Μετά την Ελένη Τοπαλούδη, μετά από ένα περιστατικό βίας που είχε συμβεί εις βάρος γυναίκας πριν μερικούς μήνες, η Ρόδος είναι και πάλι στο προσκήνιο, καθώς ένας 40χρονος δολοφόνος εκ φύσεως, σκότωσε μια 32χρονη εκπαιδευτικό με την οποία συνδέθηκαν ερωτικά. Η δολοφονία της όμως δε συνέβη στη διάρκεια της σχέσης τους. Δε συνέβη όσο ζούσαν μαζί. Η δολοφονία της ήρθε κάποιες ημέρες μετά τον χωρισμό τους και αφού αυτή είχε γυρίσει στο σπίτι της.
«Γλίτωσα από αυτόν τον εφιάλτη που βίωνα. Γλίτωσα από ένα μαρτύριο. Ευτυχώς, χώρισα». Αυτά φέρονται να είναι τα λόγια της γυναίκας μία ημέρα πριν τη δολοφονήσει ο 40χρονος, που αυτοκτόνησε και γλύτωσε της τιμωρίας. «Χωρίς την καλή μου, δεν έχει νόημα να ζω» έγραφε στο σημείωμα του, αλλά πίσω απ΄αυτό, μπορούσε κανείς να δει την εξής σκέψη: «Αφού δε μπορώ να την έχω εγώ, δεν θα την έχει κανείς».
Στην πλειοψηφία των δολοφονιών γυναικών που είχαμε στο προηγούμενο διάστημα, τα θύματα ήταν σε σχέση ή σε έγγαμο βίο με τους δολοφόνους τους. Ήταν εγκλωβισμένες στον ίδιο χώρο, επομένως ήταν εύκολο για τους δολοφόνους να βγάλουν όλη τη μαυρίλα της ψυχής τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν, υπήρξαν πολλοί, ακόμα και δημοφιλείς σελίδες στο Facebook, όπως η σελίδα «Ο Θεός» που έβρισκαν σώφρον να παραινέσουν τις γυναίκες «να φεύγουν». Με το που δείτε τα πρώτα σημάδια, να φύγετε κορίτσια.
Είδαμε στην περίπτωση της 32χρονης που δολοφονήθηκε με δύο σφαίρες στο Ροδίνι, ότι αυτή η παραίνεση δεν έχει και ιδιαίτερη αξία. Γιατί η κοπέλα είχε φύγει. Όπως είχε φύγει και μια άλλη γυναίκα που ο θύτης της έκανε ταξίδι από τη Λάρισα μέχρι την Αθήνα για να την πυροβολήσει.
Όταν κάποιος είναι δολοφονικός χαρακτήρας, όταν σε βλέπει ως αντικείμενο του που δεν μπορεί να του το πάρει κανείς, δεν πρόκειται να τον νοιάξει ότι θα φύγεις από κοντά του. Αν θέλει να σε σκοτώσει, θα το κάνει όποιες κι αν είναι οι συνθήκες της σχέσης σας.
Η Ρόδος να αλλάξει τη θεώρηση μας
Ο δολοφόνος της Ρόδου γνώριζε τη ζωή της 32χρονης, ήξερε που ζει, που δουλεύει, πού βγαίνει για ποτό, ποια μαγαζιά της αρέσουν. Έφυγε η κοπέλα από κοντά του. Που κι αυτό δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα, γιατί σίγουρα θα σκέφτηκε, βλέποντας πόσο τοξικός και επικίνδυνος είναι, ότι μπορεί η ζωή της να κινδυνεύσει. Ποιος ξέρει πόσες φορές προσπάθησε ή πόσες φορές προσπάθησαν άλλες γυναίκες να φύγουν από τους δολοφόνους τους και δεν τα κατάφεραν, μέχρι που τις σκότωσαν;
Το «να φεύγετε» μπορεί να είχε ένα νόημα πριν κάποια χρόνια. Μπορεί να είχε νόημα μέχρι και αρκετά πρόσφατα. Όμως μέσα στο 2021 δεν έχει καμία μα καμία υπόσταση. Κι είναι λάθος μήνυμα, λάθος εστίαση. Σαφώς, δε μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι αυτή η παραίνεση επιχειρεί να ρίξει το φταίξιμο στο θύμα.
Μετά από τόσα εγκλήματα, είναι αρκετοί αυτοί που έχουν απελπιστεί και ξέρουν ότι πια ένας δολοφόνος άντρας, δεν πρόκειται να αλλάξει. Ξέρουν ότι θα εμφανίζονται πάντοτε οι μεγαλωμένοι κανακάρηδες που οι μανάδες τους θα τους λένε ότι τους ανήκει ο κόσμος κι ότι είναι οι ομορφότεροι άντρες. Κι αυτό σε μια κλειστή κοινωνία με διαφορετική νοοτροπία, μπορεί να αναπτυχθεί πολύ τοξικά μέσα σε έναν άνθρωπο.
Από απελπισία, θαρρώ, πολλοί στρέφουν την παραίνεση τους στις κοπέλες. Ίσως γιατί ελπίζουν πως θα υπάρξουν κάποιες τόσο δυνατές που θα κόψουν τα δεσμά και δε θα καταλήξουν δολοφονημένες.
Από κοινωνική απελπισία όμως, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να έχουμε τ΄αυτιά μας ανοιχτά. Να παρατηρούμε κι ας μας λένε κουτσομπόληδες. Να κοιτάμε τα βλέμματα των γυναικών που είναι αιχμάλωτες και τρέμουν να φύγουν.
Γιατί πια, υπάρχει κι αυτό. Με τι κουράγιο να φύγει μια κοπέλα ακούγοντας για 11 δολοφονημένες γυναίκες μέσα σε 5 μήνες; Πώς να γλυτώσει από τον δυνάστη της, όταν βλέπει πως οι επιλογές της είναι αιχμαλωσία ή θάνατος;
Σε αυτό το σημείο, το μόνο που είναι σίγουρο ότι θα βοηθήσει, είναι η στήριξη, είναι τα ανοιχτά μάτια και αυτιά, είναι η πρόθεση εμπιστοσύνης των βιωμάτων που έχουν να περιγράψουν κάποιες γυναίκες.
Υ.Γ. Για τις φωτογραφίες της 32χρονης που κυκλοφορούν ως αυτόνομα άρθρα σε ιστοσελίδες, έστω και με θολούρα στο πρόσωπο, δε χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω απ΄όσα είχαμε γράψει στην περίπτωση της Γαρυφαλλιάς. Κι αυτό το κείμενο, δύσκολα δεν θα χρειαστεί να το ξαναφέρουμε στην επιφάνεια στο εγγύς μέλλον…
