Στο επίκεντρο της χθεσινής παράτας ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ ως νέου προέδρου των ΗΠΑ βρέθηκε το δεξί του χέρι ο Ίλον Μασκ, ο οποίος με ένα διπλό ναζιστικό χαιρετισμό μπροστά σε ένα αλαλάζον πλήθος σκόρπισε, θα έλεγα, τον… τρόμο για το μέλλον…
Όσο βλέπω σε επανάληψη το βίντεο, παρότι αρχικά θεώρησα ότι ήταν μία αδέξια χειρονομία, τόσο πείθομαι ότι η χειρονομία ήταν συνειδητή και ο Ίλον Μασκ ήξερε πολύ καλά τι έκανε ως ένας σύγχρονος δημαγωγός που δίνει το σύνθημα στους οπαδούς του για να λύσουν το ζωνάρι.
Ο ίδιος άλλωστε δεν έχει κρύψει τις συντηρητικές του απόψεις, τον ρατσισμό και τον σεξισμό που κουβαλάει μέσα του, το μίσος του για τους αδύναμους αυτής της Γης. Και ενώ ξεκίνησε ως μία γραφική φιγούρα που πολλοί θεωρούσαμε μισότρελο, εξελίσσεται σε μία άκρως επικίνδυνη φιγούρα που σέρνει το άρμα της ακροδεξιάς ιδεολογίας, χωρίς κανένα δισταγμό.
Ακόμη πιο τρομακτικό από τον ίδιο τον Ίλον Μασκ -που φυσικά βλέπουν ως φυσικό τους ηγέτη- είναι το πλήθος που τον επευφημούσε, που διαδρούσε μαζί του και πανηγύριζε τη νίκη… Ποια νίκη άραγε ξέρουν; Αυτό δεν μπορούμε ούτε εμείς να το απαντήσουμε.
Και μπορεί αυτά να συμβαίνουν στη μακρινή Αμερική και να λέμε με ευκολία εκείνο το «who cares?», αλλά οι «δορυφόροι» του Ίλον Μασκ είναι απλωμένοι παντού και στέλνουν το μήνυμά τους με κάθε μέσο…
Απορίας άξιο πώς τα σόσιαλ μίντια που αρχικώς προβλήθηκαν ως ένας επιπλέον τρόπος επικοινωνίας, πλέον θεωρούνται ως ένας δυναμικός δίαυλος προβολής και διάδοσης της ακροδεξιάς ιδέας. Άλλωστε τα περισσότερα ανήκουν σε ακροδεξιούς πυρήνες, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Μασκ.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει και εκτός Αμερικής… Το Politico λίγο πριν τελειώσει το 2024 δημοσίευσε τη λίστα με τους πιο δυνατούς και επιδραστικούς πολιτικούς της Ευρώπης, στην κορυφή της λίστας η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι.
Γράφει το Politico:
«Σε λιγότερο από μια δεκαετία, η ηγέτιδα του δεξιού κόμματος Αδελφοί της Ιταλίας από το να την απορρίπτουν ως υπερεθνικίστρια τρελή, εξελέγη πρωθυπουργός της Ιταλίας και καθιερώθηκε ως πρόσωπο με το οποίο οι Βρυξέλλες, και τώρα η Ουάσιγκτον, μπορούν να συνεργαστούν.
Ακόμα και καθώς έχει στραφεί προς το κέντρο, η Μελόνι -η οποία ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα ως ακτιβίστρια στην πτέρυγα νεολαίας του νεοφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος και εξήρε τον δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι ως “έναν καλό πολιτικό που έκανε ό,τι έκανε για το καλό της Ιταλίας”- βρίσκεται στην πρώτη γραμμή ενός κύματος που σέρνει την ευρωπαϊκή πολιτική προς την άκρα δεξιά.
Αντί να καταγγείλουν τη διάβρωση των πολιτικών ελευθεριών που συντελείται στην Ιταλία της Μελόνι, οι ηγέτες της ΕΕ την παραμέρισαν ως εσωτερικό ζήτημα. Η προθυμία να κάνουν τα στραβά μάτια έχει μια απλή εξήγηση: Την ίδια στιγμή που η δεξιά πολιτικός έχει εδραιώσει την κυριαρχία της στην πατρίδα της, έχει επίσης εργαστεί σκληρά για να πείσει τα κορυφαία στελέχη του μπλοκ ότι είναι ένας αξιόπιστος εταίρος που θα τους υποστηρίξει στα βασικά ζητήματα που τους ενδιαφέρουν».
Να σημειώσουμε εδώ ότι μια έρευνα σε 6.000 πολίτες της ΕΕ -πριν από τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του περασμένου Ιουνίου- κατέγραψε τη «μετανάστευση και τους αιτούντες άσυλο» ως τη δεύτερη σημαντικότερη ανησυχία τους, και τα ακροδεξιά κόμματα που ζητούν περιορισμούς σημείωσαν σημαντικά κέρδη σε όλο το μπλοκ.
Το δημοσίευμα του Politico για τη Μελόνι κλείνει με ένα συμπέρασσμα: «Το κύρος της Μελόνι στην Ευρώπη επωφελείται από την αντίληψη ότι είναι μέρος ενός νικηφόρου πολιτικού φαινομένου, ενός παγκόσμιου κινήματος υπερεθνικιστών λαϊκιστών. Και η επιτυχία της να εξομαλύνει την παρουσία της στην κορυφή της δομής εξουσίας του μπλοκ χρησιμεύει ως οδικός χάρτης για μορφές, όπως η ηγέτιδα της γαλλικής ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν».
Στη γειτονική της Ιταλίας, Γαλλία, η Μαρί Λεπέν θα μπορούσε τώρα να βρίσκεται στο ανώτερο αξίωμα. Η τελευταία εκλογική αναμέτρηση της έδωσε ένα σημαντικό και καθοριστικό ποσοστό -λίγο έλειψε να τη φέρει στην εξουσία- ένα ποσοστό που την τοποθετεί σε ρόλο ρυθμιστή που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις.
Με στόχο να προκαλέσει πολιτικό χάος στην Γαλλία και να ρίξει τον Μακρόν ως απώτερο σκοπό, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πτώση του Μπαρνιέ, ενώ η δική της διαβεβαίωση πως δεν θα προκαλέσει πρόβλημα, ήταν αρκετή για να πιστέψουν οι Γάλλοι πολιτικοί ότι η κυβέρνηση Μπαρό θα έχει σχετική βιωσιμότητα.
Στη Γερμανία επίσης τα πράγματα είναι ρευστά, την ώρα που το ακροδεξιό AfD καλπάζει συγκεντρώνοντας στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ένα υψηλό ποσοστό που κυμαίνεται στο 18-20%, ενώ σύμφωνα με τον Κλάους Χούρελμαν, Γερμανό κοινωνιολόγο που διεξάγει έρευνες σχετικά με τάσεις στο νεανικό κοινό, πολλοί έφηβοι και νέοι ενήλικες είναι απαισιόδοξοι, ανησυχώντας για μειώσεις αποδοχών, το ενδεχόμενο πολέμου ή ακόμα ότι δεν θα μπορέσουν να βρουν δικό τους σπίτι, στρεφόμενοι πολιτικά στην Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).
«Οι ακροδεξιές, εθνικιστικές και αυταρχικές θέσεις βρίσκουν ολοένα συχνότερα πρόσφορο έδαφος», εξηγεί ο Κλάους Χούρελμαν. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να εκφράζουν μια μειοψηφία.
Σε έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας το 2023, διαπιστώθηκε ότι μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού στην ανατολική Γερμανία έχει ριζωμένη ακροδεξιά κοσμοθεωρία.
Όσον αφορά τη χώρα μας, τα ακροδεξιά και νεοσυντηρητικά κόμματα τα τελευταία χρόνια δείχνουν ανοδική πορεία. Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, είναι το τρίτο ή τέταρτο κόμμα, η Φωνή Λογικής κατάφερε να βγάλει ευρωβουλευτή την ιδρύτρια Αφροδίτη Λατινοπούλου, ενώ έχει ανοδική τάση σε ποσοστά, οι Σπαρτιάτες μπήκαν στην ελληνική Βουλή, η Νίκη, ένα κόμμα που δημιουργήθηκε σε σύντομο χρόνο, βρίσκονται επίσης στο ελληνικό Κοινοβούλιο, δίνοντας συγκεντρωτικά ένα σημαντικό ποσοστό στα ακροδεξιά κόμματα και πολιτική παρουσία.
Άραγε ο κόσμος μας επιστρέφει σε σκοτεινές περιόδους του παρελθόντος; Τόσο γρήγορα ξεχάσαμε εκείνο το «θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι αν βγούμε από δω» που υποσχόμασταν εκείνες τις πρώτες μέρες καραντίνας για τον covid;
Σαφώς τα δικαιώματα και ο προοδευτικός χώρος έχουν εκπροσώπηση και δυναμική, ίσως όμως δεν λειτουργούν τόσο συντεταγμένα όσο η ακροδεξιά πτέρυγα που σκορπίζει το μήνυμά της σε όλα τα μήκη και πλάτη με κάθε μέσο.
Παρότι ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης, δεν ζούμε παράλληλα στην εποχή επεξεργασίας της πληροφορίας, επομένως πολλοί δηλώνοντας απολιτίκ ή μην κατανοώντας το βαθύτερο μήνυμα παρασύρονται σε μονοπάτια που δεν γνωρίζουν. Όχι χωρίς ευθύνη φυσικά, θα έπρεπε να γνωρίζουν τι πρεσβεύει ο κάθε δημαγωγός που ξεπετιέται.
Την ίδια ώρα ο φόβος λειτουργεί ως μοχλός χειραγώγησης, ακόμη και η προβολή μέσω των μίντια ή με πλάγιους τρόπους ακραίων και υπερσυντηρητικών ιδεών οδηγεί στην αλλοτρίωση.
Ίσως τελικά από την καραντίνα της πανδημίας να βγήκαμε και χειρότεροι άνθρωποι… Ωστόσο η εικόνα ενός αλαλάζοντος πλήθους μπροστά σε έναν ναζιστικό χαιρετισμό -δύο για την ακρίβεια- θα πρέπει να μας κρατά σε εγρήγορση και να μην αφήσουμε η κατρακύλα να μας οδηγήσει στον απόλυτο πάτο… Μπορούμε ακόμη να γυρίσουμε το… παιχνίδι…
ΥΓ: Ως απόνερο της χθεσινής ορκωμοσίας Τραμπ, ο Τζόναθαν Κωνσταντίνου βγήκε και μίλησε στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα ως επικεφαλής των Ρεπουπλικάνων εδώ στην Ελλάδα. Η δήλωσή του: «Αυτοί που έβλαψαν τις χώρες τους, αυτοί που έβλαψαν την Αμερική να μην περιμένουν ότι θα γλείφουνε εκεί που ουρούσαν εχθές» και αυτή η φράση περικλείει όλο το μίσος που ξεχειλίζει σε έναν πλανήτη που ενώ αναζητούσε την πρόοδο κάπου χάθηκε στη «μετάφραση»…
