Νομίζω ότι όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει πως όσο μεγαλώνουμε, δεν μπορεί τίποτα να μας εκπλήσσει παραπάνω. Είμαστε σχεδόν με ένα μόνιμο poker face με όσες πληροφορίες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και εισχωρούν στον εγκέφαλό μας, ενώ η οργή κάνει την εμφάνισή της όλο και συχνότερα όσο περνούν τα χρόνια. Η σκληρότητα τούτου του κόσμου δεν έχει ταβάνι κι αυτό είναι που τρομάζει περισσότερο από κάθε τι. Από την αρχή της χρονιάς, η Ελλάδα έχει καταγράψει 11 γυναικοκτονίες. Γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τον σύζυγό τους, τον πρώην άντρα τους, τον πρώην σύντροφο τους, για σχεδόν πανομοιότυπους λόγους. Όλα στον βωμό του τυφλού έρωτα.

Η τελευταία γυναικοκτονία σημειώθηκε προ ολίγων ημερών στη Ρόδο. Η 32χρονη Δώρα, δολοφονήθηκε από την καραμπίνα του πρώην συντρόφου της, γιατί εκείνος δεν άντεξε τον χωρισμό. Έστησε καρτέρι σε μια νέα γυναίκα, που είχε όλη τη ζωή μπροστά της, που είχε όνειρα και συνειδητοποίησε πως δεν μπορεί να τα υλοποιήσει μαζί του, και την εκτέλεσε. Η Δώρα έκανε αυτό που οι περισσότεροι άντρες βροντοφώναζαν στις προηγούμενες γυναικοκτονίες, έφυγε. Και τελικά το πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα.

Σήμερα, κι ενώ έχουν κυκλοφορήσει στο φως της δημοσιότητας διάφορες πληροφορίες για τον δράστη, για το πόσο κακοποιητικός και χειριστικός ήταν με όλες του τις σχέσεις, ο θείος του βγήκε σε πρωινή εκπομπή και είπε ακαταλόγιστα λόγια, που λες, δεν μπορεί να τα λέει αυτά. Δεν είναι δυνατόν.

«Ο ανιψιός μου ήταν παθιασμένος με την σχέση του, όπως πρέπει να είναι ο καθένας με την σχέση του όταν είναι ερωτευμένος. Και η καθεμία από εσάς πρέπει να σέβεται αυτό που ο καθένας μας προσφέρει, περισσότερο και από το περισσότερο. Και όχι όταν σας φτιάξουμε και τα σπίτια και τις δομές που θέλετε, και μετά να λέτε «α, τώρα θέλω και την ελευθερία μου» και τέτοια».

Ένας άνθρωπος που είναι παθιασμένος, έχει ελαφρυντικά αν σκοτώσει, αυτό μας λέει για την ακρίβεια. Ένας άνθρωπος παθιασμένος, δεν πειράζει αν ρίξει και δύο τρία χαστούκια. Ένας άνθρωπος που προσφέρει υλικά αγαθά, φαντάζομαι γιατί πρωτίστως το θέλει, πρέπει να εκλάβει υποταγή από τη γυναίκα. Όχι να φύγει, αλλά να μείνει αιωνίως μαζί του, γιατί θα έχει σπίτια, κι ας έχει έναν εντελώς χειριστικό άνδρα δίπλα της.

«Για να φτάσει στο σημείο να αυτοκτονήσει ο ανιψιός μου πρέπει να την λάτρευε. Δεν δικαιολογώ καμία πράξη βίας, αλλά δεν μπορεί να παρουσιάζετε όλους τους φονιάδες, όπως τους παρουσιάζετε τον τελευταίο καιρό, σαν τέρατα».

Αυτή είναι μια αντίληψη, που προσβάλει το θύμα. Η αφαίρεση της ζωής σε κάνει τέρας και φονιά. «Η κακιά στιγμή» ποτέ δεν θα δικαιολογήσει μια δολοφονία και κανένα θύμα που του στερήθηκε το δικαίωμα να ζει, δεν φέρει ευθύνη. Όσοι σκοτώνουν, για όποιον λόγο το κάνουν, είναι τέρατα και φονιάδες και τέλος.

«Δεν είστε όλες οι γυναίκες θύματα, δεν είστε όλες άγγελοι. Είστε κι εσείς που απέξω είστε κούκλες και από μέσα είστε… μια άλλη λέξη».

Κι άντε, να δεχτούμε αυτό που λέει ο θείος του δράστη, τι σημαίνει; Καλά να πάθει; Και ερωτώ, επίσης. Αφού κάποια γυναίκα φαίνεται πως δεν είναι και άγγελος, τότε γιατί συνεχίζεις να μένεις μαζί της; Επειδή είσαι ερωτευμένος; Για τον χαρακτήρα ερωτευμένος ή για την εμφάνιση που παραπέμπει σε κούκλα; Τελικά τι άνθρωπο αποζητά κάποιος να έχει δίπλα του; Φταίει το θύμα που επέλεξε να μείνει μαζί του, παρά το γεγονός ότι δεν λάμβανε ο σύντροφος όσα ήθελε ή φταίει εκείνος που δεν έφυγε για να βρει κάτι καλύτερο;

Δυστυχώς, αυτές οι φαλλοκρατικές απόψεις που παραπέμπουν σε σκοταδισμό, δεν θα έπρεπε να γίνονται αποδεκτές σε καμία εκπομπή και σε κανένα ειδησεογραφικό μέσο. Θα έπρεπε να κοπεί ευθύς αμέσως κι ας καταπατάται το δικαίωμα της δημοκρατίας και της έκφρασης.