Με χαροποιεί πάντοτε πάρα πολύ να βλέπω ανθρώπους που δεν υποδύονται τους άθικτους, τους δυνατούς, ότι δεν έχουν τίποτα να τους βασανίζει ψυχικά. Ειδικά άντρες, που για χρόνια μεγαλώσαμε σε μια κουλτούρα να μη δείχνουμε πόνο γιατί θα μας πουν «αδερφές». Γι’ αυτό και θαυμάζω κάθε φορά τον Γρηγόρη Αρναούτογλου όταν μιλάει για το πρόβλημα που έχει με το βάρος του και τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι.

Η χοντράδα και η έλλειψη ενσυναίσθησης που έχουν οι άνθρωποι, δυστυχώς είναι ασυγκράτητη. Δεν θέλω να το παίζω ηθικά ανώτερος. Πολλές φορές έχω σκεφτεί πράγματα που αφορούν το βάρος κάποιου ατόμου, όχι απαραίτητα με κακό τρόπο, αλλά σίγουρα με τρόπο που αν τον εξέφραζα, περισσότερο κακό θα προξενούσε ψυχολογικά σε αυτό, παρά το καλό που θα ήθελα να κάνω. Γι’ αυτό και φρόντιζα να μην τα λέω ποτέ.

Αυτό είναι το πρόβλημα όμως, ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως ξέρουν πάντα τον τρόπο για να πάνε τη ζωή του άλλου προς το καλύτερο, όντας απλοί παρατηρητές. Αυτό ποτέ δεν θα ισχύσει. Όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις, ποτέ δε θα ξέρεις γιατί έχει το άλλο άτομο το Χ σώμα και αν του αρέσει ή δεν του αρέσει και τι κάνει γι’ αυτό. Γι’ αυτό και δεν είναι ΠΟΤΕ αποδεκτό να του πεις το οτιδήποτε.

Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου έχει και την τεράστια ατυχία να είναι γνωστός. Αν δεν ήταν, αυτά που αποκάλυψε ότι του λένε στον δρόμο, θα τα κατάπινε, θα έκανε πως δεν πληγώνεται, θα έριχνε ένα χαμόγελο και θα προχωρούσε τη ζωή του.

Ευτυχώς για εμάς, δεν ξέρω αν είναι ευτυχές για τον ίδιο, είναι γνωστός και διαθέτει τη φωνή του στην ανάδειξη μιας κατάστασης που έχει συζητηθεί πολύ για τις γυναίκες, χωρίς να έχει αλλάξει και πολύ προς το καλύτερο, αλλά δεν έχει συζητηθεί για τους άντρες.

Μιλώντας στον Άρη Καβατζίκη, στην εκπομπή της Δανάης Μπάρκα, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου είπε τα ακόλουθα:

«Δε μπορείς να φανταστείς ο κόσμος πόσο αυθάδης είναι στον δρόμο, μου λένε “Αρναούτογλου πώς έγινες έτσι, έγινες σαν ελέφαντας”. Βλέπουν γυναίκες με παραπάνω κιλά και γελάνε και τις κοροϊδεύουν, δεν καταλαβαίνουν τι πόνο δίνουν σε αυτές τις γυναίκες. Εάν ήξερα, θα αφιέρωνα τη ζωή μου στο πώς θα βοηθήσω ανθρώπους να χάσουν κιλά για να ξαναδώ το χαμόγελό τους».

Πολλές φορές τείνουμε να λέμε «αυτό το πράγμα δεν το λες σε μια γυναίκα». Τι είναι αυτό που αν το πεις σε μια γυναίκα θα την πληγώσει, αλλά σε έναν άντρα δεν θα έχει ίδια επίδραση; Τίποτα και τα πάντα. Γιατί δεν είναι ζήτημα φύλου, μα ζήτημα ανθρώπου. Εμένα αν μου πει κάποιος ότι έχω παχύνει, θα κάνω πως δε με πειράζει, θα πω ένα «ναι, το ξέρω, άστα» και θα προχωρήσω. Μέσα μου όμως θα έχει χαραχτεί αμυχή. Μια κοπέλα που έχει δουλέψει πολύ με το μέσα της, θα το ακούσει και θα γυρίσει να πει «και σένα τι σε νοιάζει ρε;» και θα προχωρήσει χωρίς να έχει χρειαστεί να υποδυθεί κάτι.

Τα λόγια του Αρναούτογλου χρειάζεται να τα ακούσουν οι «ματσό» άντρες

Για κάποιο λόγο έχει περάσει ότι μπορείς να αποκαλείς χοντρό έναν άντρα και να μην αντιμετωπίζεις συνέπειες. Έχει περάσει ότι αν σχολιάσεις τα παραπάνω κιλά σε έναν άντρα, τον δυναμώνεις για να τα χάσει. Κι αυτό από εμάς τους άντρες έχει περάσει, εμείς το εδραιώσαμε ως αντίληψη εξαιτίας των ομοφοβικών μας τάσεων. Καλύτερα να δείχνουμε ματσό παρά γκέι. Αυτό λέει το μεγαλωμένο πατριαρχικά μέσα μας.

Το να ακούω τον Γρηγόρη Αρναούτογλου να μιλάει με τόση δύναμη για το πώς τον αντιμετωπίζουν, είναι δυνατό και για μένα και ελπίζω και για όλους τους ανθρώπους που νιώθουν άσχημα με το σώμα τους. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι ή δεν είναι. Το ζήτημα είναι πάντα πώς βλέπουμε εμείς το σώμα μας. Άλλος μπορεί να είναι 90 κιλά, όχι μυϊκά, αλλά να μην έχει κανένα πρόβλημα, άλλος μπορεί να είναι 78 και να βρίσκεται 3 κιλά πάνω από αυτά που συνήθως είναι, να δοκίμασε ένα παντελόνι και να μη του κάνει όπως πριν λίγο καιρό και να τον έχει πάρει από κάτω.

Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε τι νιώθουν οι άνθρωποι για τον ίδιο τους τον εαυτό και αυτός είναι ο πιο επαρκής λόγος για να μην προβαίνουμε σε σχόλια υπερθετικά ή αρνητικά, αλλά να τους επιτρέπουμε να εκφράσουν την αλήθεια τους, να τους ρωτάμε πώς αντιμετωπίζουν κάτι, πριν μπούμε σε διαδικασία να πούμε «σταμάτα να σαβουριάζεις» ή «ξεκίνα γυμναστική». Εύκολοι αφορισμοί.

Κάθε φορά που ο Αρναούτογλου θα μιλάει γι’ αυτό το ζήτημα, αλλά και ο κάθε Αρναούτογλου, θα γίνομαι ηχώ στα λόγια του γιατί πρέπει να γίνει σαφές πως και οι άντρες έχουμε ευαισθησίες, κουβαλάμε ανασφάλειες με το σώμα μας, μας ενοχλεί η κυτταρίτιδα στα μπούτια μας και όλα αυτά που ισχύουν για κάθε άνθρωπο, ό,τι φύλο κι αν έχει.

Ο Αρναούτογλου είναι από αυτούς τους ανθρώπους που η αναγνωρισιμότητα που έχουν, έχει τη δύναμη να αλλάξει κάθε χοντροκομμένη άποψη. Και δείχνει ότι η δύναμη δεν προκύπτει από την έλλειψη τρωτών σημείων. Αλλά από την αναγνώρισή τους κι από την προσπάθεια να τα προστατεύσουμε.

* Εικονογράφηση: Πέγκυ Δαδάκη