Σε αυτά τα 2.5 χρόνια κυβέρνησης Μητσοτάκη και Νέας Δημοκρατίας, έχουν συμβεί τόσα πολλά που μια σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση θα μπορούσε να είχε εκμεταλλευτεί και να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της τελειώνοντας την πορεία του πρωθυπουργού στις επόμενες εκλογές. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν το κατάφερε και ο Νίκος Ανδρουλάκης, που ετοιμάζεται για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, ίσως αποτελέσει τον επόμενο αμφιτρύωνα της κεντροαριστεράς.
Μέχρι στιγμής ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει μια παντοδυναμία, βάσει και των δημοσκοπήσεων. Δεν υπήρξε πολιτικό πρόσωπο, ηγέτης της αντιπολίτευσης να τον ταρακουνήσει, κι ας δόθηκαν ευκαιρίες με λάθη όπως το μοτοκρός και τα τραπέζια στην Ικαρία. Ο Αλέξης Τσίπρας ευαγγελιζόταν την ένωση της κεντροαριστεράς κάτω από τη δική του ασπίδα, αλλά κάτι τέτοιο δε συνέβη. Και με το αποτέλεσμα των εκλογών στο ΚΙΝΑΛ, ίσως δει την ιστορία από την ανάποδη. Από εκεί δηλαδή που το 2012 βρέθηκε ξαφνικά στο 24-25% και μετά έγινε πρωθυπουργός, τώρα, στο 2021, μπορεί να δει την άνοδο του ΚΙΝΑΛ που θα πάει τα δικά του ποσοστά κάτω από το 20%.
Μπορεί ο Γιώργος Παπανδρέου να βρέθηκε τελικά, παρά τα όσα έλεγαν οι δημοσκοπήσεις, στον β΄γύρο, όμως η απόσταση από την πρώτη θέση δεν καλύπτεται εύκολα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης προπορεύεται με 10 μονάδες και σίγουρα θα πάρει ένα μεγάλο ποσοστό από τους ψηφοφόρους των 4 που δε συνεχίζουν στην εκλογική αναμέτρηση. Ίσως και κάποιοι που ψήφισαν Παπανδρέου να στραφούν στον Ανδρουλάκη βλέποντας την αποδοχή που έχει και με επίκεντρο τη σύμπνοια της δημοκρατικής συμπαράταξης.
Πώς επηρεάζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ο Νίκος Ανδρουλάκης
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, αν και φέρει αυτό το επώνυμο, παραμένει ένα πολιτικό πρόσωπο άφθαρτο, που δεν έχει εμπλακεί με υπουργεία, με την εξουσία, δεν έχει κραυγαλέα λάθη στο πολιτικό του παρελθόν. Σε μια περίοδο που ο κόσμος θεωρεί ότι ο νεποτισμός συνεχίζεται απτόητος, η ήττα του Γιώργου Παπανδρέου, εφόσον έρθει, θα είναι ένα μήνυμα πως ίσως κάτι πάει να αλλάξει. Όχι προς το ιδανικό, αλλά έστω προς το κατά κάποιο τρόπο καλύτερο. Κι αυτό πάντοτε στη θεωρία και με την προοπτική ο Νίκος Ανδρουλάκης να ξεφύγει από τον λαϊκισμό που σίγουρα θα εμφανιστεί ως πειρασμός στον δρόμο του.
Η δική του παρουσία σίγουρα δημιουργεί ανησυχία στην Κουμουνδούρου και στο επόμενο διάστημα, μετά την εκλογή του Ανδρουλάκη, θα δούμε να εξαπολύεται μηχανισμός αποδόμησης και προς την πλευρά του. Εκτός κι αν συμβεί το σενάριο Τσίπρας και Ανδρουλάκης να κινηθούν με μια συναίνεση και μια άτυπη συμφωνία εν όψει των εκλογών του 2023, ώστε να πάρουν την πρωθυπουργία από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Φαντάζει απίθανο κάτι τέτοιο προς το παρόν, ιδίως από τη στιγμή που ο Νίκος Ανδρουλάκης θα αρχίσει να κεφαλαιοποιεί αυτή τη λαϊκή στήριξη και να στήνει μηχανισμούς τόνωσης της με αντίκρυσμα στα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ.
Το πολιτικό σκηνικό σίγουρα αλλάζει και το 2022 είναι πιθανό να δούμε μια αναζωογόνηση της αντιπολίτευσης, με την ελπίδα να μπορεί να αρθρώσει λόγο με επιχειρήματα απέναντι στην κυβέρνηση και με επίκεντρο προφανώς τη διαχείριση της πανδημίας. Εκεί κρύβεται και το κλειδί. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σαφώς ο κλειδοκράτορας αυτή τη στιγμή και θα προσαρμόσει κι αυτός κάποιες θέσεις του καθώς θα παρατηρεί τους νέους συσχετισμούς, αν και εφόσον δημιουργηθούν.
Υ.Γ. Είναι σχεδόν θλιβερό που έχουμε και πάλι ένα πολιτικό σκηνικό στο οποίο απουσιάζει εντελώς η γυναίκα από πόστα ηγεσίας. Και δεν διαφαίνεται κάποια περίπτωση που αν διεκδικήσει περισσότερα, θα της δοθεί ο χώρος για να τα διεκδικήσει επί ίσοις όροις.
