Μια βόλτα από τα social media είναι πάντοτε μια καλή ευκαιρία να δεις απλωμένη την υποκρισία που διακατέχει κάθε έναν από εμάς. Πολύ περισσότερο όμως, η υποκρισία αφθονεί σε αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς που δε χάνουν ευκαιρία να στηλιτεύουν συμπεριφορές άλλων, αλλά χρησιμοποιούν αυτές τις συμπεριφορές για να γίνουν εξίσου καταστροφικοί προς το κοινωνικό σύνολο. Αναρχικοί ιδεολόγοι ή υποκριτές παρτάκηδες; Αν κάποτε ανοίξουν τα μάτια σε τούτη τη χώρα και δεν λέμε ψέματα στους ίδιους μας τους εαυτούς, τότε είναι το δεύτερο. Μέχρι να ανοίξουν, θα τους αποκαλούμε αναρχικούς και θα αποκτούν το δικαίωμα της αυτοδικίας.
Δολοφόνοι του επιτελικού κράτους αυτοί στην κυβέρνηση. Εγκληματίες. Βιαστές. Πλεκτανολόγοι. Συγκαλύπτουν ο ένας τα εγκλήματα του άλλου.
Αυτά τα έχουμε ακούσει πολλές φορές από το στόμα ατόμων που ζουν για την αναρχία, για τα αυτοδιαχειριζόμενα, για την γκεβαρική τους φαντασίωση, που γεμίζουν οργασμούς από μια κόκκινη επανάσταση.
Όταν λέγεται κάτι, έχει πάντοτε αξία το στόμα από το οποίο λέγεται, το άτομο που λέει το οτιδήποτε. Αν για παράδειγμα αυτό το άτομο παραμένει πιστό σε αυτές τις αρχές που εκφράζει, ακόμα κι όταν αφορούν τους φίλους του, τους ανθρώπους του, τον ίδιο του τον εαυτό, το κοινό του, τότε ναι, έχει αξία να κάτσεις να τον ακούσεις, να αποδεχτείς τα επιχειρήματα του, ακόμα κι αν διαφωνείς κάθετα, ακόμα κι αν έχεις ισόποσα επιχειρήματα για το αντίθετο.
Αυτή είναι και η αξία της Δημοκρατίας και της διαφωνίας στο κάτω κάτω. Να στέκονται δύο άνθρωποι, να παραθέτουν τις σκέψεις τους και να ξέρουν πως έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αλλάξουν την άποψη του άλλου. Όχι γιατί η άποψη ενός έχει μεγαλύτερη αξία, αλλά γιατί και οι δύο πίστευαν πως η οπτική τους είναι πιο κοντά στο σωστό, στο δίκαιο, στο κοινωνικά ωφέλιμο.
Όταν όμως ανάμεσα σε αυτούς τους δύο ανθρώπους υπάρχει ένας τυφλωμένος αντιδραστικός, ένας που νομίζει ότι με 5 στίχους «ξεφτιλίζει» το σύστημα, ξεσκεπάζει την κρατική συγκάλυψη, αλλά στα δικά του καμώματα σφυράει προς τον ουρανό και κοιτάζει τα πουλάκια που κελαηδούν, τότε δεν μπορεί να υπάρξει συζήτηση, δεν μπορεί να υπάρξει διαφωνία. Υπάρχει μόνο υποκρισία.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Στη συναυλία στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας για την τιμή της μνήμης του Παύλου Φύσσα, βγήκε στη σκηνή ο Λεξ και, όπως συμβαίνει σε κάθε του συναυλία, κάηκε το άπαν σύμπαν. Καπνογόνα, τσιγάρα, αυτοσχέδιες φωτιές. Δεν θα ξαφνιαζόμουν αν κάποιοι είχαν πάρει και ξύλα για να ανάψουν φωτιά.
Έχει πει ποτέ τίποτα ο Λεξ για να καταδικάσει αυτό το φαινόμενο; Όχι δα…Το χαίρεται, το απολαμβάνει. Τραγουδιστές σαν και αυτόν υπάρχουν πολλοί. Πουλάνε την ταμπέλα του λαϊκού καλλιτέχνη, γίνονται η φωνή της επανάστασης, της αναρχίας, κατά της εξουσίας και στο έγκλημα που τελείται μπροστά τους, με την δική τους συναίνεση και σίγουρα χωρίς την αντίδρασή τους, όλα καλά κι όλα ωραία.
Η υποκρισία του να φωνάζεις για την καμμένη φύση την ώρα που την καις σε κάθε ευκαιρία
Έχω γράψει πολλές φορές αντίστοιχο κείμενο, αλλά και οι κάθε Λεξ τούτου του κόσμου γράφουν πάνω κάτω τα ίδια και τα ίδια στα τραγούδια τους και αποθεώνονται λες και ανακάλυψαν το μυστήριο στον Δίσκο της Φαιστού.
Δεν έχω όμως κανέναν σκοπό να σταματήσω και να καταδεικνύω την απίστευτη υποκρισία που συναντά κανείς στους δήθεν ιδεολόγους αναρχικούς, τους αντιεξουσιαστικούς, τους «ο νους μας είναι αληταριό».
Πριν 20 μέρες καιγόταν η Αλεξαδρούπολη, καιγόταν η Πάρνηθα, κάηκαν 720.000 στρέμματα. Κι όλοι αυτοί επέλεξαν να μπουκώσουν μια ήδη φορτωμένη ατμόσφαιρα με καρκινογόνα μόρια, με ακόμα περισσότερο καρκίνο. Αυτοί οι «αλληλέγγυοι», που δε νοιάζονται για τον διπλανό τους, που του φορτώνουν καρκίνο με τους μπάφους και τα καπνογόνα τους, αυτοί ουρλιάζουν πως νοιάζονται για τους πλημμυροπαθείς και τους πληγέντες από τις φωτιές. Ναι, μας πείσατε. Την περασμένη βδομάδα διαβάζαμε όλοι πως μέσα στο μετρό ο αέρας είναι καρκινογόνος μετά τις φωτιές. Τι καλύτερο από το να βάζουμε μια ακόμα πηγή κινδύνου για τα πνευμόνια μας;
Αυτοί οι αναρχικοί επικαλούνται τα αποκαλυπτικά facts σε κάθε ευκαιρία, αλλά αρνούνται να ασχοληθούν με την επιστήμη. Την επιστήμη που λέει ότι η κατεστραμμένη ατμόσφαιρα από κάθε μορφή ρύπανσης, θα μας φέρνει κάθε χρόνο και χειρότερους Daniel.
«Έλα μωρέ, για ένα καπνογόνο κάνεις έτσι υπερβολικέ και μιλάς για υποκρισία»…Αυτό μου έχουν πει πολλές φορές. Είναι όμως ένα καπνογόνο; Για βάλτε όλες τις συναυλίες του Παπακωνσταντίνου, όλες τις συναυλίες του Λεξ, όλες του Μάλαμα, όλες τις συναυλίες όλων αυτών κάθε χρόνο και θα δείτε πως δεν μιλάμε για ένα καπνογόνο, αλλά για ένα εκατομμύριο καπνογόνα.
Για βάλτε όλες τις παντελώς αχρείαστες φορές που συμβαίνει αυτό, για βάλτε το εγκληματικό σας Πάσχα, για βάλτε τις Πρωτοχρονιές σας, για βάλτε τους γάμους σας, βάλτε ό,τι μα ό,τι θέλετε και θα δείτε πως το καπνογόνο είναι ένα, αλλά ακολουθείται σίγουρα από 6 μηδενικά.
Η κλιματική κρίση είναι κάθε μέρα και πιο σκληρή απέναντι στην ύπαρξη, αλλά εμείς εκεί. Δε μπορούμε να διασκεδάσουμε με τη φωνή μας. Πρέπει να βάλουμε παντού φωτιά. Είμαστε στη Γαλλική Επανάσταση, στη Νύχτα του Αγιού Βαρθολομαίου και αν δεν κάψουμε, χαρά δεν έχουμε. Υποκρισία εις το τετράγωνο.
Αν έχω να διαλέξω ανάμεσα σε έναν που δεν κρύβει το ποιόν του και σε έναν που για την καμπούρα του αγοράζει αγρό, τότε πάω αναφανδόν με τον πρώτο. Καλύτερα ένας ειλικρινής λύκος, παρά ένας κρυμμένος!
Αν λοιπόν σε αυτή τη χώρα δηλώσεις αναρχικός, έχεις το δικαίωμα να κάψεις τα πάντα, να καταστρέψεις ιδιωτική περιουσία, κρατική περιουσία, να φεσώσεις τον μέσο φορολογούμενο με έξτρα φόρους, να κάνεις ρε παιδί μου την επανάστασή σου με θύματα αυτούς που διατείνεσαι ότι θες να υπερασπιστείς. Η υποκρισία στο μέγιστο μεγαλείο της, σχωράτε μου το αδόκιμο σχήμα.
Οσκαρικές αναρχικές ερμηνείες!
