Τα φετινά Mad Awards πυροδότησαν περισσότερη αρνητικότητα παρά σήμαναν μια γιορτή της ελληνικής μουσικής. Είτε μας αρέσει αυτή είτε όχι, τα Mad είναι στη θεωρία μια γιορτή της μουσικής. Πριν δύο εβδομάδες όμως, ο κόσμος εστίασε κατά 70% στο ξύλο μεταξύ Light και Snik, κατά 25% στην κίνηση που έκαναν η Josephine και ο Γιώργος Αρσενάκος τη στιγμή της αναγόρευσης της πρώτης ως νικήτρια και κατά ένα 5% στην ίδια τη μουσική.
Κι αν το πρώτο ζήτημα έχει εξαντληθεί σε επίπεδο σχολιασμού, στο δεύτερο υπήρχε ακόμα μια εκκρεμμότητα. Η Josephine και ο επικεφαλής της Panik δέχτηκαν τη μήνη των χρηστών στα social media και έγινε γρήγορα trend το #cancelpanik. Οι ίδιοι επέλεξαν για λόγους που δεν τους έχουν επικοινωνήσει, να μείνουν στη σιωπή.
Έπρεπε να φτάσουμε στο βράδυ της Παρασκευής, 8 μέρες μετά, για να κάνει κάποια stories η Josephine και να εξηγήσει από τη μεριά της τι ήταν αυτό που είδαμε. Μια άτυχη στιγμή; Ένα λάθος; Μια παρόρμηση; Δείγμα ενός χαρακτήρα;
Στο βίντεο που προκάλεσε την επίθεση προς την τραγουδίστρια και τον κ. Αρσενάκο, φαίνονται οι δυο τους να σπρώχνουν με έντονο τρόπο έναν άνθρωπο που κουβαλούσε νερά και μάλλον φαγητό, τη στιγμή που ο Μάρκος Σεφερλής έλεγε το όνομα της Josephine για το βραβείο που κατέκτησε.
Η πιο λογική ερμηνεία, αυτή δηλαδή που επικράτησε, ήταν πως η Josephine και ο Αρσενάκος συμπεριφέρθηκαν άσχημα σε έναν άνθρωπο που έκανε τη δουλειά του. Από αυτή την πρώτη ανάγνωση μέχρι την ολοκληρωτική αποδόμηση της προσωπικότητας και των δύο, υπάρχει μια μεγάλη απόσταση. Ειδικά για την Josephine που ως πιο «εξωστρεφής», δεν έχει δείξει ως τώρα πως αυτό που είδε το κοινό και η ερμηνεία που έδωσε, είναι πάγιο χαρακτηριστικό της.
Δεν γνωρίζω ούτε την κοπέλα ούτε τον κ. Αρσενάκο. Μπορεί να είναι «κακά παιδιά», μπορεί να είναι ψυχούλες. Δεν εξετάζω όμως το «είναι», αλλά το «φαίνεσθαι». Άλλωστε, απ΄αυτό δημιουργούμε όλοι απόψεις για τους ανθρώπους, δεν έχουμε πρόσβαση σε όλο το φάσμα του χαρακτήρα τους, στη ζωή τους όταν δεν τους δείχνουν οι κάμερες.
Λέω λοιπόν πως το φαίνεσθαι της Josephine δεν είναι τέτοιο που να δικαιολογεί μια συλλήβδην ακύρωση της προσωπικότητας της μετά από μια άτυχη στιγμή.
Τι υποστηρίζει η Josephine
Η ίδια στην εξήγηση της στο Instagram είπε ότι «Είχα μια πάρα πολύ δύσκολη εβδομάδα και ψυχοφθόρα. Έχω λάβει πάρα πολλά θετικά αλλά και αρνητικά μηνύματα σχετικά με το περιστατικό που έγινε στα Mad VMA και θέλω λίγο να τοποθετηθώ πάνω σε αυτό το θέμα.
Σχετικά με αυτό που έγινε με το παλικάρι, θέλω να σας πω κάποιες αλήθειες και να καταλάβετε και τη δική μας πλευρά. Ξεκινώντας θέλω να πω ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μίλαγα άσχημα σε κάποιον εργαζόμενο ή σε κάποιον άνθρωπο που ήταν εκεί για να βγάλει το ψωμί του.
Θέλω να πω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν κάποιο παιδάκι, δεν ήταν κάποιος εργαζόμενος, ήταν ο φίλος ενός καλλιτέχνη που καθόταν πίσω μου. Δεν έπρεπε να βρίσκεται εκείνη τη στιγμή εκεί πέρα. Η αλήθεια είναι ότι το παιδί αυτό έφερνε σουβλάκια και μπουκαλάκια νερό για να φάει αυτός ο καλλιτέχνης και εκείνη τη στιγμή έτυχε να γίνεται η απονομή του βραβείου μου.
Θέλω να ξανατονίσω λοιπόν ότι δεν ήταν κάποιο παιδάκι, δεν ήταν κάποιος εργαζόμενος. Αν ήταν κάποιος άνθρωπος που ήταν εκεί για το μεροκάματο, ήταν ο άνθρωπος που ήταν στην κάμερα που ήταν πάνω από έξι ώρες όρθιος και έπρεπε να έχει ένα καθαρό πλάνο γιατί πέρα από ένα live ήταν και ένα τηλεοπτικό show».
Μετά από αυτή την εξήγηση, ο καθένας που θέλει να μπει στη διαδικασία να ασχοληθεί με το θέμα και να καταδικάσει ή να συγχωρήσει τη Josephine ή και να ζητήσει ο ίδιος ένα συγγνώμη για την λάθος κρίση του, έχει δύο επιλογές: είτε πιστεύει την τραγουδίστρια είτε εμμένει στο ότι κι αυτή και ο κ. Αρσενάκος λειτούργησαν με αγένεια απέναντι σε έναν άνθρωπο που δούλευε.
Παρεμπιπτόντως, οι πληροφορίες μου μου λένε πως ο συγκεκριμένος τύπος ήταν ένας φίλος του Τρανού, που ανήκει στην Capital, που συνεργάζεται με την Panik, άρα σε πρώτη φάση είναι εξαιρετικά πιθανό να τον γνωρίζαν προσωπικά η Josephine και ο Αρσενάκος, άρα να είχαν μια οικειότητα μαζί του. Επιπλέον, τη στιγμή που περνούσε, είχε ξεκινήσει από την απέναντι μεριά μια τροχήλατη κάμερα και αν δεν τον έσπρωχναν, είναι πιθανό να την είχε φάει στο κεφάλι.
Ό,τι κι αν πιστέψεις, άσε στην άκρη τις απολυτότητες
Ό,τι και να πιστέψει κανείς από τα δύο, δεν θεωρώ πως μια στιγμή δευτερολέπτου μπορεί να οδηγήσει σε γενική εκτίμηση για το ποιόν κάποιου ανθρώπου. Όχι γιατί δεν ήταν λάθος ο τρόπος που αντέδρασαν. Αλλά γιατί όλοι εμείς απ΄έξω που κρίνουμε, αν ήμασταν στη θέση της Josephine και περιμέναμε πώς και πώς να πάρουμε ένα βραβείο, και ξέραμε ότι θα πουν το όνομά μας σε λίγα δευτερόλεπτα, και ξέρουμε ότι η κάμερα θα μας απαθανατίσει και θέλουμε να το έχουμε, να το βλέπουμε και να το θυμόμαστε, πώς μπορεί να αντιδρούσαμε;
Έχω στριφογυρίσει αρκετές φορές το πώς θα λειτουργούσα και δεν έχω απορρίψει 100% το ενδεχόμενο να ζητούσα με τρόπο φαινομενικά απότομο σε κάποιον να μην μπει μπροστά μου. Ούτε καν στο 70% δεν το έχω απορρίψει.
Κι όλα τα παραπάνω τα φέρνω ως επιχείρημα αν υποθέσουμε ότι παίρνουμε ως επιλογή ότι δεν ισχύουν όσα είπε η Josephine. Κάτι που επίσης δεν έχει και καμία βάση, γιατί σίγουρα εμείς δεν ήμασταν εκεί για να ξέρουμε τι ήταν τελικά αυτός ο άνθρωπος, ενώ αυτή ήταν.
Αν κάτι μπορώ να της καταλογίσω είναι ότι καθυστέρησε να απαντήσει, να εξηγήσει και ο καχύποπτος κόσμος μπορεί να πει χίλια δυο γι΄αυτή την καθυστέρηση. Βέβαια, αν κάποιος θέλει να «τελειώσει» κάποιον, θα το κάνει χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερο πάτημα.
Σε κάθε περίπτωση, στα δικά μου μάτια η πιο λογική και ανθρώπινη αντίδραση θα ήταν στην αρχή να τονιστεί το λάθος της κίνησης της Josephine, χωρίς όμως να αναχθεί σε κάτι που αποτελεί πάγια στάση της, χωρίς να θεωρηθεί ότι η Josephine είναι ένα κωλοπαίδι, γεμάτο αγένεια και ασέβεια. Λες και όλοι εμείς δεν έχουμε λειτουργήσει ποτέ με έναν τρόπο αντίστοιχο, επειδή εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε το καθαρό μυαλό να μετρήσουμε τον τρόπο που εκφραστήκαμε ή πράξαμε…
Σίγουρα η πορεία προς τις γενικεύσεις και τις απολυτότητες δεν δικαιολογείται απ΄αυτό που έδειξαν οι κάμερες και αν μπει κάποιος στη διαδικασία να σκεφτεί το όλο πλαίσιο. Γιατί είναι κι αυτό που είπε η Josephine. Εκτός από τον άνθρωπο που κουβαλούσε τα νερά, υπάρχει κι ένας άλλος που δουλεύει, ο εικονολήπτης. Ο οποίος δουλεύει 6 ώρες όρθιος και χωρίς να μπορεί να φύγει από τη θέση του. Κι αυτός ήταν εκεί για να πάρει ένα καλό πλάνο. Και το πλάνο του χάλασε.
Δεν μπορώ να ξέρω πόσο καλό ή κακό παιδί είναι η Josephine. Ξέρω όμως πως η όποια κρίση μου δεν θα βασιστεί σε αυτό το ατυχές συμβάν!
Είναι επομένως μια ευκαιρία ένα περιστατικό όπως αυτό, που δεν καθορίζει και ιδιαίτερα τις ζωές μας, δεν αναδεικνύει κάποιο κοινωνικό πρόβλημα, δεν είναι σοβαρό, να μας δώσει την ώθηση να βάζουμε το μυαλό μας στην εξής διαδικασία: να ζυγίζουμε την πράξη κάποιου και να σιγουρευόμαστε πρώτα ότι είναι δείγμα του χαρακτήρα του κι όχι απλά μια λάθος στιγμή, πριν του μπήξουμε μαχαίρι στο λαιμό.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Mad Awards 2022: Μια φορά, η βία αναπαράχθηκε απείρως περισσότερο από τη μη βία
