Όταν μεγαλώνεις, αρχίζεις να χάνεις εντελώς επαφή με το τι συμβαίνει στις μικρότερες ηλικίες, ώστε να κάνεις σωστή σύγκριση με το τι γινόταν στη δική σου εποχή στην ίδια ηλικία. Για παράδειγμα, αν σε βάλουν τώρα να ασχοληθείς με τα μαθηματικά που έκανες στην Γ’ Γυμνασίου, θα χρειαστείς λίγο χρόνο, αλλά θα τα θυμηθείς. Αν σε βάλουν να ασχοληθείς με τα μαθηματικά που κάνουν σήμερα οι 14χρονοι, δεν θα καταλάβεις τίποτα.
Κάθε εποχή έχει τα δικά της και όσοι μεγαλώσαμε στα 90s, είχαμε συγκεκριμένες συνήθειες και πράγματα να μας συνδέουν ως αναμνήσεις σήμερα. Μια κατηγορία είναι τα σνακ. Τώρα, ακούγοντας τη λέξη σνακ, θα σκεφτεί κάποιος μια μπάρα δημητριακών, ένα healthy brownie, ένα τοστ, ένα σάντουιτς. Τότε, οι γιαγιάδες κι οι παππούδες μας, μας είχαν μάθει άλλα πράγματα ως σνακ, με τα οποία σίγουρα δεν ένιωθες ίχνος χόρτασης.
Ένα από αυτά ήταν για παράδειγμα το υποβρύχιο τα απογεύματα, που έβαζες καϊμάκι μέσα στο νερό με το κουτάλι και το έβγαζες κι έγλειφες. Ένα άλλο ήταν η κομπόστα.
Υπάρχει όμως ένα που το ακούμε σήμερα, το θυμόμαστε για την ακρίβεια, κι αναρωτιόμαστε πως αντέχαμε να το φάμε, μας πιάνει μια αναγούλα. Δεν ξέρουμε αν είμαστε οι μόνοι ή αν το τρώνε ακόμα σήμερα παιδιά, αλλά οι γιαγιάδες μας μας έδιναν χτυπημένο κρόκο σε ποτήρι με ζάχαρη. Έτσι, χωρίς τίποτα, να παίζουμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα για σαλμονέλα.
Έπεφτε ο κρόκος στο ποτήρι, τον χτυπούσε η γιαγιά και έριχνε λίγο μετά τη ζάχαρη και ξαναχτυπούσε. Υποτίθεται ότι η ζάχαρη λειτουργούσε ως αντισαλμονελικό υλικό, σχωράτε μας για τον αδόκιμο όρο, δεν ξέρουμε αν αυτό στέκει επιστημονικά, αλλά αφού έχουμε φτάσει ζωντανοί στο σήμερα, παρά τις τόσες φορές που το φάγαμε, μάλλον ισχύει.
Εσείς; Έχετε κανένα άλλο σνακ έτσι περίεργο που να σας έδιναν οι γονείς σας ή παππουδογιαγιάδες σας; Αν ναι, στείλτε μας στα social media μας, εδώ ή εδώ.
