Κατά καιρούς έχουμε δει στο Youtube εκπομπές όπου ένα άτομο ηλικίας 35-40 και πάνω, δείχνει κάτι από τα παιδικά του χρόνια σε ένα άτομο 25 και κάτω και αποτυπώνεται το χάσμα γενεών. Αυτό το σνακ για το οποίο θα μιλήσουμε, είναι μια περίπτωση που αν τη δείχναμε σε έναν 20χρονο σήμερα, θα το κοιτούσε παράξενα, στην καλύτερη, θα αηδίαζε κάπως, στην πιο πιθανή εκδοχή.
Κάθε εποχή έχει τα δικά της και όσοι μεγαλώσαμε στα 90s, είχαμε συγκεκριμένες συνήθειες και πράγματα να μας συνδέουν ως αναμνήσεις σήμερα. Μια κατηγορία είναι τα σνακ. Τώρα, ακούγοντας τη λέξη σνακ, θα σκεφτεί κάποιος μια μπάρα δημητριακών, ένα healthy brownie, ένα τοστ, ένα σάντουιτς. Τότε, οι γιαγιάδες κι οι παππούδες μας, μας είχαν μάθει άλλα πράγματα ως σνακ, με τα οποία σίγουρα δεν ένιωθες ίχνος χόρτασης.
Ένα από αυτά τα σνακ, ήταν για παράδειγμα το υποβρύχιο τα απογεύματα, που έβαζες καϊμάκι μέσα στο νερό με το κουτάλι και το έβγαζες κι έγλειφες. Ένα άλλο ήταν η κομπόστα, που υπάρχει ακόμα, αλλά δεν ξέρουμε αν είναι πια μια καθημερινή συνήθεια.
Το υπέρτατο σνακ
Υπάρχει όμως ένα που το ακούμε σήμερα, το θυμόμαστε για την ακρίβεια, κι αναρωτιόμαστε πως αντέχαμε να το φάμε, μας πιάνει μια αναγούλα. Δεν ξέρουμε αν είμαστε οι μόνοι ή αν το τρώνε ακόμα σήμερα παιδιά, αλλά οι γιαγιάδες μας μας έδιναν χτυπημένο κρόκο σε ποτήρι με ζάχαρη. Έτσι, χωρίς τίποτα, να παίζουμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα για σαλμονέλα.
Έπεφτε ο κρόκος στο ποτήρι, τον χτυπούσε η γιαγιά και έριχνε λίγο μετά τη ζάχαρη και ξαναχτυπούσε. Υποτίθεται ότι η ζάχαρη λειτουργούσε ως αντισαλμονελικό υλικό, σχωράτε μας για τον αδόκιμο όρο, δεν ξέρουμε αν αυτό στέκει επιστημονικά, αλλά αφού έχουμε φτάσει ζωντανοί στο σήμερα, παρά τις τόσες φορές που το φάγαμε, μάλλον ισχύει.
Update:
Αρκετοί από εσάς, μετά την πρώτη ανάρτηση του κειμένου, μας στείλατε πως τρώγατε ψωμί βρεγμένο με ζάχαρη πολύ συχνά, ενώ σε άλλες παραλλαγές το έτρωγαν και με μια κουταλιά καφέ πάνω από τη ζάχαρη, οπότε ίσως αυτό να είναι ακόμα πιο διαδεδομένο σε ανθρώπους πάνω από τα 50.
