«Κλείνουν τα ποδοσφαιρικά γήπεδα για δύο μήνες»! Με ύφος σκληρό και αυστηρό έκανε αυτή την ανακοίνωση στις 11 Δεκεμβρίου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, μετά το τραγικό γεγονός του σοβαρότατου τραυματισμού (και εν τέλει του τραγικού θανάτου) του αστυνομικού των ΜΑΤ Γιώργου Λυγγερίδη έξω από το κλειστό γυμναστήριο του Ρέντη. Ο μέσος φίλαθλος, βέβαια, έβαλε τα γέλια όταν άκουσε αυτή την απόφαση. Διότι πια είναι έμπειρος από τέτοιες βαρύγδουπες εξαγγελίες. Όσο πιο αυστηρό το ύφος, τόσο μεγαλύτερη η τρύπα στο νερό.
Δεν περίμενε, βέβαια, κανείς ότι το καλαμπούρι αυτής της συνολικής τιμωρίας θα εξελισσόταν σε ξεκαρδιστικό ανέκδοτο. Ότι η κυβέρνηση, δηλαδή, θα εξήγγειλε το άνοιγμα των γηπέδων στις 12 Φεβρουαρίου χωρίς να αλλάξει ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ, στην ουσία, απ’ αυτά που οδήγησαν στο κλεισιμό τους. Στην ουσία, δηλαδή, να είναι συνεπής μόνο στην ημερομηνία της τιμωρίας, ενώ δεν πρόλαβε ούτε για τα μάτια του κόσμου να κάνει κάτι που θα δικαιολογούσε, έστω κατ’ ελάχιστο, την απόφασή της.
Γιατί έκλεισαν τα ποδοσφαιρικά γήπεδα; O μέσος φίλαθλος το κατάλαβε ως ένα είδος παράλογης και άδικης τιμωρίας. Παράλογης διότι τα επεισόδια που είχαν αυτή την τραγική κατάληξη δεν έγιναν καν έξω από ποδοσφαιρικό γήπεδο, αλλά κατά τη διάρκεια αγώνα βόλεϊ. Και άδικης επειδή το μέτρο εφαρμόστηκε οριζόντια, σε όλες τις ομάδες, κι όχι εξειδικευμένα.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να δικαιολογήσει την απόφασή της ως μια διαδικασία επανεκκίνησης και προετοιμασίας. Με ανοιχτά τα γήπεδα πώς θα γίνονταν οι κατάλληλες εργασίες, λέει, ώστε να είναι ασφαλή όταν ανοίξουν πάλι; Κι όμως, με το ίδιο αυστηρό και άτεγκτο ύφος ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Βρούτσης μας πληροφόρησε ότι οι κάμερες στα γήπεδα θα ξεκινήσουν να λειτουργούν στις 6 Μαρτίου και το ηλεκτρονικό εισιτήριο θα λειτουργήσει στις 9 Απριλίου.
Ούτε υποδομές, ούτε πλαίσιο στα γήπεδα
Μπορεί να εξηγήσει κανείς γιατί ανοίγουν τα γήπεδα, ενώ δεν είναι έτοιμο ούτε το τεχνικό πλαίσιο, ούτε οι υποδομές, για να εξασφαλιστεί η απουσία βίας σ’ αυτά; Αν όντως έπρεπε να μείνουν κλειστά για να γίνουν προετοιμασίες, οφείλουν να είναι κλειστά μέχρι αυτές να ολοκληρωθούν. Αν οι εργασίες συνεχίζονται για έναν και δύο μήνες μετά το τέλος της απαγόρευσης, δηλαδή όταν ο κόσμος μπαινοβγαίνει στα γήπεδα, τότε ποιος ήταν ο λόγος που έκλεισαν; Με μια λέξη: Μύλος.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι τα γήπεδα ανοίγουν πάλι και λειτουργούν όπως περιγράφεται, με κάμερες, με ηλεκτρονικό εισιτήριο και όλα τα καλά. Με τα καπνογόνα και τις κροτίδες που εισέρχονται παράνομα ακόμα και μέρες πριν τον αγώνα που ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν τι γίνεται; Έγινε καμία έρευνα για να επισημανθούν οι κρύπτες, οι δίοδοι και οι μέθοδοι που μπαίνουν όλα αυτά μέσα στα γήπεδα; Θα υπάρχει κάποια κύρωση (πέρα από την… απομείωση του μεριδίου από το Πάμε Στοίχημα) για όσους αποκρύπτουν στοιχεία, από θολές κάμερες ή βίντεο που εξαφανίζονται μυστηριωδώς, από κρυμμένα πρόσωπα πίσω από κουκούλες; Ή μήπως υπάρχει η πεποίθηση ότι όλα αυτά θα εξαλειφθούν από την «δρακόντεια» τιμωρία ότι αν πέσει π.χ. ένα καπνογόνο, ο επόμενος αγώνας θα γίνεται κεκλεισμένων των θυρών;
Αμ το άλλο; Ο υπουργός στις εξαγγελίες του αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά σε όσα έχουν να κάνουν με τους αγωνιστικούς χώρους και μόνο μέσα σ’ αυτούς. Λες και η αθλητική βία είναι κάτι που συμβαίνει στις κερκίδες ή μέσα στα γήπεδα. Ας θυμηθούμε ότι τα τρία τελευταία χρονικά θανατηφόρα περιστατικά που σχετίζονται με αθλητική βία έγιναν είτε έξω από γήπεδα (Μιχάλης Κατσούρης, Γιώργος Λυγγερίδης) ή σε τελείως άσχετα σημεία με αθλητικές συναντήσεις και υποδομές (Άλκης Καμπανός). Σ’ αυτά ο υπουργός νίπτει τας χείρας του και μας παραπέμπει στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Λες και το πρόβλημα δεν είναι συνολικό και δεν χρειάζεται συνολική αντιμετώπιση. Με αυτή τη νοοτροπία, του «ας φύγει από εμένα η ευθύνη κι ας πάει όπου θέλει», πρόβλημα δεν λύνεται.
Η κυβέρνηση, διά του ίδιου του πρωθυπουργού, είχε εξαγγείλει εδώ και χρόνια παρεμβάσεις και στους συνδέσμους φιλάθλων. Αυτό το «ένας σύνδεσμος ανά έμβλημα συλλόγου» επανέρχεται στην επιφάνεια, λες κι αυτό είναι η πηγή όλων των κακών. Καμία αντίρρηση ότι ορισμένοι σύνδεσμοι «φιλοξενούν» και υποθάλπουν παραβατικές συμπεριφορές, όμως είναι μακριά νυχτωμένος κάποιος αν νομίζει ότι η οπαδική βία στην Ελλάδα ελέγχεται απόλυτα από τους συνδέσμους και αν κάποιος τους κλείσει, αυτή θα εξαλειφθεί. Ακόμα κι αν γίνει μια τέτοια κίνηση, μην έχει κανείς αμφιβολία ότι όσοι θέλουν πραγματικά να δημιουργήσουν επεισόδια και να συντηρήσουν το πολεμικό κλίμα μεταξύ των οπαδών συγκεκριμένων ομάδων θα βρουν (ή θα «τοποθετηθούν» σε) άλλου είδους ομπρέλα για να στεγαστούν.
Κοινώς, μία από τα ίδια. Τα γήπεδα έκλεισαν στις 12 Δεκεμβρίου χωρίς να καταλάβει κανείς το γιατί και ανοίγουν στις 12 Φεβρουαρίου πάλι χωρίς να καταλάβει κανείς το γιατί. Ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου. Μέχρι να θρηνήσουμε το επόμενο θύμα, ποιος ξέρει σε ποιο χώρο και υπό ποιες συνθήκες, και να βρεθούν άλλα πρόσωπα, «αποφασισμένα» δήθεν, να το παίξουν δικαστές Ντρεντ με αποφάσεις που έχουν περάσει πια στο φάσμα του φαιδρού.
