Όποιος έχει βρεθεί στην Πομπηία, όποιος έχει επισκεφθεί την αρχαία πόλη και έχει δει όλα τα ερείπια, θα έχει πάρει μια έντονη γεύση από την τότε εποχή. Θα έχει δει τον οίκο ανοχής, τις τοιχογραφίες σεξουαλικού περιεχομένου, τα απομεινάρια ανθρώπων που η πτώση της λάβας από την έκρηξη του ηφαιστείου τους βρήκε σε ιδιαίτερες στιγμές.
Το απόγευμα της Πέμπτης ανακοινώθηκαν νέες ανακαλύψεις στην Πομπηία από την οργάνωση που έχει αναλάβει τις ανασκαφές και την επίβλεψη των αρχαιοτήτων, οι οποίες δείχνουν ότι στις συγκεντρώσεις τους, οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί, είχαν βρει τρόπο να ψυχαγωγούνται με μια δραστηριότητα ισοδύναμη με αυτό που είναι η τηλεόραση για εμάς.
Στα γλέντια τους, στα τσιμπούσια τους, ζωγράφιζαν στους τοίχους, αναπαριστούσαν σκηνές από τη μυθολογία, από άλλους πολιτισμούς και ειδικά από τα πιο γνωστά περιστατικά της αρχαιότητας. Στις δύο τοιχογραφίες που ήρθαν στο φως, ο Τρωικός Πόλεμος ήταν μια ιστορία που αφηγούνταν και αποτύπωναν με μπογιά στον τοίχο, ο οποίος μάλιστα ήταν βαμμένος μαύρος για να αποτρέπει τον καπνό από τις λάμπες να κάνουν σημάδι.
«Οι άνθρωποι μαζεύονταν να δειπνήσουν μετά το ηλιοβασίλεμα και το φως από τις λάμπες είχε την επίδραση να κάνει τις εικόνες να μοιάζουν πως κινούνται, ιδιαίτερα μετά από κατανάλωση ενός καλού κρασιού Καμπανίας», λέει στο CNN ο Γκαμπριέλ Ζιχτρίγκερ, επικεφαλής του Αρχαιολογικού Πάρκου στην Πομπηία.
Η αρχαιοελληνική μυθολογία συνάρπαζε τους ανθρώπους στην Πομπηία
Ένα από τα frescoes, όπως λέγονται οι τοιχογραφίες, αποτυπώνει την συνάντηση του Πάρι με την Ελένη, με τον Πάρι να αναφέρεται με το δεύτερο όνομά του, το «Αλέξανδρος». Ένα άλλο δείχνει την Κασσάνδρα, κόρη του Πρίαμου, με τον θεό Απόλλωνα, ο οποίος της έδωσε τη δυνατότητα να προφητεύει, αλλά επειδή δεν ενέδωσε στις ορέξεις του, την τιμώρησε με αναξιοπιστία. Ήταν η Κασσάνδρα που είχε προειδοποιήσει για την πτώση της Τροίας, αλλά επειδή θεωρείτο αναξιόπιστη, δεν την πίστεψε κανείς.
Οι δύο τοιχογραφίες είναι μέρος της ανακάλυψης μιας τραπεζαρίας 15 μέτρων σε μάκρος και 6 μέτρων σε πλάτος, η οποία κατέληγε σε μια αυλή με σκάλα που οδηγούσε στον δεύτερο όροφο. Στην αψίδα της σκάλας μάλιστα, υπάρχει μια τοιχογραφία που απεικονίζει δύο μονομάχους και έναν τεράστιο φαλλό.
Προς υπενθύμιση, η Πομπηία έζησε τις τελευταίες της ημέρας το 79 μ.Χ., όταν εξερράγη ο Βεζούβιος και κάλυψε την ατμόσφαιρα με ένα παχύ στρώμα στάχτης και ηφαιστειακών πετρωμάτων. Οι περίπου 30.000 άνθρωποι που ζούσαν εκεί, πέθαναν από ασφυξία ή από πετρώματα που έπεσαν στο κεφάλι τους και όχι από την λάβα. Η Πομπηία θάφτηκε εκείνη τη μέρα από τη στάχτη και τη λάβα που προσέθεσε ένα στρώμα εδάφους 7 μέτρα και από το 1700 μέχρι σήμερα, οι αρχαιολόγοι κάνουν συνεχώς ανασκαφές.
Στην πόλη υπήρχαν 1.070 σπίτια με πάνω από 13.000 δωμάτια συνολικά, καθώς και δημόσιοι χώροι, μεταξύ των οποίων και ναοί για την τιμή των θεών.
Πριν την τραπεζαρία, στην Πομπηία είχαν βρεθεί προσφάτως δύο σπίτια που συνδέονταν μεταξύ τους, ένας φούρνος, ένα πλυσταριό και μια μεγάλη σάλα με τοιχογραφίες.
