Η ελληνική τηλεόραση κάνει αργά και σταθερά βήματα προς την ανάπτυξη της, επενδύοντας, φέτος, λίγο παραπάνω στη μυθοπλασία. Σαφέστατα θα υπάρχουν και τα τρας προγράμματα, ωστόσο είναι η επιλογή του τηλεθεατή στο κατά πόσο θα αφιερώσει χρόνο για να τα παρακολουθήσει. Άγριες Μέλισσες, Σασμός, Γη της Ελιάς και Κομάντα και Δράκοι, είναι οι σειρές που κερδίζουν το ενδιαφέρον. Ειδικά, η τελευταία, που έκανε πρεμιέρα χθες στο κανάλι του MEGA έχει δεχθεί καταιγισμό διθυραμβικών σχολίων στα κοινωνικά μέσα.
Είναι μία σειρά που στην ελληνική τηλεόραση δεν έχει προβληθεί ξανά κάτι αντίστοιχο. Δικαίως, πολλοί το παρομοιάζουν με το επιτυχημένο Stranger Things του Netflix, αφού πρόκειται για ένα νεανικό, μεταφυσικό δράμα. Ειδικά εφέ και εξωτερικά γυρίσματα υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Θοδωρή Παπαδουλάκη (ο άνθρωπος που έχει στην καριέρα του και το επιτυχημένο ‘Νησί’), που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από τις ακριβές παραγωγές του εξωτερικού.
Η υπόθεση της σειράς Κομάντα και Δράκοι
Με φόντο το επιβλητικό τοπίο του Ακρωτηρίου Χανίων, ξετυλίγονται ιστορίες της κρητικής παράδοσης μέσα από ένα μεταφυσικό ταξίδι. Ένα χαρισματικό παιδί με βαθιές ευαισθησίες, ο 10χρονος Γιώργος, μετακομίζει στην Κρήτη με τον πατέρα και τα αδέρφια του. Εκεί, είναι το καταφύγιο τους, για την οικογένεια που αναζητά μια νέα αρχή, μετά τον θάνατο της μητέρας.
Από το πρώτο κιόλας βράδυ στο νέο τους σπίτι, τα πιο τρομακτικά όνειρα του Γιώργου βγαίνουν αληθινά. Ο ίδιος μεταφέρεται σε διαφορετικές διαστάσεις μέσω αστρικών προβολών και γίνεται μάρτυρας γεγονότων που συμβαίνουν σε άλλους ανθρώπους.
Όλα αυτά τα μοιράζεται με τα «Κομάντα», μια παρέα ντόπιων παιδιών της οποίας γίνεται μέλος. Η αποστολή τους είναι να απελευθερώσουν ένα εξίσου «ιδιαίτερο» αγόρι, τον Ντόντο, από τα δεσμά της περιβόητης συμμορίας των «Δράκων». Την ίδια στιγμή, επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου με στόχο να σταματήσουν τη σκοτεινή δύναμη που σπέρνει τη διχόνοια στο χωριό κάθε εκατό χρόνια.
Θα κρατήσει το ενδιαφέρον;
Τη διαφορά στην ελληνική τηλεόραση την είδαμε να συμβαίνει από πέρυσι, όταν ο Σιωπηλός Δρόμος έκανε την εμφάνισή του, με ένα πολύ πρωτότυπο σενάριο και εξαιρετική σκηνοθεσία, ενώ η συζήτηση ξεκίνησε από το Έτερος Εγώ του ταλαντούχου Τσαφούλια, που παραλίγο να εισχωρήσει στα άδυτα του Netflix. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως υπάρχει φαντασία και όρεξη για να γίνουν αξιοζήλευτες παραγωγές, ωστόσο υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος.
Αυτή έχει να κάνει με τα υπερβολικά πολλά ριάλιτι, τα οποία είναι κάτι παραπάνω από αδιάφορα, αποτελούμενα από ανθρώπους που δεν έχουν καν την στοιχειώδη μόρφωση. Και δυστυχώς, αυτά είναι που έχουν και την τηλεθέαση. Το Κομάντα και Δράκοι, ο Σασμός και η Γη της Ελιάς που είναι τα new entries στη τηλεόραση και δεν έχουν αποκτήσει σταθερά ακόμα το τηλεοπτικό τους κοινό, θα έρθουν κάποια στιγμή αντιμέτωπα με GNTM – που θα γίνει καθημερινό- , με το Survivor, με το Master Chef που βρίσκονται ήδη στη λίστα των αγαπημένων από τις προηγούμενες χρονιές.
Είναι ένα άτυπο, δηλαδή, στοίχημα για τις εν λόγω παραγωγές, για το αν θα πρέπει να πάρουν το ρίσκο για να μπορέσουν να κερδίσουν το ενδιαφέρον του κοινού. Και κάπως έτσι ξεκινάει το λάθος. Κάποια στιγμή θα πρέπει, απλά, να δείξουμε με την επιλογή μας ότι τα ριάλιτι περισσεύουν και να δώσουμε την ευκαιρία να αναρριχηθούν από τα σκοτάδια όλες οι φρέσκες ιδέες.
