Ένα μεγάλο κομμάτι των δημιουργών περιεχομένου της ανήκει στην Generation Z, η οποία πραγματοποιεί τα πρώτα της βήματα στον εργασιακό χώρο και έχει εφεύρει έναν νέο όρο για να περιγράψει τη συγκεκριμένη φιλοσοφία μιας εργαζόμενης σε μία δουλειά λίγων απαιτήσεων.
Πλέον, υπάρχει η «θέση εργασίας για τεμπέλες» ή αλλιώς «lazy girl job», η οποία σύμφωνα με το trend είναι το κατάλληλο μέσο για να επιτευχθεί η επιθυμητή ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την ξεκούραση.
Βρήκαμε, δηλαδή τη λύση στο πρόβλημα που μας ταλανίζει εδώ και δεκαετίες; Η αλήθεια είναι πως ένας νέος άνθρωπος, κάνοντας τα πρώτα του βήματα στον όποιο εργασιακό χώρο, είναι άκρως πιθανό να απογοητευτεί για μία σειρά από λόγους.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο εξαιτίας των οικονομικών απολαβών, ειδικά σε σχέση με την ακρίβεια, αλλά και εξαιτίας παραγόντων όπως η φύση του εργασιακού τοπίου που έχει διαμορφωθεί από τους προηγούμενους.
Απλήρωτες υπερωρίες, υπερπροσπάθεια χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, τοξικό εργασιακό περιβάλλον και πολλά ακόμα στοιχεία μπορούν να αποθαρρύνουν κάποιον που ξεκινάει τώρα να δουλεύει, ώστε να αφοσιωθεί στη δουλειά του –όχι να πάθει τίποτα κακό από την αφοσίωση, απλά να την κάνει καλά και με όρεξη.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια του New York University Suzy Welch, η οποία μίλησε σχετικά με αυτό το ζήτημα στο CBS MoneyWatch, η Gen Z δεν είναι πεπεισμένη ότι η ένταξή της στο υπάρχον εργασιακό σύστημα θα τη βγάλει κάπου.
Δεν θέλουν να περιμένουν να επέλθει κάποια στιγμή η ισορροπία ανάμεσα στη ζωή και την καριέρα τους και να μην περνούν καλά στο ενδιάμεσο, με δεδομένο μάλιστα πως κανείς δεν τους εξασφαλίζει το ότι η ένταξη στο σύστημα θα τούς ανταμείψει κάποια στιγμή με κάτι. Τι κάνουν λοιπόν;
Επιλέγουν να δουλεύουν με τρόπο ώστε να βγαίνει ο καθημερινός εργασιακός φόρτος, να πληρώνονται αρκετά για να μπορούν να ζουν και να μην προσπαθούν για το κάτι παραπάνω.
Δεν μιλάμε ακριβώς για τεμπελιά, αλλά για την ελάχιστη προσπάθεια. Είναι όμως αυτό μία ακόμα εκδοχή του «quiet quitting»; Ναι και όχι, θα λέγαμε εμείς.
Μία «lazy girl job» συνήθως είναι μία δουλειά γραφείου, η οποία περιλαμβάνει π.χ. αρχειοθέτηση, απάντηση σε emails και διάφορες συναφείς εργασίες, χωρίς να συνεπάγεται καμία δημιουργικότητα, απλώς τη διεκπεραίωση πραγμάτων.
Πληρώνει τόσο όσο, εξασφαλίζει ωράριο συγκεκριμένης διάρκειας και μαζί με αυτό, θεωρητικά πάντα, ποιότητα ζωής.
Εκ πρώτης όψης δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό, εξάλλου δεν είναι προαπαιτούμενο να αρέσει σε κάθε άνθρωπο η δημιουργικότητα, η οποία συχνά συνεπάγεται στρες.
Μία τέτοια απλή δουλειά πράγματι ίσως και να εξασφαλίζει το άγχος από την καθημερινότητα στο χώρο εργασίας. Τι παρέχει, όμως, εκτός από αυτό (αν και εφόσον είναι πράγματι εφικτό, μιας και τίποτα δεν είναι δεδομένο);
Η δουλειά μας σίγουρα δεν πρέπει να είναι η ζωή μας, αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε αυτή την πολυπόθητη ισορροπία στην καθημερινότητά μας.
Ωστόσο, αν επιλέξουμε επί τούτου μία δουλειά «τεμπέλικη», υπάρχει η πιθανότητα να βαρεθούμε ανελέητα, πριν καν καταλάβουμε πως έχουμε αρχίσει να ξεκουραζόμαστε περισσότερο στο σπίτι μας.
Σε διάφορες περιπτώσεις οι «lazy girl jobs» συνεπάγονται τη δυνατότητα συνδυασμού tasks, π.χ. να απαντάς σε emails ενώ ταυτόχρονα χαζεύεις στην τηλεόραση.
Μήπως όμως αν δεν αφοσιώνεσαι εκείνη τη στιγμή σε τίποτα από τα δύο και απλώς επιδιώκεις το συνδυασμό για να δείξεις κάτι νέο, δεν έχεις κάποιο απτό αποτέλεσμα με νόημα;
Επίσης, αν οι χαμηλοί ρυθμοί της δουλειάς σου δεν σε ικανοποιούν γιατί θέλεις κάτι πιο ενδιαφέρον, πιο γρήγορο (και όχι απαραίτητα εξαντλητικό), τότε ακόμα και μία δουλειά χωρίς απαιτήσεις μπορεί να γίνει ό,τι και μία δουλειά με υπερβολικές απαιτήσεις: μαρτύριο.
Ακόμα, όταν βρίσκεσαι στη δουλειά, δεν έχεις την ελευθερία να κάνεις ό,τι, μα ό,τι θέλεις. Με μία δουλειά χαμηλών απαιτήσεων, αν πράγματι δεν θέλεις π.χ. να ξεκουράσεις για ένα συγκεκριμένο διάστημα το μυαλό και το σώμα σου, μπορεί να καταλήξεις να αισθάνεσαι εγκλωβισμένη.
Κανείς δε σου εξασφαλίζει το ότι η επιλογή μίας τέτοιας θέσης εργασίας συνεπάγεται και ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον.
Παντού μπορεί να προκύψει ο εργοδότης που σου κάνει bullying, ο συνάδελφος που γκρινιάζει ανελέητα, ο συνεργάτης με τις υπερβολικές απαιτήσεις, με λίγα λόγια, ο παραλογισμός.
Τι κάνεις, λοιπόν, όταν θέλεις να βρεις μια δουλειά για να ζεις σχετικά άνετα, χωρίς ταυτόχρονα να τη σιχαίνεσαι;
Η περιγραφή «lazy girl job» είναι μειωτική, καθώς ακόμα και το να απαντάς μόνο σε emails είναι μία κανονική δουλειά, ενώ ο όρος είναι ακόμα πιο μειωτικός για τις ίδιες τις γυναίκες, αφού πλέον έχει ευρύτερο νόημα και συμπεριλαμβάνει τέτοιου είδους δουλειές που κάνουν και άντρες.
Ας μην καταλήγουμε κάθε φορά σε ορισμούς. Ας εντοπίζουμε το εκάστοτε πρόβλημα στο χώρο εργασίας και ας προσπαθούμε να βρούμε ρεαλιστικές λύσεις σε αυτό.
Γιατί να στερηθείς τη δημιουργικότητα ή τη χαρά που παίρνεις από τη δουλειά, σκεπτόμενη πως δε μπορείς να αλλάξεις το σύστημα και να διεκδικήσεις π.χ. καλύτερους εργασιακούς όρους; Οι ορισμοί είναι η εύκολη λύση.
Καλώς η κακώς, ό,τι δεν πάρεις μοναχός, κανείς δεν θα έρθει να στο δώσει. Ίσως γιατί κι εκείνος έχει διαλέξει μία «lazy girl job».
