκο; Δεν ρωτάω αν θα δοκιμάζατε, αυτό πάντα να το κάνετε. Ρωτάω όμως αν θα το κάνατε σε κλίμακα «σοκολατένια μελομακάρονα». Ακόμα κι αν βάζατε, θα βάζατε τη σοκολάτα στην παρασκευή ή απλά θα ρίχνατε λίγη στο πλάι και θα τα δοκιμάζατε ταυτόχρονα; Όποιος μου απαντήσει θετικά σε όλα αυτά, να του συστήσω έναν ψυχολόγο.
Ακόμα κι αν είναι ωραίος συνδυασμός, υπάρχει και η άλλη οπτική. Η σοκολάτα κυριαρχεί στα πάντα η ρουφιάνα. Είναι η αυτοκράτειρα των γλυκών. Μια δικτάτορας. Ε, ας μην της δίνουμε και τα οχυρά που αντιστέκονται. Όπως είχε πει και ο Πάνος Μεταξόπουλος στο Fame Story 3, «φτάνει πια με τη δικτατορία της Νάνσυ».
Ηθικό δίδαγμα: όχι σοκολάτα στα μελομακάρονα! Κι ίσως και όχι συζήτηση με έναν σαν και μένα που ξύπνησα σήμερα το πρωί και σκέφτηκα «πάω για πόλεμο, ζήτω τα μελομακάρονα τα σκέτα, κάτω η σοκολάτα».
ΥΓ. Κάπου πήρε το μάτι μου μελομακάρονα με σοκολάτα Ντουμπάι. Ε, θα κάμω σταυροφορία!
ΥΓ1. Στα μελομακάρονα με λευκή σοκολάτα, ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσω το κείμενό αυτό.
