«Αν σε κάτι είναι καλός ο Τσίπρας, αυτό είναι να βρίσκει πρόσωπα που θα τον βοηθήσουν στην επίτευξη του στόχου του» μου έλεγε χθες φίλος σφυρηλατημένος στα εσωτερικά της Αριστεράς επί δεκαετίας.
«Πότε έφτιαξε όνομα ο Αλέξης; Δεν ήταν στις εκλογές του δήμου Αθηναίων;» με ρώτησε και όταν τον επιβεβαίωσα πρόσθεσε: «Είχε την ιδέα να βάλει στον συνδυασμό του τον Ψαριανό. Εκείνος, ένα από τα κορυφαία ονόματα στα χρυσά χρόνια του ραδιοφώνου, του απάντησε αρνητικά. Ο Αλέξης επέμενε, δύο ραντεβού, τρία… Τελικά τον έπεισε!».
Η συνέχεια γνωστή. Ο συνδυασμός του πιάνει τα καλύτερα ποσοστά στην ιστορία του τότε ΣΥΝασπισμού. Ο Ψαριανός είχε σαρώσει σε σταυρούς και βοήθησε τα μέγιστα να μάθουν οι Αθηναίοι τον μετέπειτα πρόεδρο του μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ.
Προϊόντος του χρόνου και των επιλογών με την υπογραφή Τσίπρα, ωστόσο, στην Κουμουνδούρου κατάλαβαν πως η ευτυχία δεν κατακτάται τόσο απλά. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμονας για να θυμηθεί τις αμφιλεγόμενες επιλογές του 46χρόνου προέδρου: το asset, Γιάνη Βαρουφάκη, την αψυχολόγητη επιλογή του Νάσου Ηλιόπουλου στην κορυφή της επικοινωνιακής πυραμίδας του ΣΥΡΙΖΑ ή την τρικυμιώδη συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο…
Τα σταφύλια μπορεί να ξίνισαν, αλλά όχι και η τακτική του Αλέξη Τσίπρα: Η «μεταγραφή» Μυθριδάτη χαιρετίστηκε ως μεταγραφή αεροδρομίου από τους παροικούντες της Κουμουνδούρου. Αλλά μόνο από αυτούς. Δεν αφορούσε κανέναν άλλον…
Το «άνοιγμα» που προσπαθεί(;) να κάνει προς το κέντρο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζει μετέωρο, αφού, κανένα από τα ηχηρά πρόσωπα του Κέντρου δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί. Έγραψα «ηχηρά» για αυτό και δεν αναφέρω τον πρώην εκπρόσωπο τύπου, Ευάγγελο Αντώναρο.
Με τον Μυθριδάτη δεν μπορείς να πας στο Κέντρο…
Το πολύ πολύ, να πάνε όλοι μαζί σε μια παραλία.
