Δύο χρόνια μετά, οι Νύχτες Πρεμιέρας επιστρέφουν στο διά ζώσης και στην συμπαρουσία ανθρώπων που αγαπούν το σινεμά. Η χθεσινή πρώτη ημέρα του Athens International Film Festival, του 27ου, ήρθε να μας υπενθυμίσει τι είναι όλα αυτά που είχαμε χάσει ενάμιση χρόνο τώρα. Καλές χρυσές οι θερινές αίθουσες, αλλά οι κλειστοί κινηματογραφικοί χώροι έχουν μια άλλη γοητεία και μια διαφορετική αίσθηση της ταινίας που βλέπουμε.
Την προηγούμενη χρονιά οι κινηματογράφοι κλειστού χώρου έμειναν κλειστοί. Πριν καν προλάβουν να λειτουργήσουν, όπως και τα κλειστά θέατρα, αναγκάστηκαν να κλείσουν υπό τον φόβο μιας ακμάζουσας πανδημίας. Έφταιγαν σε κάτι; Όχι. Συνέβαλαν στην υπερμετάδοση; Με τίποτα.
Πώς θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό όταν τους επετράπη να λειτουργήσουν για σκάρτες δύο εβδομάδες, στις οποίες τήρησαν τα μέτρα με το 30% της πληρότητας, με κλειστά τα μπαρ τους και με πιστότητα στην τήρηση των αποστάσεων και της χρήσης μάσκας; Δεν υπήρξε ούτε ένα κρούσμα που να αποδίδεται στα κλειστά σινεμά, αλλά ας δεχτούμε ότι ήταν τέτοιος ο φόβος που δεν επέτρεψε στους αρμόδιους να δουν καθαρά.
Με την ελπίδα ότι το 2021 θα λειτουργήσουν σε νορμάλ συνθήκες, πάντοτε με το βλέμμα στην πανδημία, οι κλειστές αίθουσες άνοιξαν για τις ταινίες του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας και σε κάθε πτυχή μιας κινηματογραφικής θέασης, αποδεικνύεται το μεγάλο λάθος που έγινε πέρσι.
Οι Νύχτες Πρεμιέρας δείχνουν το δρόμο για το χειμώνα
Είναι προφανές και δε χρειάζεται να υπενθυμίσει κανείς πως οι ταινίες είναι ένα μέρος εκτόνωσης για τον άνθρωπο. Είναι ένα μέρος ηρεμίας, ένα κομμάτι που τον απορροφά για λίγο από τη ζωή του και του δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεται σε μιαν άλλη διάσταση. Στο εφτάμηνο του σκληρού lockdown της χώρας, αν υπήρχαν μόνο οι κινηματογραφικές αίθουσες ανοιχτές, μπόλικη από την οργή και αντίδραση του κόσμου, θα είχε καταλαγιάσει. Οι συνωστισμοί σε πλατείες και άλλα σημεία θα είχαν κοπάσει.
Η εμπειρία μου στον κινηματογράφο Δαναό στην Κηφισίας, πλησίον της Πανόρμου, περιελάμβανε σκανάρισμα του qr code που έχει το πιστοποιητικό εμβολιασμού, έλεγχο ταυτότητας, έλεγχο εισιτηρίου, προσοχή από τη διοργάνωση του AIFF και τους ανθρώπους του σινεμά στην τήρηση των αποστάσεων, σωστή καθοδήγηση, πάντοτε κενή θέση δεξιά και αριστερά, εφόσον δεν είσαι με την παρέα σου και με τον κόσμο να μην τολμάει καν να κατεβάσει τη μάσκα του, αν και σε σκοτεινή αίθουσα που μπορεί και κανείς να μην τον έβλεπε.
Πέρα από τα όποια στρατηγικά λάθη της κρατικής διαχείρισης, αυτό που φαίνεται στις Νύχτες Πρεμιέρας και δε θα μπορούσε να μετρηθεί, είναι η αφοσίωση του κοινού σε αυτό που αγαπάει. Όταν αγαπάς κάτι και θες να το προασπίσεις, φροντίζεις να μη δώσεις κανένα δικαίωμα σε κανέναν. Οι άνθρωποι δεν έβγαζαν τη μάσκα τους όχι τόσο γιατί φοβόντουσαν ότι μπορεί να κολλήσουν, αλλά γιατί δεν ήθελαν και δε θέλουν να πληγώσουν το σινεμά. Ήταν και θα είναι εκεί για να το στηρίξουν.
Ίσως είναι κι ένα μάθημα για το πόσο μπορεί ένας πολίτης να υπακούσει στις εντολές. Αν του καταστεί σαφές το τι θα χάσει σε περίπτωση ανυπακοής ή το πόσο θα πληγεί κάτι που αγαπάει, τότε θα δείξει τη μέγιστη κατανόηση.
Γι΄αυτό μην έχετε ενδοιασμούς. Πηγαίνετε στις Νύχτες Πρεμιέρας, τσεκάρετε το πρόγραμμα του φεστιβάλ, βρείτε την ταινία που σας αρέσει και μη διστάσετε.
