Ένα γνωστό λαϊκό ρητό λέει πως ο παθώς και μαθώς. Ή, για να το γράψω πιο κυριλάτα, μαθαίνεις από το πάθημά σου. Κάποιες φορές χρειάζεται να πάθει κάποιος άλλος για να μάθεις εσύ και έτσι θα πάρεις δίχως θυσία, δίχως πόνο το μάθημα. Αυτό πάντοτε βέβαια έχει μια διαφορετική ένταση σε σένα που δεν έπαθες και μπορεί σε μετέπειτα στάδιο να σου φέρει ένα άλλο πάθημα. Στην περίπτωση της Jennifer Aniston και της αντιμετώπισης που έτυχε αυτά τα 30 χρόνια που είναι γνωστή, υπάρχουν αρκετά μαθήματα.
Ξεκινάω από το προφανές. Κανένας διάσημος και καμία διάσημη δεν είναι υποχρεωμένοι να θέσουν εαυτούς ως πρότυπα. Δεν είναι υποχρεωμένοι να ανταποκριθούν σε αυτό που μπορεί να φαντάζονται οι θαυμαστές τους ή όσοι τους έχουν ειδωλοποιήσει. Όχι μόνο γιατί ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του, αλλά και γιατί όταν το κοινό σου αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, τότε όλοι θα έχουν μια διαφορετική αντίληψη έστω και σε μικρό βαθμό, οπότε εκ των πραγμάτων θα πρέπει κάποιους να τους απογοητεύσεις.
Η Jennifer Aniston είναι από εκείνες τις γυναίκες του Χόλιγουντ που ποτέ δεν μπήκε σε διαδικασία να ικανοποιήσει τα στερεότυπα, αλλά πιο πολύ, και γι΄αυτό κάνει την διαφορά, είναι πως δεν το φώναξε και ποτέ.
Ποτέ δεν πούλησε τον εαυτό της ως ηθικό ταγό ή ως ένα άτομο που πρέπει κάποιος να ακολουθήσει τις πράξεις της. Ούτε είχε ποτέ τα pr που θα την προωθούσαν σωστά. Είναι από τις λίγες τύπισσες στο Χόλιγουντ που όλοι μεταφέρουν ότι δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία να πιέσει καταστάσεις για πράγματα που γράφονταν για εκείνη, ούτε έβαλε να πάρουν τηλέφωνο για χάρη της.
Και γι΄αυτό είναι και θαρραλέα η εξομολόγηση που έκανε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Allure, όπου εξέφρασε την ανάγκη που είχε για χρόνια να κάνει παιδί, αλλά ο οργανισμός της δεν ήταν ο κατάλληλος για να της συμβεί κάτι τέτοιο και όσο μεγάλωνε, της ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Γι΄αυτό και η παραίνεσή της προς όποια γυναίκα θέλει παιδιά, να καταψύξει τα ωράρια της, είναι ένα έξτρα μάθημα.
Πέραν δηλαδή των όλων όσα έχει δώσει ως συμβουλή με τις πράξεις της και όχι με τα λόγια τους, που τα λόγια είναι εύκολα, φθηνά, περνάνε και χάνονται καιι αμφισβητούνται, δίνει ένα έξτρα μάθημα στη σημερινή νοοτροπία που ναι μεν οδεύει προς το πιο δίκαιο, αλλά έχει και κάποια σκαλώματα που την καθιστούν ως και ανησυχητική.
Αρκετές γυναίκες που αυτοαποκαλούνται φεμινίστριες στην Αμερική, αναφέρουν ότι περνάει λάθος μήνυμα κι ότι πλασάρει το πρότυπο της γυναίκας-παιδομηχανής.
Ναι, άλλη όρεξη δεν είχε η Aniston να κάθεται να κάνει προπαγάνδα για το οτιδήποτε πιστεύει και νιώθει η ίδια ή για όσα αφορούν μόνο τη δική της ζωή.
Επιπλέον, είναι θαρραλέο αυτό που κάνει η Jennifer Aniston γιατί βλέπεις και μια γυναίκα με τέτοια οικονομική άνεση και αναγνωρισιμότητα, να είναι ευάλωτη και να δείχνει πως για όλα αυτά τα χρόνια που έσκαγαν από το πουθενά εξώφυλλα εντύπων που την ήθελαν έγκυο, πως το να είσαι διάσημος έχει κάποιες πολύ μεγάλες θυσίες, βάσανα που οφείλεις να αντέξεις. Το ίδιο επώδυνο είναι να βλέπεις να λέγονται και να γράφονται διάφορα μετά από κάθε σου χωρισμό.
Μέσα σε όλα αυτά δέχτηκε και κριτική για την υποκριτική της εξέλιξη και για όσα (δεν) έκανε μετά τα Φιλαράκια, επειδή δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες άλλων.
Οπότε, το να δείχνει ένα τέτοιο πρόσωπο η Aniston είναι κάτι το σημαντικό για εμάς ως θεατές, για τους διάσημους ως θεατές και φυσικά για την ίδια. Γιατί, στην τελική, ο άτρωτος, δεν είναι δυνατός, ζει μέσα στον φόβο. Ο τρωτός που αναγνωρίζει δημόσια τα αδύνατά του σημεία, είναι που έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη!
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
