Το πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί των κομμάτων, με τα μίντια, με τα προφίλ στα social media, είναι πάνω κάτω γνωστό. Δεν χρειάζεται να έχεις τρομερή γνώση εκ των έσω για να καταλάβεις πότε κάτι γίνεται συγκυριακά ή είναι οργανωμένο και έχει δοθεί μια κατεύθυνση. Στην περίπτωση του κυκλώματος στην Πανεπιστημιούπολη, είδαμε πολλά μέσα με αριστερή κατεύθυνση να αναπαράγουν την είδηση στα…ψιλά ή και καθόλου. Θα πρέπει κάποιος να πιστεύει στις νεράιδες για να θεωρήσει πως αυτό ήταν απλά μια επιλογή του αρχισυντάκτη ή διευθυντή.
Σε μια ημέρα που εξαρθρώθηκε μια εγκληματική οργάνωση που μπούκαρε, σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, στις εστίες φοιτητών στην Πανεπιστημιούπολη, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ έκανε για ακόμα μια φορά μια πορεία κατά της αστυνομίας στα πανεπιστήμια και στους συναφείς χώρους, όπως στις φοιτητικές εστίες, ενώ η κομματική γραμμή όπως εκφράστηκε μέσα από τους επικεφαλής δημοσιογράφους, ασχολήθηκε μόνο με αυτό και δεν έβγαλε κουβέντα για την ουσία του ζητήματος, δηλαδή την δράση μιας συμμορίας που είχε όπλα μέσα στην Πανεπιστημιούπολη, σε έναν χώρο που θα έπρεπε να ανήκει στους φοιτητές και να κυκλοφορούν με ασφάλεια.
Κι αυτό που συνέβαινε όλο αυτό το διάστημα στου Ζωγράφου, συμβαίνει κι αλλού. Όχι σε αυτόν τον εγκληματικό βαθμό, αλλά υπάρχουν συνθήκες που στερούν από τους φοιτητές το να νιώσουν όμορφα στο πανεπιστήμιο τους, στη σχολή τους, και τους ωθούν να το απεχθάνονται, να τους απωθεί και να πατάνε ελάχιστα.
Είναι η αστυνομία η λύση σε όλα; Όχι, προφανώς. Αλλά βρείτε έναν τρόπο να συλληφθούν οι εγκληματίες στην Πανεπιστημιούπολη και να σταματήσει η δράση τους. Με προσευχές, λες και ετοιμάζονται να βαρέσουν πέναλτι και θέλουμε να πάει άουτ; Με καλοπιάσματα; Ή μήπως να έφερνε η αστυνομία τις μανάδες τους να τους πουν «κατέβα κάτω, ειδάλλως θα σε κλειδώσω στο δωμάτιο σου βρε παλιόπαιδο»;
Καλώς ή κακώς, η αστυνομία είναι ο μόνος τρόπος να τελειώσει ένα έγκλημα. Στην περίπτωση βέβαια της συγκεκριμένης συμμορίας είδαμε πως η αστυνομία αρκετές φορές είναι και ο τρόπος για να γίνεται απρόσκοπτα ένα έγκλημα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Ναι, το ιδανικό σενάριο είναι να μην υπάρχει αστυνομία ούτε δέκα μέτρα έξω από τα πανεπιστήμια. Αλλά βλέπει κανείς πως η παρουσία τους είναι αναγκαία και πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αλλάξει το καθεστώς σε συγκεκριμένα πανεπιστήμια όπου επικρατεί η ανομία.
Αλλά εδώ δεν είναι ένα ζήτημα του αν εμείς είμαστε υπέρ ή κατά. Το ζήτημα πάντοτε είναι η αντιπρόταση. Και τα επιχειρήματα. Είσαι υπέρ; Ωραία. Γιατί; Είσαι κατά; Ωραία. Γιατί; Κι αν είσαι κατά, πώς προτείνεις να αντιμετωπιστεί μια κατάσταση; Τι θα επέλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ για να τελειώσει η εγκληματική δράση;
Το ερώτημα είναι ρητορικό και φαίνεται από την επικοινωνιακή διαχείριση πως έχουν αποφασίσει να είναι μια αντιπολίτευση στείρας κριτικής κι όχι μια αντιπολίτευση που να έχει να παρουσιάσει ένα καλύτερο σχέδιο. Όπως το 2015 έλεγαν κι έλεγαν τόσα ανεδαφικά και όταν πήραν την διακυβέρνηση της χώρας, το γύρισαν 180 μοίρες, έτσι και τώρα.
Είναι ωραίες οι θεωρίες, οι στοχασμοί, τα αφηγήματα, αλλά όταν έρχεται η πράξη και εμπλέκονται πραγματικά άνθρωποι, τότε πολλά αλλάζουν.
Αυτή τη στιγμή ας πούμε, κι ενώ έχουν βγει στη φόρα τόσα αποτρόπαια στην Πανεπιστημιούπολη, δεν έχω δει κανέναν να ασχολείται με τους φοιτητές που έζησαν τόσο διάστημα φοβισμένοι, που εισέβαλαν στην εστία τους, που όντας φτωχά παιδιά υπέστησαν όσα υπέστησαν ψυχολογικά και υλικά.
Καθόμαστε να ακούμε μια διαρκή αντιπαράθεση για τη χρησιμότητα ή όχι της αστυνομίας στα πανεπιστήμια. Δεν υπάρχει πανεπιστήμιο στον κόσμο, ιδιωτικό ή δημόσιο, χωρίς σεκιούριτι που να φυλάνε τον χώρο. Δεν είναι αστυνομικοί, αλλά δεν θα παρέμβουν αν βρεθεί από το πουθενά μια συμμορία. Την αστυνομία θα καλέσουν.
Και στα εδώ πανεπιστήμια υπάρχει αντίδραση ακόμα και σε αυτό, να τοποθετηθούν δηλαδή άνδρες φύλαξης ώστε να μη χρειάζεται να απασχολείται κομμάτι των αστυνομικών δυνάμεων έξω από το Πολυτεχνείο για παράδειγμα κάθε βράδυ και να ανταλλάσουν χαιρετισμούς και φιλάκια με αναρχικούς που πετάνε μολότοφ.
Αναρωτιόμαστε γιατί έχουν διαρκώς οι 17χρονοι τον νου τους στο πώς θα πάνε σε πανεπιστήμια στην Αγγλία, την Ολλανδία, τη Γερμανία την Αμερική. Γιατί το εδώ κλίμα τους απωθεί και τους φοβίζει. Άρα, κάτι πρέπει να αλλάξει. Ε, αυτό το κάτι πώς θα αλλάξει; Μια αντιπρόταση δεν έχει ακουστεί.
Μόνο το «δε θέλω αστυνομία μες στο σπίτι μου και στο πανεπιστήμιο». Οκ, άμα σε κλέψουν, μη φωνάξεις αστυνομία, φώναξε τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ ή κάντο όπως το σταλινικό κράτος και θεώρησε το απλώς μια επαναστατική πράξη, ένα χτύπημα στον καπιταλισμό. Ναι, εσένα που είσαι περιπτεράς, μπήκε ο άλλος να σε κλέψει για να πονέσει ο δεξιός καπιταλισμός. Μην κάνεις καταγγελία σε αστυνομίες και τέτοια χαζά. Πάρε να διαβάσεις Μαρξ και Τρότσκι.
ΥΓ. Όταν ζεις σε μια χώρα που αυτοί που καταδικάζουν τους βιαστές και γυναικοκτόνους κάνουν πορείες διαμαρτυρίας για έναν ηθικό και φυσικό αυτουργό σε 12 δολοφονίες και εκ των ηγετών της μεγαλύτερης εγκληματικής οργάνωσης, τότε ξέρεις πως κάθε αντίδραση είναι για να γίνεται, για να καταγράφεται και γίνεται από την ευκολία της μη θέσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ανάγκη να μην καταδικάσει. Ξέρει πως δεν θα χρειαστεί να βρεθεί σε θέση που θα πρέπει να πάρει ο ίδιος την απόφαση.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Nord Stream: Με 500 κιλά TNT κατέστρεψαν τον αγωγό, αδύνατη η επισκευή – Χτυπάει καμπανάκι το ΝΑΤΟ
