Περιεχόμενα
Ακούγοντας πριν από μερικές μέρες ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει συνάντηση με τον Αλεξάντερ Τσεφερίν, τον επικεφαλής της UEFA, με θέμα την αθλητική βία, σκέφτηκα ότι έστω κι έτσι, θα βρεθεί η ευκαιρία να σοβαρευτεί η UEFA απέναντι σε κράτη που τα θεωρεί παρίες της Ευρώπης και θα γίνει πιο αυστηρή στον τρόπο που λειτουργεί. Όταν μετά, άκουσα πως θα συμμετέχουν και οι 4 εκπρόσωποι των μεγαλύτερων ομάδων της χώρας και θα μιλήσουν για την αθλητική βία, τότε έχασα ξανά κάθε ελπίδα.
Η χθεσινή συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου έμοιαζε περισσότερο με συνάντηση που έγινε για να γίνει, παρά είχε κάποια ουσία. Εκτός κι αν ακούσατε εσείς κάτι καινούργιο, άρα και ουσιαστικό διά στόματος του πρωθυπουργού που κι αυτός καλείται να πάρει πάνω του την ατζέντα άλλων, υπουργών του δηλαδή, οι οποίοι είναι ανεπαρκείς στο να λειτουργήσουν με το αξίωμα και τις ευθύνες που τους ανατέθηκαν.
Έλεγχος της αστυνομίας στις θύρες οργανωμένων, λειτουργία καμερών, κλείσιμο στις λέσχες οργανωμένων και απειλή αποκλεισμού από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αυτά ακούσαμε διά στόματος πρωθυπουργού. Τα ίδια που είχε πει ο Αυγενάκης μετά τη δολοφονία του Άλκη, τα ίδια που είχε πει ο Ιωαννίδης, υφυπουργός Αθλητισμού πίσω στο 2007, όταν σκότωσαν τον Φιλόπουλο και σταμάτησαν οι αγώνες για μερικές εβδομάδες.
Αυτή τη φορά δεν έφταιγε κάποια ΠΑΕ ή κάποιος έλεγχος στις θύρες
Κατ’ αρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Μπορεί ο Μιχάλης Κατσούρης να είναι θύμα οπαδικής βίας, αλλά είναι ένα εντελώς διαφορετικό περιστατικό και από του Άλκη και από του Φιλόπουλου. Στον Άλκη είχαμε ανθρώπους που διέμεναν στην Ελλάδα και σε μικρό αριθμό, να δολοφονούν, ενώ στου Φιλόπουλου είχαμε οπαδικό ραντεβού. Σε αυτές τις δύο περιπτώσεις η ευθύνη εμπίπτει όντως και στις ΠΑΕ και στους οργανωμένους οπαδούς με άμεσο τρόπο.
Στην περίπτωση δολοφονίας του Κατσούρη, είχαμε μια εισβολή 200 εγκληματιών και δολοφόνων από την Κροατία και αλλού, συνένωσή τους με κακοποιά στοιχεία που ανήκουν στο οργανωμένο κίνημα του Παναθηναϊκού, που επιτέθηκαν σε ανθρώπους πέριξ της Opap Arena, που ήταν εκεί για βόλτα.
Τουλάχιστον αυτό είναι η επίσημη γραμμή μέχρι να αποδειχθεί αν ήταν ή όχι οπαδικό ραντεβού που κατέληξε σε μονομερή επίθεση.
Σε κάθε περίπτωση, μπορεί αυτή η δολοφονία να είναι μια καλή αφορμή για να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι ομάδες, οι φίλαθλοι και το υπουργείο που έχει υπό την αρμοδιότητα του τον αθλητισμό και το Προστασίας του Πολίτη, τα φαινόμενα βίας, αλλά δεν πέθανε ο Μιχάλης Κατσούρης γιατί μια ΠΑΕ ή η αστυνομία έκαναν ελλιπή έλεγχο στις θύρες του γηπέδού. Πέθανε γιατί είχαμε μια ανεπαρκέστατη αντίδραση από την ΕΛ.ΑΣ.
Σίγουρα επίσης δεν σκοτώθηκε γιατί διαχειρίζεται την διαιτησία η ΕΠΟ και γιατί δεν ήρθαν elite διαιτητές και var στο περσινό πρωτάθλημα, όπως ανέφεραν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός διά των προέδρων τους. Αναμφίβολα, και αυτό το ζήτημα, της διαιτησίας, προκαλεί αντιδράσεις από τις ΠΑΕ που ερμηνεύονται ως ώθηση για βία από τους φανατικούς οργανωμένους, αλλά δεν είναι το μείζον θέμα, ώστε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη να το αναφέρει σε περίοπτη θέση.
Η αθλητική βία είναι βία που δεν γίνεται πάντα εντός αθλητικού πλαισίου
Οι λέσχες έπρεπε να είχαν κλείσει από το 2022, αν όχι από το 2007. Η αστυνομία θα έπρεπε να κάνει σωστό έλεγχο από πάντοτε, όχι από φέτος. Τι περιμένει η πολιτεία να αλλάξει αυτή τη φορά; Ο αστυνομικός έλεγχος; Οι άνθρωποι που βρίσκονται στις θύρες, μόλις δουν έναν όχλο οργανωμένων να επιχειρεί να μπει, θα φοβηθούν παρά θα τους εμποδίσουν. Έχουμε βρεθεί σε γήπεδα και τα έχουμε δει. Και όχι μόνο σε γήπεδα. Χώρια του ότι ο νόμος δεν επιτρέπει στην αστυνομία να κάνει έλεγχο στις τσάντες, οπότε ο καθένας μπορεί να περάσει ό,τι πολεμοφόδιο θέλει.
Οι κάμερες θα έπρεπε να εξετάζονται μετά από κάθε ματς από την αστυνομία και με τη συνδρομή της εκάστοτε ΠΑΕ και να εντοπίζονται όλοι όσοι άναψαν καπνογόνο, όσοι έριξαν κάτι στο γήπεδο, όσοι εν πάση περιπτώσει παρατύπησαν και παρανόμησαν. Ούτε αυτό γίνεται.
Το ότι μάλιστα το κράτος ζήτησε τη βοήθεια των ΠΑΕ, είναι ακόμα μια ουτοπία. Ποιες ΠΑΕ θα συνδράμουν; Αυτές που υποκύπτουν στην πίεση των οργανωμένων όταν πάνε ετσιθελικά στα γραφεία τους και επικοινωνούν με την αστυνομία για να αφεθούν ελεύθεροι οι χούλιγκαν; Αυτές που δεν κατεβάζουν τα πάνο για κυνηγητά και ξύλα από τις εξέδρες; Αυτές που τρώει ένας προπονητής ή παίκτης αναπτήρα, ποτήρι, κουτάκι, ρολό ταμειακής στο κεφάλι και βγαίνουν να υπερασπιστούν τους «σφαιροβόλους» της εξέδρας;
Ούτε η ύστατη απειλή του αποκλεισμού από την Ευρώπη τους σκιάζει. Χώρια του ότι τώρα που ανακοινώθηκε ότι η αστυνομία θα κάνει απόλυτο έλεγχο, πώς θα τιμωρήσει ο αθλητικός δικαστής μια ΠΑΕ, που δεν θα είναι υπεύθυνη για τον έλεγχο; Άρα για τα όποια επεισόδια γίνονται, αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η αστυνομία.
Όπως δεν σκιάζουν και οι υπάρχουσες τιμωρίες που προβλέπει το αθλητικό δίκαιο για ΠΑΕ που δεν έχουν λάβει μέτρα ασφαλείας και για οπαδούς που προκαλούν φθορά σε ιδιωτική περιουσία ή σε άνθρωπο.
Αθλητική βία: Χωρίς εξοντωτικές ποινές δεν θα αλλάξει τίποτα
Ακούω κάποιους να προτείνουν να απαγορεύεται σε όσους συλλαμβάνονται για επεισόδια, να βλέπουν από το γήπεδο την ομάδα τους. Ναι, γιατί αυτός ήταν εξ αρχής ο καήμος τους. Θα τους πολυπειράξει. Πήγαιναν και πηγαίνουν στο γήπεδο για να δουν την ομάδα. Όχι για να ενωθούν με άλλους χούλιγκαν και να τραμπουκίσουν τον εκάστοτε αντίπαλο.
Αν θέλουμε να καταπολεμηθεί η αθλητική βία εντός και πέριξ των γηπέδων, θα πρέπει να τεθούν τέτοιες ποινές που να πονάνε ατομικά και φυσικά τις ΠΑΕ. Χωρίς εφέσεις. Πέταξες αντικείμενο εντός αγωνιστικού χώρου; Πρόστιμο 5.000 ευρώ. Είσαι ΠΑΕ και δεν μπορείς να περιφρουρήσεις τους οπαδούς; Κεκλεισμένων των θυρών και πρόστιμο 500.000 ευρώ.
Δυστυχώς, άμεση πρόληψη στην αθλητική βία δεν υπάρχει. Είτε έχει το πρόσχημα «αθλητική βία» είτε όχι. Υπάρχει μόνο αντιμετώπιση και έμμεση πρόληψη. Η έμμεση πρόληψη έρχεται από τις ποινές. Αν οι ποινές είναι ένας χρόνος να μην πατήσει κάποιος γήπεδο, τότε δεν θα αποτρέψουν κανέναν. Θα βρουν τον τρόπο να μπουν όλοι αυτοί. Ή, χειρότερα, θα διοχετεύσουν τη βίαιη μανία τους στους δρόμους. Θα τα οργανώσουν τα ραντεβού τους αυτοί είτε είναι κλειστές οι λέσχες είτε όχι. Μόνο ο φόβος της σύλληψης, της φυλάκισης και του μεγάλου προστίμου θα αποτρέψει.
Και φυσικά, κάποτε οι ΠΑΕ να αποκτήσουν θάρρος να παραδεχτούν τις ευθύνες τους. Τι κάνει η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ στα ντέρμπι; Επιτρέπουν στα ορκ να κάνουν το γήπεδο πολεμικό πεδίο. Προάγουν την αθλητική βία λόγω και έργω.
Όταν όμως βλέπεις πως το άγχος τους είναι ο έλεγχος της διαιτησίας και οι ξένοι διαιτητές μπροστά σε έναν νεκρό που σκότωσαν εγκληματίες από άλλο κράτος (ακόμα κι αν αποδειχτεί Έλληνας ο δολοφόνος, ο ερχομός των οπαδών της Ντινάμο το πυροδότησε όλο αυτό), τότε ποια ρεαλιστική πιθανότητα υπάρχει να συμμορφωθούν και να κόπτονται για να μπει τέλος στην αθλητική βία;
Καλά τα μέτρα που ανακοινώθηκαν, εφόσον υπάρχει βούληση να εφαρμοστούν, αλλά είναι λίγα. Και η κυβέρνηση θα πρέπει να λειτουργήσει μονομερώς, χωρίς να περιμένει την έγκριση ή τη συνεργασία των ΠΑΕ. Αφού αδυνατούν ή δεν προτίθενται, ας υποστούν τις συνέπειες της κρατικής αυταρχικότητας και των εξαντλητικών ποινών. Μέχρι να πάψουν να υπερασπίζονται όψιμους δολοφόνους.
Για φινάλε, να επαναλάβω πως ακόμα κι αν σβήσεις την αθλητική βία από εντός των γηπέδων, αυτή θα βρει νέο πεδίο δόξης λαμπρό. Δεν θα κάτσουν να σκάσουν. Τόσοι δρόμοι, τόσες πλατείες, τόσες γειτονιές. Δε μπορούν για παράδειγμα να μαζευτούν μια Κυριακή απόγευμα 150 οπαδοί του ΠΑΟ και να πάνε στη Νέα Φιλαδέλφεια για να δείρουν; Δε μπορούν από τη Θύρα 21 να μαζευτούν πορωμένα μυαλά και να πάνε στους Αμπελόκηπους και να σπάνε μαγαζιά. Μόνο εντός γηπέδου κάνουν τα τρελά τους. Στην κοινωνία είναι υποδείγματα συμπεριφοράς…
