Λίγο μετά το πέρας των κρίσιμων ημερών σχετικά με της φωτιές στην Αττική, την Πελοπόννησο και την Εύβοια, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης βγήκε και είπε ότι θα υπάρξει σχέδιο για την αποζημίωση των πυρόπληκτων, αλλά και σχέδιο αναδάσωσης της χώρας και ανόρθωσης του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας. Τόνισε μάλιστα ότι όσα ακούγονται πως οι καμμένες περιοχές θα ξεπουληθούν για να χτιστούν εγκαταστάσεις, είναι ψεύδη, μιας και ο νόμος ήδη αναγκάζει τις καμμένες περιοχές να χαρακτηριστούν αναδασωτέες. Εφόσον λοιπόν το κράτος προσαρμόζεται στις ειδικές συνθήκες μετά την καταστροφή, η κυνηγετική περίοδος γιατί συνεχίζει κανονικά;
Γιατί ξεκινά σήμερα μια κυνηγετική περίοδος σαν να μη συνέβη απολύτως τίποτα; Γιατί βγαίνουν οι κυνηγοί, όπως είχε προγραμματιστεί, στις 20 Αυγούστου, δηλαδή σήμερα, για να δολοφονήσουν ζώα και να το κάνουν αυτό μάλιστα για ένα γεμάτο εξάμηνο μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022;
Όλοι μαζί δε συμφωνήσαμε πως η φύση θέλει τον χρόνο της για να επανέλθει; Πώς καθόμαστε και δε μιλάμε όλοι εμείς που τις προηγούμενες ημέρες ζητούσαμε δωρεές για τα πυρόπληκτα ζώα, οικόσιτα και μη; Γιατί δεν γίνεται πρώτο θέμα σε όλες τις ιστοσελίδες, γιατί δεν υπάρχει ασφυκτική πίεση προς την κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο για να αλλάξει τα δεδομένα της κυνηγετικής περιόδου; Απάντηση δε χρειάζεται στα παραπάνω ερωτήματα. Είναι ρητορικά. Είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε ένα φαιδρά υποκριτικό έθνος.
Με εξαίρεση τον Άλλο Άνθρωπο, σε όλες τις υπόλοιπες δομές που συγκέντρωναν είδη ανάγκης, κάθε μέρα έτρωγαν κρέας. Με το δεξί χέρι μάζευαν τροφή για παραγωγικά ζώα και με το άλλο τα έτρωγαν. Το έζησα από πρώτο χέρι. Αν δεν υπήρχαν ανθρώπινες απώλειες σε αυτές τις πυρκαγιές, ούτε μισή δομή δε θα είχε ανοίξει, με εξαίρεση το Γαλάτσι και άλλες φιλοζωικές δομές, όπως στην πλαζ Βούλας ή στους χώρους της Anima.
Κανονικά θα έπρεπε να αναρωτιόμαστε γιατί συνεχίζει να υπάρχει κυνηγετική περίοδος. Θα έπρεπε να συζητάμε έστω τη μείωση της, ώστε να δοθεί ένα διάστημα στα ζώα στις πυρόπληκτες περιοχές να επιστρέψουν στα εδάφη που ζούσαν, να τονωθεί ξανά ο πληθυσμός τους και μετά ας ανοίξει η κυνηγετική περίοδος. Κι αυτό θα έπρεπε να θεωρείται ως η ελάχιστη απαίτηση. Κυνηγετική περίοδος σε έναν πλανήτη που καταστρέφεται και έχει ανάγκη τα ζώα για να ενισχύσουν τη φύση και να απορροφήσουν διοξείδιο με έμμεσο ή άμεσο τρόπο, δε θα έπρεπε να έχει θέση.
Ειδάλλως, κάθε φωτιά που πέφτει πάνω μας μας αξίζει και να μην κλαίμε για τους επόμενους ανθρώπους που θα χάσουν τα σπίτια τους. Μόνοι μας θα το έχουμε προκαλέσει στους εαυτούς μας γιατί γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα, εγωιστικά και με το σκεπτικό πως όλα μας ανήκουν.
Σας φαίνεται απάνθρωπο όταν βλέπετε τους Αμερικάνους θηρευτές που πάνε για σαφάρι και ποζάρουν δίπλα σε νεκρά λιοντάρια ή κρατάνε τα κεφάλια τους ως λάφυρο, αλλά όταν δίπλα σας κάποιος σκοτώνει μια πέρδικα ή ένα ελάφι, τότε όλα κομπλέ.
Μεγαλώστε κυνηγούς, αναθρέψτε τη νοοτροπία του θηρευτή και μετά θα αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει η κουλτούρα του βιασμού. Αν αυτά τα δύο σας φαίνονται άσχετα μεταξύ τους, κάντε μια προσπάθεια να το ξανασκεφτείτε για τον πυρήνα της σκέψης ενός άντρα που βιάζει. Είναι μήπως η αίσθηση πως εξουσιάζει τα πάντα; Είναι μήπως η αίσθηση ότι μπορεί να γαμ.. μέχρι και τη φύση;
Τι γράφω κι εγώ όμως…Παλαβομάρες.
* Φωτογραφία: Unsplash/Sebastian Pociecha
