Σε όλες τις περιπτώσεις των άγριων εγκλημάτων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέσα στο 2021 στην Ελλάδα, είδαμε πολλές φορές από τα ΜΜΕ μια προσπάθεια παρουσίασης των θυτών ως ανθρώπους που καλούμαστε να συμπονέσουμε ή να τους αντιμετωπίσουμε με διάθεση σωφρονισμού. Μπορεί να μην ήταν μια συνειδητή προσπάθεια, μπορεί να μην κατανοεί κανείς στα μίντια τι πετυχαίνει με τέτοιους πηχυαίους τίτλους, το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση δεν αλλάζει. Είναι αποκρουστικό για όλους, εκτός του θύτη.
Δεν είμαστε η μόνη χώρα στην οποία παρατηρείται το φαινόμενο να γράφονται άρθρα, online και μη, ή να παρουσιάζονται σουπεράκια στα δελτία ειδήσεων, όπου γίνεται αναφορά στην άσχημη ψυχολογική κατάσταση ενός θύτη, ενός στυγνού εγκληματία.
«Σοκαρισμένος ο τάδε», «Δεν έκλεισε μάτι ο δείνα», «έμεινε νηστικός ως διαμαρτυρία για την άδικη φυλάκισή του» και όλα αυτά που συνθέτουν τις περισσότερες φορές τον τίτλο, άρα τη βιτρίνα του θέματος. Κι όπως όλοι ξέρουμε, περισσότερες είναι οι βιτρίνες που βλέπουμε απ΄έξω, παρά αυτές που τελικά μας τραβάνε μέσα στο μαγαζί.
Το είδαμε ολοκάθαρα στην περίπτωση του καθ΄ομολογίαν δολοφόνου Μπάμπη Αναγνωστόπουλου. Ο Μπάμπης ταΐζει γατάκια στη φυλακή, ο Μπάμπης δεν προκαλεί προβλήματα και παίζει με όλα τα παιδάκια, ο Μπάμπης μοιράζεται τα παιχνίδια του. Μόνο πρωταγωνιστής σε παιδικό βιβλίο δεν έγινε ο Μπάμπης. Κι ο κάθε Μπάμπης.
Την ίδια στιγμή, τα θύματα δεν μας πολυενδιαφέρουν για το πώς είναι η ψυχολογική τους κατάσταση εφόσον είναι ζωντανά. Μόνο αν πεθάνουν μας ενδιαφέρουν κι αυτό όχι γιατί θέλουμε να αναδείξουμε τι ζούσαν, ώστε να δοθεί κάποιο θάρρος σε άλλα θύματα που δεν έχουν ξεφύγει από τους θύτες τους.
Για τον θύτη όμως τα πράγματα φτιάχτηκαν από τον ίδιο. Ο θύτης γνωρίζει τι μπορεί να επισύρει το έγκλημα του. Ξέρει τι θα συμβεί, εφόσον τον πιάσουν. Ναι, μπορεί να ελπίζει ότι θα τη βγάλει καθαρή. Από τη στιγμή που θα συλληφθεί, όλα όσα του συμβούν, ο ίδιος τα όρισε. Το θύμα δεν όρισε τίποτα για τον εαυτό του, δεν πήγαινε γυρεύοντας για κάτι. Υπέστη ότι υπέστη επειδή κάποιος άλλος θεώρησε ότι η δική του βούληση κι επιθυμία υπερτερεί.
Ίσως σε αυτό να φταίει κιόλας ότι η πλευρά των ζώντων θυμάτων δεν ευτελίζεται ποτέ στα μέσα, ούτε καν μέσα από διαρροές. Αντιθέτως, οι δικηγόροι των θυτών διοχετεύουν υλικό και προσπαθούν να χτίσουν μια καλή έξωθεν μαρτυρία για τους πελάτες τους εν όψει της τελικής ετυμηγορίας.
Τη δουλειά τους κάνουν αυτοί. Τη δουλειά τους μπορούν να σου πουν ότι κάνουν και τα μίντια. Είναι όμως ψέμα. Κατά βάση φυγόπονα και ακολουθώντας πάντοτε τον εύκολο δρόμο, τα μέσα θα χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι την ανταπόκριση του κοινού σε μια είδηση και θα συνεχίζουν να τροφοδοτούν το εκάστοτε τέρας που φτιάχνουν σαν άλλοι Φρανκενστάιν.
Δεν ξέρω αν τελικά η δύναμη βρίσκεται αποκλειστικά στο κοινό ή στις ιστοσελίδες. Δεν ξέρω αν είναι τόσο εύκολο όσο το έχω στο μυαλό μου, το να γυρίσεις την πλάτη σου στα ελληνικά μίντια. Κάτι όμως πρέπει να γίνει. Κάποιοι πρέπει να πάρουν την απόφαση της αλλαγής και να στηριχτούν.
Ίσως τελικά να είναι όντως πολύ δύσκολο…
