Περιεχόμενα
Για όλους όσους δεν μένουν εκεί είναι κάτι σαν εφιάλτης η επαφή με αυτές τις περιοχές της Αθήνας. Πού να πάω, πώς να πάω, τι είναι τι. Πάλι καλά που υπάρχει και το Google Maps, αλλιώς… ευθεία γραμμή το εγκεφαλογράφημα όταν προσπαθούμε να τις ξεχωρίσουμε. Αυτές οι περιοχές της Αθήνας μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους…
Τις ταυτίζουμε, τις μπερδεύουμε μεταξύ τους. Αυτά που ενώνουν αυτές τις περιοχές της Αθήνας, είναι απείρως περισσότερα από όσα τις χωρίζουν. Μόνο οι ντόπιοι ξέρουν να φωτίσουν το… σκοτάδι της άγνοιας όλων των υπολοίπων!
Οι περιοχές της Αθήνας που για τους… ετεροδημότες είναι σκέτη σπαζοκεφαλιά!
Ηλιούπολη – Αργυρούπολη
Αλήθεια είναι πως για τους outsiders είναι ποιηματάκι: Ηλιούπολη – Αργυρούπολη. Πακέτο, μαζί. Και επίσης (αλήθεια είναι) πως αν πετάξεις έναν ξένο τυχαία κάπου εκεί τριγύρω, δειγματοληπτικά, αποκλείεται να ξεχωρίσει πού βρίσκεται.
Οι ντόπιοι, ωστόσο, ξέρουν πολύ καλά τα όρια, ακόμα και τις πιο λεπτές διαφορές. Εν αρχή και για όλους τους «απ’ έξω», η Ηλιούπολη είναι αυτή με τις πλατείες. Που μάλιστα προτεραιότητα ΔΕΝ έχουν αυτοί που μπαίνουν στον κόμβο. Εκτός από αυτήν που οδηγεί στον Περιφερειακό, που γίνεται μέγα σόου.
Η Silver City έχει μεγαλύτερη πιάτσα μαγαζιών, αλλά είναι όλη μαζεμένη γύρω από τη Γερουλάνου. Στο Sun City είναι αλλιώς, ανά σημεία, ανά γειτονιές, μιλάμε για πολλές καρδιές σε ένα σώμα, μια ψυχή.
Χαϊδάρι – Αιγάλεω
Πού αρχίζει το Χαϊδάρι, πού τελειώνει το Αιγάλεω; Χτυπάς εσύ μα πονάω εγώ οι δυο καρδιές μας σαν μία; Μη γελιόμαστε: Για κάποιον… τουρίστα, τα όρια είναι δυσδιάκριτα, 2 περιοχές της Αθήνας που μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους.
Προφανώς και τα «λοκάλια» θα ξεχωρίσουν τις λεπτές αποχρώσεις, το πού είσαι εσύ και πού εγώ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι απλό πράγμα να κατανοήσεις τα τι και πώς. Δυτικά προάστια στο… τίγκα.
Χολαργός – Παπάγου
Έγιναν κοινός δήμος ακριβώς λόγω του πόσα πολλά παρόμοια χαρακτηριστικά έχουν. ΟΚ, υπάρχει μια διαφορά. Το Παπάγου δεν έχει στην ουσία μαγαζιά, σχεδόν όλα στο Χολαργό είναι. Κι αυτό είναι ένα κόλπο για να βγάλεις άκρη για το πού είσαι. Ίσως το μοναδικό…
Κορυδαλλός-Κερατσίνι
Μυρίζει θάλασσα, «λιμανίλα». Δεν το λέμε με καθόλου κακή διάθεση, ίσα ίσα. Είναι λαϊκές περιοχές της Αθήνας, γνήσιες και αυθεντικές, σε όλα τους. Αλλά πού είναι το ένα και πού το άλλο, όρια, σύνορα και τα συναφή, ιδέα δεν έχουμε…
Πετρούπολη-Ίλιον-Ανθούπολη
Είναι μακριά. Αυτό λένε οι περισσότεροι Αθηναίοι όταν, σπάνια, η κουβέντα πάει σε αυτές τις περιοχές. Θολό το τοπίο. Δύσκολα ξεχωρίζεις.
Και, μια βασική απορία: Έχεις γνωρίσει ποτέ κάποιον που μένει «Ανθούπολη»; Και μην τσατιστείς αν μένεις εκεί. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχεις.
Ψυχικό-Φιλοθέη
Καλές περιοχές, με καλό «αριστοκρατικό» κόσμο. Κρατάνε χρόνια μια πολύ συγκεκριμένη παράδοση. Ρυμοτομία, σπίτια, αυτοκίνητα όλα μοιάζουν μεταξύ τους. Και έχει πολύ λίγα μαγαζιά για να βάλεις σημείο αναφοράς, να προσανατολιστείς.
Κυψέλη-Γαλάτσι
Η Κυψέλη άλλαξε. Έγινε η πιο cool γειτονιά της Αθήνας, έγινε προορισμός και τάση. Αλλά και το Γαλάτσι δεν πάει πίσω. Έχει μαγαζάρες, έχει ψυχή. Και εδώ έρχεται το μπέρδεμα. Γιατί όταν βρίσκονται δίπλα δίπλα δύο περιοχές σε τόσο ανοδική φάση, τα πράγματα γίνονται αρκετά παραπλήσια.
Βούλα-Βουλιαγμένη
Πλούσιοι μένουν στο ένα, πλούσιοι και στο άλλο. ΟΚ, ίσως πιο πλούσιοι στο άλλο. Το νόημα όμως το πιάνουμε, θαρρούμε. Είναι ένας άλλος κόσμος από τον μέσο όρο. Ήλιος, θάλασσα και Greek dream – το τιμούν γαρ ως τόπο κατοικίας και πολλοί φραγκάτοι ξένοι που μένουν μόνιμα στην Ελλάδα. Λογικό, το λες.
Μοσχάτο-Ταύρος
Δεν υπάρχει λόγος να διαχωρίζονται κάπως αυτές οι περιοχές της Αθήνας. Θα έπρεπε να είναι το ένα και το αυτό. Άλλωστε όταν ακούς το ένα σου έρχεται στο μυαλό αμέσως το άλλο. Ας συγχωνευτούν να… τελειώνουμε!
