Περιεχόμενα
Ναι, το είπε και ο ίδιος ο Λευτέρης Πετρούνιας. Δικαίως δέχτηκε όλα αυτά τα σχόλια που δέχτηκε, γιατί μόνο κάποιος που εθελοτυφλεί θα μπορούσε να βρει κάποιο μπέρδεμα σε όσα είπε. Το τι είπε είναι σαφές. Γι΄αυτό και βγήκε εις διπλούν να ζητήσει συγγνώμη, αναγνωρίζοντας πως και η πρώτη συγγνώμη του δεν έκανε απολύτως τίποτα σε αυτό που είχε υποστηρίξει.
Δεν χρειάζεται να γραφτούν τα αυτονόητα. Τα θύματα δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν, ούτε χρειάζεται να είναι κάποιος παρών σε κάτι για να πιστέψει. Δεν γίνεται όμως να επιτελούμε και ρόλο δικαστή. Ο ρόλος της δικαιοσύνης είναι να καταδικαστεί ο ένοχος. Ο ρόλος της κοινωνίας είναι να μην υπάρξει άλλο θύμα. Και για να μην υπάρξει άλλο θύμα, δεν θα πρέπει να υπάρξει πρώτα άλλος επίδοξος… ένοχος.
Είναι επίσης αυτονόητο πως όλο το σκέλος των δηλώσεων του Λευτέρη Πετρούνια ήταν λάθος και οδηγούσε σε συμπεράσματα που δεν προάγουν το να εξελιχθούμε κοινωνικά ως ιδεολογία και σκέψη.
Ο ρόλος της κοινωνίας όμως είναι, σύμφωνα κιόλας με όλους αυτούς που έστησαν στον τοίχο τον Πετρούνια, να δημιουργεί πλαίσιο μετάνοιας, συγχώρεσης και αλλαγής στον άνθρωπο. Αυτό φωνάζουν για όλους τους φυλακισμένους οι κριτές των social media, να σωφρονιστούν και όχι να τιμωρηθούν διά παντός. Αυτό βέβαια όταν τα εγκλήματα τους μπορούν να τα ανεχτούν αυτοί. Κατά το δοκούν.
Ούτε η Μιλλούση θα μας σβήσει το μένος;
Βγαίνει ας πούμε η Βασιλική Μιλλούση, η γυναίκα του και ένα πρόσωπο με δική του υπόσταση και ζητά συγγνώμη εκ μέρους του, δικαιολογεί τις αντιδράσεις του κόσμου και εξηγεί πως ο Πετρούνιας έκανε ένα λάθος.
«Δεν μου είναι εύκολο να μιλήσω για τον Λευτέρη. Με παίρνουν πολλές φορές να το κάνω και δεν μου αρέσει. Αυτή τη στιγμή είναι κάτι που δεν τον αντιπροσωπεύει. Έκανε μία εντελώς λάθος διατύπωση σε μία συνέντευξη.
Είμαι σίγουρη ότι όλοι έχετε έρθει σε αυτή τη θέση, να έρθουν με ένα μικρόφωνο μπροστά σου, την ώρα που είσαι κουρασμένος, είναι βράδυ κ.λπ. Μία τόσο σημαντική ερώτηση για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, που είμαστε οι πρώτοι που έχουμε σταθεί στο #metoo και τη Σοφία Μπεκατώρου που είναι φίλη μας.
Απάντησε εντελώς λάθος, γιατί άλλα σκεφτόταν από πίσω και άλλα ήθελε να πει. Έχει βγει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που αντιπροσωπεύει και στηρίζει ο Λευτέρης και από αυτό που είναι ως άνθρωπος.
Είναι τρομερό αυτό που γίνεται, γιατί είναι άδικο. Δεν έχει άδικο ο κόσμος με αυτό που βγήκε. Ήθελε να βγάλει ότι “στηρίζω την κακοποίηση και τους βιασμούς”; Πώς θα το έκανε αυτός ένας άνθρωπος; Δεν αμφισβητούσε τα υπαρκτά γεγονότα, ήθελε να προστατεύσει το περιβάλλον του αυτή τη στιγμή. Αυτό εννοούσε.
Ο Λευτέρης και εμείς σαν οικογένεια κλαίγαμε όταν ακούγαμε τη συνέντευξη της Μαρίας της Πολύζου. Δεν βγαίνω να τον δικαιολογήσω, αλλά να υπενθυμίσω στον κόσμο ποιος είναι ο Λευτέρης. Όχι αυτό που έχει βγει προς τα έξω. Είμαι πολύ-πολύ στενοχωρημένη. Έχω περάσει την πιο δύσκολη ημέρα, μετά τους χαμούς των γονέων μας.
Όταν ο Λευτέρης είδε τι άρχισε να εξελίσσεται, ήρθε σε άμυνα και πάγωσε. Δεν το πίστευε αυτό που συνέβη. Θέλει μόνο να απομονωθεί και να κλειστεί στην προστασία του σπιτιού του. Όλοι κάνουμε λάθη. Πάνω από όλα είναι καλός άνθρωπος. Το μέλημά του είναι να είναι σωστός στην κοινωνία».
https://www.youtube.com/watch?v=XelIzkh6TQs
Ο Λευτέρης Πετρούνιας θα καεί στην πυρά ή θα του δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία;
Διαβάζοντας λοιπόν τα παραπάνω λόγια, τα social media που είναι γεμάτα από κριτές που είναι αμέμπτου ηθικής, μαθαίνουν ποτέ να συγχωρούν; Ή ούτε αυτό το αποδέχονται; Να καταδικασεί εσαεί ο Λευτέρης Πετρούνιας κι ας κατάλαβε ειλικρινά το λάθος του; Εκτός κι αν τα social media δεν αποδέχονται ούτε αυτό, ότι η συγγνώμη είναι ειλικρινής.
Δεν μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει δείξει κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν. Όχι, τα λόγια του δεν παραποιήθηκαν. Πόση αντίληψη όμως μπορεί να είχε τη στιγμή που έλεγε όσα έλεγε; Ας του δώσουμε το πλεονέκτημα της αμφιβολίας, ας ακούσουμε την μεταμέλεια του και ας την πάρουμε ως απόλυτα ειλικρινή.
Άλλωστε, ο πρώτος στόχος δεν είναι να σβήσουμε από τον χάρτι όσους έχουν αναχρονιστικές απόψεις. Τις αναχρονιστικές απόψεις θέλουμε να σβήσουμε. Πρώτος στόχος είναι να αλλάξουμε με κατάλληλη προσέγγιση όσους τις ασπάζονται.
Ακόμα κι αν ο Λευτέρης Πετρούνιας τα εννοούσε σοβαρά όσα έλεγε, να του βάλουμε μια τελεία και να πάμε παρακάτω; Μια άνω τελεία, έστω. Ή πάει τελείωσε, να πεθάνει στον Καιάδα και να εξαφανιστεί από προσώπου γης; Δεν είναι δα κι ότι όλοι εμείς που του επιτεθήκαμε, έχουμε πεντακάθαρη τη φωλιά μας. Κουτσουκέλες έχουμε όλοι στο παρελθόν μας. Εξίσου χοντρές.
Όλοι στην ίδια κοινωνία μεγαλώσαμε, με τις ίδιες παθογένειες, ρατσιστικές και σεξιστικές, και ανεπηρέαστοι δε μείναμε. Μετανιώνουμε για περιστατικά στα οποία συμμετείχαμε ενεργητικά ή παθητικά. Απλώς εμείς είχαμε την τύχη να μην καταγραφούν από την τηλεόραση και να μην πάρουν έκταση στον ωκεανό των social media. Για να μην πάω στους γονείς μας που σίγουρα έχουν εκφραστεί με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ο Πετρούνιας και εκεί επιλέξαμε λίγο να τους μαλώσουμε και να τους αλλάξουμε τη γνώμη.
Τα social media είναι η νέα κοινωνία και πρέπει να μάθουν να συγχωρούν
Δε θα άρεσε σε κανέναν, νομίζω, να πάρουν αντίστοιχη δημοσιότητα οι σκέψεις και ατάκες της μαμάς ή του μπαμπά όταν βγήκε η Μπεκατώρου. Θα ήθελαν, φαντάζομαι, οι γονείς τους να έχουν την ευκαιρία της μεταμέλειας.
Είναι πάντοτε πολύ βολικό να κρίνουμε όσους εκτίθενται, γνωρίζοντας πως τα δικά μας λάθη θα μείνουν μεταξύ ημών και άλλων 4-5 ανθρώπων.
Αυτό, καλό είναι, να το έχουμε στο μυαλό μας πριν πιάσουμε το πληκτρολόγιο και γράψουμε το οτιδήποτε. Γιατί δεν έχουμε πάντοτε να κάνουμε με Χρυσαυγίτες και φαλλοκράτες. Πολλές φορές μπορεί να έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που έχασαν το μονοπάτι και θέλουν μια μικρή βοήθεια να το ξαναβρούν. Όπως ο Λευτέρης Πετρούνιας.
Και για ανθρώπους που μπορεί να έχουν τις ίδιες άποψεις, αλλά με σύγχυση κι όχι πεποίθηση, το να βλέπουν ότι η κοινωνία συγχωρεί το λάθος, είναι σημαντικό.
Η έλλειψη συγχώρεσης οδηγεί σε άρνηση αλλαγής. Είναι καλύτερο να μένεις στην ίδια άποψη από το να σε λένε κωλοτούμπα και υποκριτή. Είναι όμως καλύτερο απ΄όλα να αλλάζεις όσα ίσως να πιστεύεις και να ξέρεις πως σε περιμένει ένα «καλώς ήρθες», όχι ένα «δε σε θέλουμε πια».
Εκτός κι αν τελικά είναι πιο σημαντικό να συμμετέχουμε σε ένα trend στο Twitter και να μας κάνουν retweet, fav και like από το να δώσουμε σε κάποιον την ευκαιρία της συγγνώμης.
