Αν εξαιρέσουμε κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, παλαιάς κοπής, πιστεύετε ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες στενοχωρημένοι που δε βγήκε η Αχτσιόγλου και κέρδισε ο Κασσελάκης; Υπάρχουν πολλοί που χαλάστηκαν που από χθες το βράδυ δεν υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε; Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που θα τους έλειπε ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, ο Βίτσας, ο Τζανακόπουλος ή ακόμα και ο Τσακαλώτος που είναι και πολύ συμπαθής;
Μέσα σε ένα hype και σε μια σχεδόν χαζοχαρούμενη ατμόσφαιρα, οι περισσότεροι είδαν με καλό μάτι αλλά και fun την εκλογή Κασσελάκη. Ιδιαίτερα οι πιτσιρικότεροι, που δεν έχουν καμία σχέση σήμερα με την πολιτική που γνώρισαν οι μεγαλύτεροι τους στην Μεταπολίτευση. Πιο πολύ «μασάνε» από έναν διάχυτο αντισυστημισμό, παρά από συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις επί παντός επιστητού.
Τις βαριούνται. Κι ακόμα πιο πολύ βαριούνται να βλέπουν μια Αριστερά, η οποία δε χάνει καμία ευκαιρία να μπαίνει στη μηχανή του χρόνου και να γυρίζει κάθε μα κάθε μέρα στη δεκαετία των 70s. Επαναλαμβανόμενος λαϊκισμός, ένα παλαιόπτωχο στυλ, μια κατήφεια, μια μίρλα, ένας απαισιόδοξος ιντελεκτουαλισμός, ένας μιζεραμπιλισμός τελικά.
Αν μη τι άλλο, ο Κασσελάκης, με όσες πολιτικές τρύπες κι αν έχει, τουλάχιστον δεν έχει τίποτα από τα παραπάνω. Θα μου πείτε, πώς όλοι αυτοί οι σκληροπυρηνικοί και λαϊκιστές που κατήγγειλαν τα πάντα και τους πάντες σε αυτή τη χώρα, που δημιουργούσαν μια τοξική βροχή στην καθημερινότητα, που με την απίστευτη κενολογία τους περί «αρίστων» και τα σταλινικά τους κατάλοιπα, έδειχναν να μισούν οτιδήποτε έβγαζε το κεφάλι από τα λιμνάζοντα νερά, ψήφισαν τον Κασσελάκη; Πιο απλό δε γίνεται. Τον ψήφισαν γιατί ο Κασσελάκης τους δίνει την ευκαιρία (ή τη φαντασίωση σε πρώτη φάση, that remains to be seen) ότι η εξουσία, με οιονδήποτε τρόπο και φρασεολογία, μπορεί να έρθει ξανά στα χέρια τους.
Ελκυστική φιγούρα ο Κασσελάκης
Τα ιδεολογικά παραμύθια και το κυνήγι των μαγισσών του ΣΥΡΙΖΑ, ενταφιάστηκαν. Ούτε η Αχτσιόγλου, ούτε ο Τσακαλώτος, ούτε ο Παππάς δε μπορούσαν να είναι σέξι στο ευρύτερο κοινό και να αμφισβητήσουν όχι μόνο την πρωτοκαθεδρία του Μητσοτάκη, αλλά ούτε καν το χλωμό ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Όλοι ήταν χρεωμένοι με πράξεις και με λόγια, με όλες τις αμαρτίες, θεωρητικές και πρακτικές, του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν θέμα χρόνου να τους ξεπεράσει και ο Ανδρουλάκης.
Άρα, η ψήφος ήταν ειδικού σκοπού: τι θα μας φέρει πιο κοντά στην εξουσία. Κι όλα τ’ άλλα…ας έχει να λέει ο Πολάκης για να συμπληρώνει και να θυμίζει!
Ο Κασσελάκης είναι προφανώς μια ελκυστική φιγούρα, έχει μια γοητεία, έχει μια άγνοια κινδύνου προς το παρόν, είναι άφθαρτος ως τελείως άγνωστος και ως καλός μαθητής, φαντάζομαι, ότι θα μάθει σύντομα την πολιτική αλφαβήτα με τα εντατικά μαθήματα ελληνικών και όχι μόνο, που προανήγγειλε ο ίδιος. Το lifestyle που προβάλλει ο Κασσελάκης, κυριάρχησε εύκολα πάνω από τις «πλατφόρμες», τις «ντιρεκτίβες» και την στερεοτυπική παθολογία του λόγου της Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι ψήφισαν άνθρωπο που έχει όλα τα χαρακτηριστικά αυτών που μίσησε και συκοφάντησε επί χρόνια το σύστημα του στρατού των τρολ του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα το πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του Κασσελάκη, δεν το ξέρει κανείς. Ο σκοτωμός που έγινε στην προεκλογική περίοδο για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι παρά σαν ένα Call of Duty στα video games που παίζουν οι πιτσιρικάδες.
Και το παρελθόν, και το παρόν, και το περιεχόμενο των όσων ξέρει ή δεν ξέρει ο Κασσελάκης, θα μπουν τώρα στον μεγεθυντικό φακό. Οκ, μπορεί να αποφύγει τη Βουλή, γιατί μην πει κανείς ότι ο Κασσελάκης δεν πήγε γιατί δεν παραιτήθηκαν οι υπάρχοντες στο Επικρατείας ή γιατί σεβάστηκε το ότι είναι εκλεγμένοι. Δεν πήγε γιατί, πολύ απλά, δεν τον παίρνει να πάει, και καλά έκανε. Τώρα θα φροντίσει να πάει όσο πιο πίσω γίνεται το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί στον μηχανισμό κανείς δεν ξέρει τους συσχετισμούς αυτή τη στιγμή.
Όπως είναι σαφές ότι ο Κασσελάκης θα ήθελε να αποφύγει απευθείας συγκρούσεις με Μητσοτάκη, Ανδρουλάκη, Κουτσούμπα και Ζωή Κωνσταντοπούλου, έτσι δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να μπει στο στόχαστρο με απευθείας συζητήσεις με τους συντρόφους του. Πολλοί περιμένουν να τον προκαλέσουν και να τον βάλουν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Βέβαια, και ο πόλεμος και η αντιπολίτευση μέσα από τα social media, έχει όρια. Ούτε 20 βιντεάκια την ημέρα μπορεί να ανεβάζει ο Κασσελάκης, ούτε να αποφεύγει συνέχεια την αντιπαράθεση. Θα αρνηθεί π.χ. συνεντεύξεις σε κανάλια; Θα ζητάει μόνιμα γραπτές ερωτήσεις για να απαντάει γραπτά στις συνεντεύξεις μη τυχόν και επαναληφθεί καμία πατάτα τύπου «το κρατίδιό τους»;
Παγκόσμια πρωτοτυπία ο ΣΥΡΙΖΑ
Η άλωση του ΣΥΡΙΖΑ από έναν κομήτη, έγινε τόσο εύκολα, που δεν θα το πιστεύαμε ούτε σε βιβλίο πολιτικής επιστημονικής φαντασίας. Είναι ανεπανάληπτο. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως. Από τη μία μεριά μαγκιά του του Κασσελάκη, μαγκιά και του Τσίπρα που τον βοήθησε, μαγκιά και του Πολάκη, αλλά το φαινόμενο δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε, είχε εκπνεύσει πολύ πριν τη χθεσινή ψηφοφορία. Ούτε καν συναισθηματικοί δεσμοί δε λειτούργησαν.
Αυτό που λειτούργησε, είναι αυτό που λειτουργεί πάντα, το ένστικτο της συντήρησης, δηλαδή η επανάκτηση της εξουσίας. Κι εδώ που τα λέμε, καλά έκαναν οι άνθρωποι. Αρκεί να μη μας ζαλίζουν μετά από αυτό, με όλες τις λαϊκιστικές και καταστροφολογικές θεωρίες της πάλαι ποτέ Αριστεράς. Αλλά και με το αφήγημα της Αριστερής ηθικής υπεροχής.
Ποτέ κανείς δεν αποκάλεσε έτσι την εξουσία.
Τώρα, αν ο Κασσελάκης έχει τα guts για να το κάνει, έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας για να το διαπιστώσουμε και να το διασκεδάσουμε. Όσοι τουλάχιστον δεν είμαστε ΣΥΡΙΖΑ.
ΥΓ. Πολύ περίεργη μου φαίνεται η μούγκα του Μαξίμου μέχρι στιγμής, με εξαίρεση την πλάκα και το τρολάρισμα που κάνει ο Γεωργιάδης στους Συριζαίους. Εσείς λέτε ότι θα το πάνε έτσι χαλαρά ή εμπλουτίζουν το οπλοστάσιο για την επίθεση τους; Γιατί και σε αυτούς, ξαφνικό τους ήρθε. Άλλο να περιμένεις ακόμα έναν ανέμπνευστό Συριζαίο κι άλλο έναν γοητευτικό και νεαρό μετανάστη από τη Γουόλ Στριτ.
