Νατάσα Μποφίλιου. Ποιος να το περίμενε ότι θα κατάφερνε να προκαλεί περισσότερο με τις συγκρουσιακές επιλογές της ζωής της, παρά με τη μουσική της και την πολύ ωραία φωνή της; Κι όμως, εδώ και αρκετά χρόνια, αν και δηλώνει διαρκώς την αντίθεση της στην εξουσία, αν και διακηρύσσει πως είναι Αριστερή ως το μεδούλι, μια θα την πετύχεις με Louboutin στην Ερμού να φωτογραφίζεται με τους μαύρους που πουλάνε τσάντες και γυαλιά υπαίθρια, μια θα την δεις με πλουμιστή αμφίεση που κοστίζει όσο το μηνιάτικο μας.

Είναι κακό αυτό; Όχι προφανώς. Τα λεφτά της δεν τα έκλεψε. Τα βγάζει με την προσπάθεια της, με τη φωνή της και σαφώς, επειδή ζούμε στο σήμερα, με την επιδραστική της ισχύ. Και θα τα ξοδέψει όπου θέλει και όπως θέλει. Αρκεί όμως αυτό να είναι αμφίδρομο.

Καλώς ή κακώς, όταν μιλάς για επανάσταση, για αντίσταση στο καθεστώς, που το καθεστώς είναι ο καπιταλισμός – αυτός παράγει, αυτός γεννά τη βία της καταστολής που καταγγέλεις αγαπητή Νατάσα – δε γίνεται με το ένα χέρι να κρατάς τη ντουντούκα και με το άλλο να περνάς την κάρτα στο POS για να πάρεις τις μάρκες που είναι σύμβολα του καπιταλισμού.

Κάποτε, όταν ήμουν φοιτητής, είχα ρωτήσει ένα παιδί που ήταν στην Πανσπουδαστική, πώς γίνεται αυτός κομμουνιστής κι εγώ κεντρώος, και το παντελόνι του να κοστίζει όσο όλα μου τα ρούχα μαζί. Μου είχε απαντήσει πως ο κομμουνισμός είναι να έχουν όλοι το δικαίωμα να αγοράσουν τις μάρκες.

Από τότε βέβαια έχουν περάσει 12 χρόνια και φαντάζομαι πως δεν είναι βασικό κομμάτι της εκπαίδευσης όσων μπαίνουν στην ΚΝΕ και την Πανσπουδαστική, να διαδηλώνουν για να αγοράζουν Gucci, Prada, Ferragamo.

Η Νατάσα Μποφίλιου μια φορά έχει αυτές τις αντιθέσεις στη ζωή της και δεν πιστεύω ότι δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει το καθένα. Οκ, πήγε στο Λονδίνο στο πλαίσιο και μιας προώθησης για ένα brand ρούχων που στηρίζει σε όλη της την πορεία και είναι ελληνικά. Κι αναμφίβολα δε γίνεται όσοι την κράζουν τώρα, να λένε για όλους τους άλλους ότι έχουν το δικαίωμα να πάνε όπου θέλουν.

Αλλά στην εποχή της εικόνας, οι μεγάλες αντιθέσεις προκαλούν μεγάλες αντιδράσεις και σοσιαλμιντιακές επιθέσεις. Αυτό έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν, πάλι με τη Μποφίλιου στο επίκεντρο. Κι ίσως να είναι ένα καλό μάθημα και για την ίδια, για όταν θα βρεθεί κάποιος άλλος στη θέση της που δεν θα είναι δηλωμένος Αριστερός, αλλά δηλωμένος Δεξιός. 

Δεν θεωρώ πως χρειάζεται να μπει κανείς στη διαδικασία να αναδείξει τη δύναμη της εικόνας. Και βρίσκω εξίσου ανούσιο να κάνει κάποιος στην κάθε Μποφίλιου αυτό που κάνουν οι μίζεροι και όσοι σιχαίνονται την επιτυχία του άλλου. Αν η Μποφίλιου θέλει να στηλιτεύει και μετά να ποζάρει με γούνες στο Λονδίνο (καλό είναι επίσης να διευκρινίσει αν οι γούνες είναι faux ή αληθινές γιατί στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό για να απολογηθεί και είναι η ζωική κακοποίηση), ας το κάνει.


Οι υπόλοιποι ας μη μπαίνουμε σε αυτόν τον φαύλο κύκλο του φθόνου του άλλου, όσο υποκριτής κι αν μοιάζει στα μάτια μας. Κι ας μη διαιωνίζουμε αυτή τη σύγχυση που θέλει μόνο τον Δεξιό να ταξιδεύει, να φοράει ακριβά ρούχα και τα σχετικά, ενώ ο Αριστερός πρέπει να ζει στα κουρέλια. 

Όπως, ας μην τα βάζουμε όλα σε αυτό το δίπολο Αριστεράς-Δεξιάς. Αν κάποιες γνωστές φωνές επιλέγουν να το κάνουν, ας είναι μόνον αυτές «τυφλές» και της διχόνοιας. Ας μη γίνουμε κι εμείς το ίδιο. Κι ας πηγαίνουν στα Λονδίνα και τα Παρίσια όσοι το μπορούν, χωρίς να πρέπει να απολογηθούν. Αλλά και χωρίς να ζητούν από άλλους να απολογηθούν.

Και χωρίς να κάνουν τις πάπιες όταν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία και προκαλεί ένα άμεσο αιματοκύλισμα, συν μια παγκόσμια κρίση που χτυπάει τις τσέπες όσων δε μπορούν να πάνε στα Παρίσια και τα Λονδίνα.

Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:

Υπόθεση 12χρονης στον Κολωνό: Και οι 213 κάποιο κόμμα ψηφίζουν…

Είμαι γιατρός/δικηγόρος/δάσκαλος και παράλληλα influencer

Από τις σαγιονάρες της «Αριστεράς», στα σανδάλια της «Δεξιάς»: Η απόσταση ανάμεσά τους