Η αναλογία του εμβολιασμού με έναν χωρισμό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από κάποιον ως άτοπη, αβάσιμη και όλα τα στερητικά. Όμως εμείς είμαστε εδώ για να κάνουμε το ακατόρθωτο δυνατό και οι ακόλουθες ατάκες που έχουν ακουστεί σε χωρισμό, θα μπορούσαν να βγουν από τα χείλη αντιεμβολιαστή. Αν δεν έχουν βγει ακόμα…

Θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ

Είναι η κατ΄εξοχήν ατάκα όταν δε θες να πάρεις την οριστική απόφαση για χωρισμό και σκέφτεσαι να πεις ότι πρόκειται για ένα διάλειμμα, επειδή θες να μετρήσεις τι νιώθεις.

Αν είσαι αντιεμβολιαστής, αναβάλλεις διαρκώς τη διαδικασία, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή είτε θα το κάνουν υποχρεωτικό είτε ότι θα βγουν όλα τα εμβόλια και θα ζητήσουν από τον κόσμο να περιμένει για μια νέα παρτίδα.

Καλύτερα να το αφήσουμε εδώ

Σε μια σχέση που έχει τελειώσει και το ένα σκέλος πιέζει το άλλο για να μην τα παρατήσουν έτσι εύκολα, ακούγεται συνήθως η παραπάνω ατάκα.

Σε μια συνδιαλλαγή ανεμβολίαστου με το κράτος, αυτός που δεν εμβολιάζεται θα απαντήσει έτσι στην ασφυκτική, man to man πίεση ή σε έναν τσακωμό με έναν υποστηρικτή των εμβολίων.

Μη σε νοιάζει για μένα, να προσέχεις τον εαυτό σου

Είναι από τις ατάκες που όλοι όσοι μας έχουν χωρίσει, σιχαινόμαστε να την ακούμε. Αν θες να προσέχω τον εαυτό μου, να είσαι εδώ. Ειδάλλως, μη σε νοιάζει.

Αν, πάλι, βρίσεσαι μπροστά σε μια βελόνα και η νοσοκόμα ετοιμάζεται να στην καρφώσει για την πρώτη δόση, σηκώνεσαι έντρομος και της λες «Μη σε νοιάζει για μένα, να προσέχεις τον εαυτό σου». Το ίδιο θα μπορούσε να ευσταθεί ως απάντηση σε έναν υπέρ των εμβολίων που σου λέει ότι οφείλεις να σταθείς σωστά στην κοινωνική σου ευθύνη και να προστατεύσεις τους γύρω σου. Αλλά εσύ αγρό αγοράζεις!

Δε φταις εσύ, εγώ φταίω

Άλλη φράση-κόλαφος που μπορεί να οδηγήσει και σε τίποτα σπασμένα πιάτα που κατέληξαν στον τοίχο. Αν δε φταίει αυτός που τον χωρίζουν και φταίει αυτός που χωρίζει, τότε καλύτερα να δώσει το τέλος στη σχέση ο πρώτος που δε φταίει.

Στην περίπτωση των εμβολίων, αυτή η ατάκα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αλεξικέραυνο ή ως κατευναστικό. Δεν ακολουθεί επιθετική τακτική δηλαδή ο αντιεμβολιαστής, αλλά λέει δήθεν ότι φοβάται, ότι κατανοεί τη χρησιμότητα, όμως δε μπορεί να πάει να το κάνει, μέχρι που σκαρφίζεται δικαιολογία που λέγαμε στο δημοτικό στη δασκάλα. «Κυρία είχα κλείσει ραντεβού, αλλά το προηγούμενο βράδυ ήρθε η αδερφή μου με το μωρό της και έκλαιγε και δεν κοιμήθηκα, άρα ξύπνησα αργά και έχασα το ραντεβού».

Κράτησε λίγο τελικά

Όταν φανταζόσουν ότι μια σχέση θα πάει μακριά και θα είναι σχέση ζωής για σένα, αλλά τελικά είδες πως δε μπορεί να προχωρήσει. Ως εδώ ήταν, ό,τι ζήσαμε ζήσαμε.

Το ίδιο μπορεί να πει κι ένας φανατικός αντιεμβολιαστής όταν τελικά δεν του μένει άλλη επιλογή γιατί το εμβόλιο έχει γίνει υποχρεωτικό. Του κάνουν τις δύο δόσεις, δεν παθαίνει απολύτως τίποτα πέρα από καμία μυαλγία για 1-2 μέρες και λέει «α, κοίτα να δεις, τελικά δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο…κι εγώ ο χαζός αρνιόμουν. Ας πάω τώρα σε ένα κλειστό μπαρ να πιω ποτό».

Τόσο καιρό δεν έπαιρνα την απόφαση, γιατί δεν ήθελα να πονέσω

Ο χωρισμός πονάει. Αλλά κάποιες φορές πονάει πολύ λιγότερο απ΄όσο πιστεύεις. Είτε μιλάμε για σένα που χωρίζεις είτε για το έτερον ήμισυ που το χωρίζεις.

Ο εμβολιασμός δεν πονάει και τόσο. Σίγουρα δεν πονάει όσο λένε οι συνωμοσίες στο μυαλό σου αντιεμβολιαστή. Είναι σαν ένα τσιρότο. Το τραβάς με τη μία και πάπαλα.

Δε νιώθω καλά μαζί σου

Η σχέση έχει αρχίσει να γίνεται βαρετή, έχουν συνηθίσει ο ένας τον άλλον, το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για να χωρίσουν οι δρόμοι, γιατί αν συνεχίσουν το πράγμα θα γίνει τοξικό.

Το ίδιο ισχύει και για μια συζήτηση ανάμεσα σε έναν εμβολιασμένο και έναν αντιεμβολιαστή. Και οι δύο δεν έχουν καμία άνεση και ασφάλεια να βρίσκονται στον ίδιο χώρο, οπότε θα βρεθούν ο ένας σε εξωτερικό κι ο άλλος σε εσωτερικό.