Αν βγεις μια βόλτα στο δρόμο και βάλεις τα ακουστικά σου και ακούς μουσική και σου έρθει να χορέψεις, κανείς δε θα σου πει τίποτα. Αν πας να κάνεις το ίδιο στο Αφγανιστάν, αν είσαι άντρας θα γλυτώσεις με ξύλο, αν είσαι γυναίκα θα καταλήξεις νεκρή.
Αν θες να πας στο σινεμά να δεις μια ταινία του Χόλιγουντ, θα βρεις αρκετές επιλογές. Ή κάποια του ευρωπαϊκού σινεμά. Στο Αφγανιστάν δε θα βρεις ούτε μία. Μόνο όσες έχουν πάρει την έγκριση των Ταλιμπάν.
Αν έχεις μια κόρη 2-3 ετών και ψάχνεις σε ποιο σχολείο θα πάει, έχεις αρκετές επιλογές. Μπορείς επίσης να μαζεύεις χρήματα από τώρα για τις σπουδές της. Στο Αφγανιστάν τα χρήματα που ξοδεύεις για την κόρη σου αφορούν σε αγορά μπούρκας και τίποτε άλλο.
Αν περπατάς στο δρόμο και κοιτάξεις γύρω σου, θα δεις γυναίκες όλων των ηλικιών και με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Θα θαυμάσεις το σώμα τους, θα θαυμάσεις το πρόσωπό τους, ίσως με κάποια να φλερτάρεις, ίσως να σε φλερτάρει κι αυτή. Μπορεί να θαυμάσεις ακόμα και μια γυναίκα σε αφίσα ή σε κάποιο billboard. Στο Αφγανιστάν θα δεις μόνο μπούρκες. Όχι ανθρώπους, όχι γυναίκες, μόνο υφάσματα.
Όλα τα παραπάνω είναι μόνο μερικά μικρά στοιχεία από την καθημερινότητα των Αφγανών από την Κυριακή και μετά. Όλες οι ανελευθερίες τους δε μπορούν να συγκριθούν με τίποτα με πράγματα που θεωρούμε εμείς εδώ ότι μας έχουν συμβεί και είναι άσχημα ή κατασταλτικά.
Ναι, στην ελληνική κοινωνία ταλανιζόμαστε από συνεχιζόμενα περιστατικά κακοποίησης και δολοφονίας των γυναικών και ΠΡΕΠΕΙ να το λύσουμε άμεσα. Ναι, ο καθένας μπορεί να θεωρεί ότι η κυβέρνηση έχει αυταρχικό χαρακτήρα, ότι απέτυχε στη διαχείριση κρίσεων ή ότι πέτυχε και δε μπορούσε να κάνει παραπάνω γιατί μιλάμε για παγκόσμια φαινόμενα. Και όλα αυτά που θεωρεί ο καθένας, μπορεί και να τα εκφράζει. Στο δρόμο, σε γνωστούς, σε αγνώστους, στα social media.
Στο Αφγανιστάν – μαντέψτε – αυτές οι απόψεις μπορούν να υπάρχουν μόνο ως σκέψεις και απαγορεύεται να εκφραστούν, είτε από γυναίκες είτε από άντρες. Οι πρώτες καλούνται να μείνουν σε μια διαρκή σιωπή και οι δεύτεροι καλούνται να ακολουθήσουν το ιδεολογικό αφήγημα των Ταλιμπάν, αν δε θέλουν να πεθάνουν. Καλούνται, ακόμα κι αν δεν το επιθυμούν, να συμπεριφερθούν βάναυσα στις γυναίκες και τις κόρες τους.
Επομένως, το να γίνεται η οποιαδήποτε σύγκριση της Ελλάδας με το Αφγανιστάν, σύγκριση που έγινε από αρκετούς στα social media, μα και από κάποιες ιστοσελίδες, δεν είναι μόνο άτοπο. Είναι και μέγιστη ασέβεια προς τις γυναίκες του Αφγανιστάν που τους σκότωσαν τα όνειρα και τις ελπίδες εν μία νυκτί.
Δεν ξέρουμε τι πάει να πει Αφγανιστάν, δεν έχουμε ζήσει Αφγανιστάν και ας ελπίσουμε ότι πολύ πιο γρήγορα, με κάποιον μαγικό τρόπο, το ίδιο το Αφγανιστάν θα πάψει να περνάει από πρώτο χέρι όλα όσα σημαίνει το ταλιμπανικό Αφγανιστάν.
