Ότι υπάρχουν υπερβολικά πολλές γυναίκες που έχουν υποστεί από την ελάχιστη παρενόχληση μέχρι τη μέγιστη κακοποίηση, δεν χρειάζεται να το πω εγώ ή κάποιος. Οι αριθμοί, δυστυχώς, μιλούν μόνοι. Ότι όμως υπάρχουν άντρες που δεν έχουν καμία υποχρέωση να κουβαλάνε πάνω τους τις πράξεις άλλων, θαρρώ πως πρέπει να το πω, διότι ο Αντίνοος Αλμπάνης έγινε η αιτία να έρθει στο φως αυτός ο νεολογισμός που χρησιμοποιείται κατά κόρον τελευταία, το «νοτολμενακι», εκ του not all men.
Ακόμα κι αυτό κατακρίνεται. Δηλαδή όταν βλέπουμε γενικεύσεις πως όλοι οι άντρες είναι κακοποιητές, όλοι οι άντρες είναι το ένα ή το άλλο, να μην σπεύσουμε να τονίσουμε ότι δεν είναι όλοι οι άντρες. Να κάτσουμε να αποδεχτούμε πως είμαστε δυνητικά ή κανονικά κακοποιητές και να αυτοκτονήσουμε για να ευχαριστήσουμε αυτές που δεν θέλουν ούτε να σταθούμε στο πλάι τους φωνάζοντας μαζί τους για τα δικαιώματα που δεν έχουν, ουσιαστικά, εξασφαλίσει, όπως είναι η ασφαλής διάβαση στους δρόμους της πόλης οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
Ναι, αν είναι έγκλημα να είμαι νοτολμενάκιας, τότε εγκληματώ. Αν είναι έγκλημα ο Αντίνοος Αλμπάνης να νιώθει άσχημα που ως άντρας αντιμετωπίζεται με φόβο από μια γυναίκα, χωρίς να της έχει δώσει ο ίδιος δείγματα για κάτι τέτοιο, αλλά παίρνοντας πάνω του το βάρος των πράξεων άλλων, τότε εγκληματεί κι αυτός.
Το tweet που έγραψε ο Αντίνοος Αλμπάνης πως «μια κυρία σήμερα αρνήθηκε να μπει στο ίδιο ασανσέρ με εμένα γιατί όπως μου δήλωσε φοβάται τους άντρες και αυτό εμένα θα μου φάει τουλάχιστον δυο συνεδρίες με τον ψυχίατρο», έγινε αιτία για να του επιτεθούν και να προβούν σε βιαστικά συμπεράσματα όσες βλέπουν στο πρόσωπο κάθε άντρα έναν επικίνδυνο.
Θεώρησαν πως με αυτό το tweet ο Αντίνοος Αλμπάνης επιτίθεται στη συγκεκριμένη γυναίκα ή την κακολογεί. Η πιθανότητα απλά να εξέφρασε ένα ανθρώπινο συναίσθημα όχι ως μομφή, αλλά ως καταγραφή, δεν υπάρχει; Η πιθανότητα αυτό το tweet να απευθύνεται περισσότερο σε άντρες κακοποιητές και να τους ζητάει τα ρέστα επειδή ο ίδιος πρέπει να φέρει την δική τους ευθύνη δεν υπάρχει;
Αποκλείεται ο Αντίνοος Αλμπάνης να εξέφρασε μια υπαρξιακή αγωνία ως άντρας;
Ξέρετε, θα σας σοκάρω κάποιες, αλλά υπάρχουμε άντρες που τα βράδια περπατάμε και βλέπουμε μια κοπέλα μπροστά μας και σταματάμε για να απομακρυνθεί. Ή, αν είναι μικρή η απόσταση, πάμε στο απέναντι πεζοδρόμιο και περπατάμε γρήγορα ώστε να την προσπεράσουμε, για να της δώσουμε το μήνυμα πως δεν χρειάζεται να μας φοβάται. Και πολλές φορές, ψάχνοντας τι είναι το ιδανικό για να πάρει το μήνυμα πως δεν έχουμε σκοπό ούτε να την κοιτάξουμε, κάνουμε κάτι ατσούμπαλο που ίσως και να μη βοηθάει.
Όλα αυτά τα κάνουμε όχι γιατί της απαγορεύουμε να φοβηθεί ή δεν κατανοούμε πως δικαιολογημένα φοβάται. Μπορεί να εξακολουθήσει να φοβάται, γιατί σαφώς κάποιος ή κάποιοι της το προκάλεσαν, αλλά αυτός ο κάποιος δεν είμαι εγώ και δεν είναι ο Αντίνοος Αλμπάνης. Τα κάνουμε γιατί αντιλαμβανόμαστε και σεβόμαστε και δεν νιώθουμε προσβεβλημένοι αν μια γυναίκα που δε μας ξέρει, φοβάται. Νιώθουμε προσβεβλημένοι από τους άντρες που έγιναν αιτία αυτή η γυναίκα να μας φοβάται.
Με βάση αυτό λοιπόν, είναι ένα ειλικρινές πράγμα αυτό που εκφράζει ο Αντίνοος Αλμπάνης, αν του το επιτρέπει το Κονκλάβιο των εύκολων χαρακτηρισμών και της γενίκευσης κατά των ανδρών.
Τι είπε στην ουσία ο άνθρωπος, για αυτούς που θέλουν να κατανοήσουν και όχι για τους δημοκρατικούς φασίστες; Είπε ότι για κάποιους άντρες (θα ήθελα πολύ να γράψω ότι είναι πολλοί, αλλά νιώθω αφελής να το υποστηρίξω) είναι σοκαριστικό ψυχικά το συναίσθημα να νιώθουν πως αποτελούν απειλή για έναν άνθρωπο, χωρίς να έχουν κάνει τίποτα που να το δικαιολογεί αυτό. Και πως αποτελεί μια αιτία βαθιάς διερεύνησης για το φύλο τους, και αμφισβήτησης ίσως και όλου τους του παρελθόντος, το να αποτελούν κίνδυνο για μια γυναίκα.
Πλανάστε πλάνην οικτρά αν πιστεύετε πως οι άντρες μένουν ανεπηρέαστοι από τις γυναίκες που δολοφονούνται ή ξυλοκοπιούνται καθημερινά. Κάνετε λάθος αν πιστεύετε πως δεν μπαίνουμε αρκετοί σε μια κατάσταση αναζήτησης στοιχείων μέσα μας που θα μπορούσαν να μας κάνουν στο μέλλον κακοποιητές, αυτό που σιχαινόμαστε και παλεύουμε μαζί με τις γυναίκες να εξαλείψουμε.
Ναι, not all men είμαστε αναίσθητοι και κακοποιητές. Δεν το γράφω για να αναιρέσω πως υπάρχει κακοποίηση εκεί έξω και δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι όταν το ακούνε αυτό, το εκλαμβάνουν ως ένα red flag. Αν δηλαδή ο Αντίνοος Αλμπάνης νιώθει άσχημα που τον αντιμετώπισε μια γυναίκα ως επικίνδυνο, αυτό σημαίνει πως απορρίπτει τα βιώματά της; Δε μπορεί να τα κατανοεί, να τα σέβεται και ταυτόχρονα να αισθάνεται άσχημα που εξαιτίας άλλων είναι μέρος του προβλήματος;
Ποια είναι η πρόταση; Να αφήσουμε τις γυναίκες να χάσουν πλήρως την εμπιστοσύνη τους στους άντρες και να τους θεωρούν όλους επικίνδυνους; Ή να προσπαθούσε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε αυτό που φοβούνται, αλλά αυτό που είναι εδώ για να τις στηρίξει στην διεκδίκηση της ασφάλειας τους;
Ειδικά ο Αντίνοος Αλμπάνης, έχει δείξει λόγω και έργω ότι δεν είναι αρνητής της σκληρής πραγματικότητας. Και γράφει αυτό που γράφει και η πρώτη επιλογή όλων είναι να συμπεράνουν πως κοροϊδεύει τη γυναίκα και τον φόβο της, πώς επιχειρεί να τον ακυρώσει ή να τον διακωμωδήσει; Τόση είναι η ανάγκη μας να πιστέψουμε στην κακή πλευρά των ανθρώπων;
Στα δικά μου μάτια είναι παραπάνω από ξεκάθαρο πως ο Αντίνοος Αλμπάνης μοιράζεται την αγωνία του σύγχρονου άντρα, αυτού που κατανοεί πως διαθέτει τοξικά στοιχεία στη φύση του και μοχθεί για να τα αποβάλλει από τον εαυτό του και τους άντρες που βρίσκονται στον κύκλο του, μέσα από αυτή την ανάρτηση. Χωρίς να υποτιμά τη γυναίκα αυτή, χωρίς να χλευάζει κάτι.
Αν ανήκετε σε αυτούς που ερμηνεύουν όπως θέλουν τη χροιά άψυχων αναρτήσεων στα social, είστε οι ίδιοι η τοξικότητα που κατηγορείτει. Μην πάτε να επιβάλλετε αυτό που πιστεύετε για τους άλλους επειδή σας εξυπηρετεί, αφαιρώντας τους το δικαίωμα να εξηγήσουν πρώτα τον εαυτό τους. Έχουμε χορτάσει από συγκεκαλυμμένες δικτατορίες, δεν θέλουμε κι άλλες.
