Είναι γνωστό σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους, πως το περίφημο FFP, το Financial Fair Play, που – υποτίθεται πως – διασφαλίζει ότι τα έσοδα και τα έξοδα των ομάδων θα είναι κάπως «εναρμονισμένα» μεταξύ τους, είναι ένα καλαμπούρι. Ή ένα πατσαβούρι, αναλόγως πώς θα το δεις. Διότι είναι γνωστό ότι σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας και της οικονομίας παγκοσμίως, δεν είναι όλοι ίσοι – κάποιοι είναι «πιο ίσοι από τους άλλους».
Η Έβερτον για παράδειγμα τιμωρήθηκε με αφαίρεση 10 βαθμών ως ποινή για τη παραβίαση κανόνων κέρδους και βιωσιμότητας. Παραβίασε με άλλα λόγια τους οικονομικούς κανονισμούς, όσον αφορά τα μεταγραφικά και η Premier League την έριξε στο λάκκο των λεόντων, στον πάτο της βαθμολογίας, εκεί όπου ο υποβιβασμός είναι ένα πολύ πιθανό σενάριο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά απειλείται και με περαιτέρω τιμωρία, καθώς τρεις ομάδες που υποβιβάστηκαν πέρυσι και πρόπερσι, η Λέστερ, η Λιντς και η Μπέρνλι, ζητούν την τιμωρία της Έβερτον και πρόστιμα που φτάνουν στα 300 εκατομμύρια λίρες, 100 περίπου η καθεμιά, όσα δηλαδή εκτιμούν πως έχασαν επειδή σώθηκε η «αμαρτωλή Έβερτον» και έπεσαν εκείνοι.
Και θα έλεγε κανείς «μπράβο στους Άγγλους και μπράβο στην Premier League, που εφαρμόζει τους κανονισμούς». Σωστά; Μμμμ, περίπου. Διότι το μάρμαρο το πλήρωσε μεν η Έβερτον και μπορεί να το πληρώσει ακόμα πιο σκληρά και να υποβιβαστεί στο τέλος της χρονιάς ή και να φαλιρίσει, αλλά αν κάποιος θεωρεί ότι η Έβερτον είναι η «πληγή του ποδοσφαίρου» και αυτή που χαλάει τη μανέστρα, τότε είναι είτε αφελής, είτε οπαδός κάποιας άλλης ομάδας – απ’ αυτές που έχουν τόσα χρήματα, ώστε να εξαγοράζουν συνειδήσεις, να παρακάμπτουν κανονισμούς και να βουλώνουν στόματα.
Έβερτον, η μόνη αμαρτωλή;
Αν κοιτάξουμε για παράδειγμα πέρα από τη Βρετανία, θα δούμε την υπέροχη Παρί να έχει σπάσει τα ρεκόρ μεταγραφών και δαπανών τα προηγούμενα χρόνια, αλλά να ντριπλάρει το FFP περίτεχνα σαν τον Εμπαπέ, πολύ απλά διότι κοτζάμ Κατάρ είναι πίσω από την ομάδα. Και ο Πρόεδρος κύριος Κελαϊφί, δικαιολογεί τις μεταγραφές και τις σπατάλες βάζοντας τα λεφτά από τη μια τσέπη στην άλλη: από το Qatar Foundation για παράδειγμα, στα ταμεία της Παρί, ως χορηγία.
Υπάρχει και η Ρεάλ, που μερικά χρόνια πριν πούλησε το προπονητικό κέντρο στο Δήμο της Μαδρίτης για περίπου 1 δισεκατομμύριο και στη συνέχεια το νοίκιασε για πολλά χρόνια, έναντι ενός «συμβολικού ποσού» – και κάπως έτσι πολλά από τα προβλήματά της λύθηκαν.
Υπάρχει και η Μπαρσελόνα, που περίπου 2 χρόνια πριν είχε συσσωρευμένες οφειλές που έφταναν το 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ και αναγκάστηκε να πουλήσει τα τηλεοπτικά της δικαιώματα για τα επόμενα 20 χρόνια, ακόμα και να παραχωρεί το «Καμπ Νου» για γάμους και βαφτίσεις – βρήκε όμως τον τρόπο και να κάνει μεταγραφές κανονικά και να κάνει «δωράκια» στον πρώην επικεφαλής της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, το «σκάνδαλο Ρουμπιάλες», ζητώντας για αντάλλαγμα προνομιακή μεταχείριση.
Ναι, αλλά η Σίτι και η Τσέλσι…
Αλλά ας επιστρέψουμε στο Νησί, εκεί όπου η Έβερτον τιμωρήθηκε, αλλά η Μάντσεστερ Σίτι ελέγχεται για 115 παραβάσεις και παραβιάσεις του FFP. Το πήρε τελικά το Champions League πέρυσι η Σίτι που τόσο λαχταρούσε και κυνηγούσε τόσα χρόνια, αλλά με τι τίμημα; Η Σίτι, έχει πληρώσει τα τελευταία χρόνια σε μεταγραφές ένα ποσό κοντά στα 2 δισεκατομμύρια – κι αν ψάχνετε για ανάλογα έσοδα ή τέλος πάντων έσοδα κάπου κοντά στα χρήματα που ξόδεψαν, θα ψάχνετε μάταια.
Η Έβερτον όμως δεν έχει τον ιδιοκτήτη της Σίτι. Ο ιδιοκτήτης της πρωταθλήτρια Αγγλίας και κατόχου του Champions League είναι ο ζάμπλουτος Μανσούρ μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν, μεταξύ άλλων αντιπρόεδρος του κράτους των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, κάτι που σημαίνει – όπως και στην περίπτωση της Παρί – λεφτά με ουρά και διάφοροι τρόποι, διαφανείς και αδιαφανείς, να γεμίσεις τα ταμεία της ομάδας με λεφτά, ώστε να παρακαμφθούν νόμοι και κανονισμοί. Και υπάρχει φυσικά και η Τσέλσι, όπου στην Αγγλία «ξαφνικά» πήραν χαμπάρι ότι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης της, Ρομάν Αμπράμοβιτς, έπαιζε βρώμικα.
Οι αποκαλύψεις των εγγράφων «Κύπρος Εμπιστευτικό» αναφέρουν με λεπτομέρειες τις «μυστικές πληρωμές» του Ρώσου μεγιστάνα σε μάνατζερ, προέδρους και στελέχη ομάδων μέσω υπεράκτιων εταιρειών. Κανείς δεν ήξερε – κανείς δεν γνώριζε τόσα χρόνια τίποτα «για τον φόνο», παρότι το παρατσούκλι του Αμπράμοβιτς ήταν «ο λογιστής του Πούτιν». Καλοδεχούμενα προφανώς ήταν τα λεφτά του κι ας ήταν ύποπτη η προέλευσή τους. Κι ας τα «ξέπλενε» και τα «άσπριζε» μέσω των επενδύσεών του στη Βρετανία. Τώρα όμως τον πήρε κι αυτόν η μπάλα, λόγω των κυρώσεων στη Ρωσία και τον Πούτοιν, οπότε μοιάζει βολικό να τον κυνηγήσουν κατόπιν εορτής – κι ας έχει αναλάβει την Τσέλσι πλέον ο Αμερικανός κύριος Τεν Μπόλι.
Είναι όλο αυτό αθέμιτος ανταγωνισμός; Φυσικά και είναι. Κάποιοι προσπαθούν να «παίξουν μπάλα» τηρώντας τους κανονισμούς και κάποιοι έχουν τα χρήματα και τη δύναμη να ορίσουν δικούς τους κανονισμούς. Σαν να ξεκινάς κάθε παιχνίδι με δυο κερδισμένα πέναλτι. Οι Αγγλάρες είναι έξαλλοι – και όχι μόνο οι οπαδοί της Έβερτον με όλο αυτό το «Θέατρο της Υποκρισίας» και απαιτούν οι Νόμοι να εφαρμοστούν για όλους ανεξαιρέτως – ειδικά για τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα της παρέας, όπως η Σίτι και η Τσέλσι.
Ακόμα και η Τζέιμι Κάραχερ, πρώην αρχηγός της Λίβερπουλ, άρα «ορκισμένος εχθρός» της Έβερτον απορεί με όλο αυτό που συμβαίνει και με την υποκρισία που πλανάται σαν ομίχλη πάνω από την Αγγλία, αναρωτώμενος τι ακριβώς κάνει η Premier League. «Έξι αγγλικές ομάδες συζητούσαν να ενταχθούν στην European Super League και δεν συνέβη το παραμικρό, δεν αντιμετώπισαν καμία κύρωση. Η Έβερτον είναι το πρόβλημα του αγγλικού ποδοσφαίρου;». Well said, mate…
